1 min
Na drie dagen onderhandelen hebben de Europese leiders eindelijk knopen kunnen doorhakken over de topjobs. Onze premier zal dan toch Donald Tusk opvolgen als voorzitter van de Europese Raad. De Europese leiders hebben drie dagen nodig gehad en doorliepen tal van onderhandelingsscenario’s, maar de beslissing is nu toch gevallen.
Charles Michel wordt voorzitter van de Europese Raad, Ursula von der Leyen is kandidaat om voorzitter van de Europese Commissie te worden, Josep Borrell Fontelles wordt voorgedragen als hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands beleid. Christine Lagarde zal aan de slag gaan als voorzitter van de Europese Bank en volgt zo Mario Draghi op.
Zo vat de Belgische Standaard vanavond de hoogste (nog niet allemaal goedgekeurde) benoemingen na de verkiezingen van dit voorjaar in de EU samen. Angela Merkel vertelde nog dat het ontbreken van een Oost-Europeaan zal worden goedgemaakt door de functie van voorzitter van het Europese Parlement aan een niet westelijk Europeaan te geven. The Guardian viel, vanuit het van de EU afscheid nemende Groot-Brittanië, vanavond vooral op dat er twee vrouwen op de hoogste functies van het Europese vasteland worden benoemd.
De talige Nederlander Frans Timmermans, die maandenlang werd genoemd als sociaal-democratische Spitzenkandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, heeft zijn aanspraken op de troon - na een aanvankelijk veelbelovend weekend - gisteren geheel verloren. Hij zal waarschijnlijk genoegen moeten nemen met een gedeelde 'eerste vervangend voorzitterschap' met de vrouwelijke Deense kandidaat EU-commissaris Margrethe Vestager. De (bijna) benoemingen zijn - zo luidt de kritiek - het compromis van de regeringsleiders en niet zozeer die van het gekozen parlement.
De Franse president Macron toont zich verheugd met de nieuwe ploeg die - zegt hij op minuut 1:44 - tenminste allemaal goed Frans spreken.
Charles Michel wordt voorzitter van de Europese Raad, Ursula von der Leyen is kandidaat om voorzitter van de Europese Commissie te worden, Josep Borrell Fontelles wordt voorgedragen als hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands beleid. Christine Lagarde zal aan de slag gaan als voorzitter van de Europese Bank en volgt zo Mario Draghi op.
Zo vat de Belgische Standaard vanavond de hoogste (nog niet allemaal goedgekeurde) benoemingen na de verkiezingen van dit voorjaar in de EU samen. Angela Merkel vertelde nog dat het ontbreken van een Oost-Europeaan zal worden goedgemaakt door de functie van voorzitter van het Europese Parlement aan een niet westelijk Europeaan te geven. The Guardian viel, vanuit het van de EU afscheid nemende Groot-Brittanië, vanavond vooral op dat er twee vrouwen op de hoogste functies van het Europese vasteland worden benoemd.
De talige Nederlander Frans Timmermans, die maandenlang werd genoemd als sociaal-democratische Spitzenkandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, heeft zijn aanspraken op de troon - na een aanvankelijk veelbelovend weekend - gisteren geheel verloren. Hij zal waarschijnlijk genoegen moeten nemen met een gedeelde 'eerste vervangend voorzitterschap' met de vrouwelijke Deense kandidaat EU-commissaris Margrethe Vestager. De (bijna) benoemingen zijn - zo luidt de kritiek - het compromis van de regeringsleiders en niet zozeer die van het gekozen parlement.
De Franse president Macron toont zich verheugd met de nieuwe ploeg die - zegt hij op minuut 1:44 - tenminste allemaal goed Frans spreken.
EN DIRECT | Conférence de presse à l’issue du Conseil européen. https://t.co/xeilvUzd8t
— Élysée (@Elysee) July 2, 2019
Een uitgebreide analyse in Knack waarin opvalt dat Duitsland de eigen kandidaat voorzitter van de EC niet steunde
Ouwe wijn in nieuwe zakken en alles graait suffend voort zoals het altijd al was.
De voorzitter van het Europese Parlement werd geen Oost-Europeaan (zoals Merkel voorstelde), maar de Italiaan (en keurige sociaaldemocraat) David Sassoli.
Een boeiend rondje 'wie kreeg welke plek (niet) en waarom') in het FD: het is allemaal nog wat onduidelijk, maar duidelijk is dat het voorzitterschap van de EC door de regeringsleiders uit het parlement is weggetrokken.
Een heel lezenswaardige tekst in De Tijd (het Vlaamse Financieele Dagblad) over hoe de macht voor benoemingen zorgde in de jongste editie van het Europese bestuur: Hoe Macron en Rutte de sprint aantrokken voor meesterknecht Michel.
Nederland en Frankrijk hebben de franstalige grijze muis Charles Michel (premier van België) naar voren geschoven als hun liberale kandidaat voor het voorzitterschap van de Raad en hielpen het enigszins democratische Spitzenkandidaatschap vanuit het Europese Parlement voor het voorzitterschap van de Commissie om zeep. De landen bepalen liever zelf hun kandidaten vanuit hun nationale mandaten. Daarom hebben ze een hekel aan Europese 'democratie'. Een en ander min of meer vanuit de gedachte dat burgers daar toch geen verstand of beeld bij kunnen hebben.
De gekozen macht kent zich de macht over het geheel toe en gaat daar autocratisch mee om. Michels benoeming is dan ook een teken van het nieuwe Europa dat meer vanuit de hoofdsteden bestuurd wordt, dan vanuit Brussel en het Europese Parlement.