Een team Chinese onderzoekers meent in samenwerking met Amerikanen gewenste 'obesitas' bij planten te kunnen realiseren. Dit zou een veel hogere opbrengst betekenen en ook nog eens beter omgaan met extreme omstandigheden zoals droogte, door dieper reikende wortels. Net zoals bij kippen sprake is van 'plofgroei', lijken we dat begrip nu te kunnen plakken op gewassen.
Het zou allemaal mogelijk zijn door toevoeging van een enkel gen, dat bij planten niet voorkomt maar wel bij gewervelde dieren, dus ook de mens.
Ongehinderd door strenge wetgeving op dit vlak (zoals in de EU) brachten de onderzoekers het dierlijke FTO-gen in bij planten (rijst en aardappelen); in vaktaal heet de manipulatie transgenese. Bij mensen is de aanwezigheid van het gen geassocieerd met een groter risico op obesitas.
FTO grijpt niet in op DNA, het receptenboek van levende cellen, maar op RNA (ribonucleic acid), verwant genetisch materiaal dat het recept naar de keuken brengt. Wat een gen doet hangt niet alleen van het recept af maar ook van het enthousiasme waarmee dat wordt overgebracht. Zo beschrijft Trouw het mechanisme. FTO verhoogt dat enthousiasme. In het laboratorium steeg de opbrengst met 300% op het land verdubbelde de opbrengst.
“De verandering is dramatisch,” zegt co-auteur Chuan He, chemisch bioloog bij de Universiteit van Chicago. “Sterker nog, het werkte bij bijna elke plant die we tot dusver hebben geprobeerd en het is een heel simpele aanpassing om te maken.”
In de Europese Unie is deze genetische modificatie niet zomaar toegestaan. De Chinezen denken echter dat ze ook zonder tussenkomst van het dierlijke FTO-gen plantenobesitas kunnen bereiken, nu ze weten hoe het mechanisme werkt.
Dit roept de vraag op wat deze techniek zou betekenen voor de bodemvruchtbaarheid. Zou de bodem ook dubbel zo snel uitgeput raken? Een versnelde extractie van voeding uit de bodem ligt in ieder geval voor de hand. Plofkip heeft een betere benutting van grondstoffen en put de bodem per kilo vlees daarom minder uit. Per hectare plofaardappelen zullen we echter extra moeten bemesten om de productiviteit daarvan te vergroten. Op zijn beurt kan dat weer leiden tot een hogere druk van plagen en ziekten omdat opbrengstmaximalisatie planten minder weerbaar kan maken.
Het zou allemaal mogelijk zijn door toevoeging van een enkel gen, dat bij planten niet voorkomt maar wel bij gewervelde dieren, dus ook de mens.
Ongehinderd door strenge wetgeving op dit vlak (zoals in de EU) brachten de onderzoekers het dierlijke FTO-gen in bij planten (rijst en aardappelen); in vaktaal heet de manipulatie transgenese. Bij mensen is de aanwezigheid van het gen geassocieerd met een groter risico op obesitas.
FTO grijpt niet in op DNA, het receptenboek van levende cellen, maar op RNA (ribonucleic acid), verwant genetisch materiaal dat het recept naar de keuken brengt. Wat een gen doet hangt niet alleen van het recept af maar ook van het enthousiasme waarmee dat wordt overgebracht. Zo beschrijft Trouw het mechanisme. FTO verhoogt dat enthousiasme. In het laboratorium steeg de opbrengst met 300% op het land verdubbelde de opbrengst.
“De verandering is dramatisch,” zegt co-auteur Chuan He, chemisch bioloog bij de Universiteit van Chicago. “Sterker nog, het werkte bij bijna elke plant die we tot dusver hebben geprobeerd en het is een heel simpele aanpassing om te maken.”
In de Europese Unie is deze genetische modificatie niet zomaar toegestaan. De Chinezen denken echter dat ze ook zonder tussenkomst van het dierlijke FTO-gen plantenobesitas kunnen bereiken, nu ze weten hoe het mechanisme werkt.
Dit roept de vraag op wat deze techniek zou betekenen voor de bodemvruchtbaarheid. Zou de bodem ook dubbel zo snel uitgeput raken? Een versnelde extractie van voeding uit de bodem ligt in ieder geval voor de hand. Plofkip heeft een betere benutting van grondstoffen en put de bodem per kilo vlees daarom minder uit. Per hectare plofaardappelen zullen we echter extra moeten bemesten om de productiviteit daarvan te vergroten. Op zijn beurt kan dat weer leiden tot een hogere druk van plagen en ziekten omdat opbrengstmaximalisatie planten minder weerbaar kan maken.
Zijn die plof producten op inhoud stoffen onderzocht tegenover voedsel dat de voedingstoffen bevatten die ons lichaam van ons voedsel vraagt?
Weten de onderzoekers daar wat ons lichaam aan voedingstoffen nodig heeft in welke balans en welke vorm?
Gemakshalve wordt er vanuit gegaan dat die planten ook voldoende voedingstoffen uit de bodem opnemen waar blijkt dat uit?
Krijgen we de situatie je buik vol maar o zo kwetsbaar en ziek als een hond?
"Op zijn beurt kan dat weer leiden tot een hogere druk van plagen en ziekten omdat opbrengstmaximalisatie planten minder weerbaar kan maken." Het staat er terloops, alsof het algemeen bekend is. Ik snap dat het lekker klinkt, maar bewijs daarvoor heb ik eerlijk gezegd nog nooit gezien.
Henric, ik denk dat er geen bewijs voor te vinden is ook. Neem onze Arnold uit #1, die teelt - beweert hij - weerbare aardappelen die zelfs Covid-19 bestrijden maar blijft spuiten. Dat is al de eerste tegenindicatie vanaf de andere kant.
Een serieuze verdere vraag of 'intensiever = minder weerbaar' als uitgangspunt mag gelden, kunnen we wellicht stellen aan CLM pesticidenspecialist Peter Leendertse en agrobioloog Henk Breman.
Sjonge jonge en we houden maar niet op met allerlei manipulatie met de natuur waar de natuur niet voor bedoeld is. Wanneer roepen we eens massaal een halt toe aan al dit soort toverkunstenaarij in dergelijke laboratoria, dus ook die waar virussen gemanipuleerd en gemaakt worden, alles dus?
En nee Arnold, tuurlijk wordt er niet eerst tientallen jaren getest of de bodem, plant en wij er wel gezond door worden en blijven, ze kunnen het, het is eetbaar, dus ze doen het gewoon, gevolgen wordt pas achteraf naar gekeken, dan gaan we bijv massaal in lockdown omdat de aardappels te groot worden..........
Dick nu maak je er een potje van. Het lijkt erop dat je het niet wil begrijpen.
Ja ik teel, en Henric het is wel bewezen, een weerbaar gewas en die heeft zekere minder last van ziekten en plagen door zijn weerbaarheid. De plant is doordat er meer voedingstoffen in zitten onaantrekkelijk voor luizen en schimmels. Maar planten stress speelt ook een niet onbelangrijke rol en die is te meten. Plantenstress wordt veroorzaakt door een gebrek en dus een onbalans aan voedingstoffen.
En als in ons geval toch de druk van buitenaf te groot wordt hebben we in ons geval een aanvaardbaar licht middel nodig, ik vergelijk het als een aspirine bij oorpijn bij kinderen. Welke ouder geeft dat zijn kinderen niet in voorkomend geval.
Dick ons voedsel met de inhoud aan voedingstoffen die ons lichaam van ons voedsel vraagt de grootst mogelijke garantie van een gezond en weerbaar lichaam. Hoe moeilijk kan het zijn zelfs onderzoekers zijn ervan overtuigd en we zijn betrokken bij de wetenschappelijke onderbouwing. En dat is weer achteraf dus wetenschap na kennis van zaken vanuit eeuwen lange literatuur en praktische kennis overdracht.