Het Nederlandse areaal eiwithoudende gewassen groeide in 10 jaar tijd met 38% naar 9.000 hectare. Alle eiwithoudende gewassen, of ze nu geteeld worden voor menselijke consumptie, als diervoeder of als groenbemester, nemen in omvang toe, meldt het CBS.
In totaal maken de eiwithoudende gewassen ongeveer 0,5% uit van het totale Nederlandse landbouwareaal. Het meest verbouwde eiwitgewas is luzerne (veevoer en groenbemester), dat in 2018 op 7.600 hectare verbouwd werd. Veldbonen en voedererwten, respectievelijk 710 en 257 hectare, worden als voedergewassen geteeld.
Lupine en sojabonen zijn naast hun toepassing als voedergewassen ook in opmars als grondstof voor menselijke consumptie. "Het grootste deel daarvan gaat in sojadrankjes, toetjes en vleesvervangers," zegt Henk Vermeer van Agrifirm in Trouw. Het areaal sojabonen groeide met 17,4% naar 540 hectare, lupine met 5% naar 56 hectare. Wat de teelt van Nedersoja bemoeilijkt, is ons natte en gematigde klimaat. Daar houdt soja niet van.
Het totale areaal sojabonen in de Europese Unie is bescheiden. De 901.000 hectare in de EU steken schraal af tegen de arealen van meer dan 30 miljoen hectare in de VS en Brazilië of de 19,5 miljoen hectare in Argentinië. Om de afhankelijkheid van import te verminderen, heeft de EU verschillende initiatieven in gang gezet die de teelt binnen Europa van eiwitgewassen moeten stimuleren.
In Nederland is de Green Deal Soja gesloten met Groningen, Friesland en Drenthe. Deze provincies streven naar een areaal van 10.000 hectare. Ook in Zeeland en Noord-Brabant staat sojabonenteelt op stapel. In 2025 zouden de Nederlandse melkveehouders tot twee derde van hun eiwitbehoefte van eigen land moeten kunnen halen.
CBS - Teelt eiwitgewassen Nederland toegenomen
In totaal maken de eiwithoudende gewassen ongeveer 0,5% uit van het totale Nederlandse landbouwareaal. Het meest verbouwde eiwitgewas is luzerne (veevoer en groenbemester), dat in 2018 op 7.600 hectare verbouwd werd. Veldbonen en voedererwten, respectievelijk 710 en 257 hectare, worden als voedergewassen geteeld.
Lupine en sojabonen zijn naast hun toepassing als voedergewassen ook in opmars als grondstof voor menselijke consumptie. "Het grootste deel daarvan gaat in sojadrankjes, toetjes en vleesvervangers," zegt Henk Vermeer van Agrifirm in Trouw. Het areaal sojabonen groeide met 17,4% naar 540 hectare, lupine met 5% naar 56 hectare. Wat de teelt van Nedersoja bemoeilijkt, is ons natte en gematigde klimaat. Daar houdt soja niet van.
Het totale areaal sojabonen in de Europese Unie is bescheiden. De 901.000 hectare in de EU steken schraal af tegen de arealen van meer dan 30 miljoen hectare in de VS en Brazilië of de 19,5 miljoen hectare in Argentinië. Om de afhankelijkheid van import te verminderen, heeft de EU verschillende initiatieven in gang gezet die de teelt binnen Europa van eiwitgewassen moeten stimuleren.
In Nederland is de Green Deal Soja gesloten met Groningen, Friesland en Drenthe. Deze provincies streven naar een areaal van 10.000 hectare. Ook in Zeeland en Noord-Brabant staat sojabonenteelt op stapel. In 2025 zouden de Nederlandse melkveehouders tot twee derde van hun eiwitbehoefte van eigen land moeten kunnen halen.
De eiwitopbrengst per ha van gras of gras/klaver is veel hoger is dan bij soja, daarnaast heb je ook een grotere oogstzekerheid en minder bestrijdingsmiddelen nodig bij gras. Het is misschien verstandiger om je energie te steken in het raffineren van eiwit uit gras voor de pluimvee/varkenssector.
Ja maar wacht nou even Frans, het gaat toch om het vervangen van geimporteerd eiwit door lokaal geteelde grondstoffen? Koeien krijgen dan misschien al genoeg eiwit, maar die soja gaat dan waarschijnlijk meer naar kippen en misschien varkens? Die beesten zijn niet zo gek op raaigras, maar lusten best lucerne. En in brok is dat makkelijk te voeren. Punt is dat iemand die soja koopt, en daar wil de wetgever een vervanger voor zien.
Gras, al of niet gemengd met klaver, is een prima eiwitgewas. Voor veel bedrijven is de eiwitvoorziening van het rundvee te royaal is als gevolg van de verplichting 80% van de grond voor grasland te gebruiken en het belonen van beweiding. Meer aandacht voor minder eiwit consumeren (waardoor minde excretie) ligt meer voor de hand dan meer aandacht voor meer eiwit produceren.
Wat vrijwel standaard vergeten wordt bij het promoten van eiwitgewassen is dat voor elke hectare ervan een hectare van een ander gewas moet wijken. Dat verdwijnende gewas produceert ook eiwit. Deze verloren productie moet van het eiwitgewas-eiwit worden afgetrokken. Bovendien is de energieproductie van de genoemde eiwitgewassen een stuk lager, waardoor meer import nodig is van voedsel- of voergrondstoffen. Met deze import komt ook eiwit mee. Die gaat dus ook af van de winst. 10.000 ha soja willen telen scoort ongetwijfend goed bij de doorsnee burger, maar landbouwkundig zal het onverstandig blijken als je bovenstaande berekening maakt, bijvoorbeeld door de soja te telen in plaats van mais.
Wouter: waarom geen lucerne voor hooi telen? Drogen te riskant en/of duur? En kuilen dan?
De tweederde eiwit die melkveehuders in 2025 van eigen land moeten halen zal grotendeels worden geleverd door gras. Eiwitgewassen zijn aanvullend en zullen veelal worden geteeld bij akkerbouwers binnen 20 km afstand.