Op het gebied van voeding zal het weinig voorstellen, zo lekte al uit. Vermoedelijk daarom kondigden vorige week de Nederlandse supermarkten bijna ongemerkt alvast aan vrijwillig voor de invoering van een stoplichtsysteem te willen kiezen, omdat de polder van Blokhuis' onderhandelingstafel tot weinig heeft geleid.
Trouw corrigeert de opgelopen deuken van de staatssecretaris een beetje, door aan te laten zien dat hij veel wil, te veel weerstand ondervond maar op het gebied van roken toch veel heeft weten te bereiken.
Een passage uit het Trouw-artikel:
Ook de ChristenUnie-staatssecretaris heeft compromissen moeten sluiten. De plannen zijn minder scherp dan hij had gehoopt. Vooral de onderhandelingen over alcohol en overgewicht, waarbij de industrie aan tafel zat, verliepen moeizaam. Bij roken lag er wel vrij snel een akkoord. De tabaksindustrie mocht niet meepraten, wat volgens ingewijden een groot verschil maakte. Nederland beloofde jaren geleden al aan de Wereldgezondheidsorganisatie om sigarettenfabrikanten geen enkele invloed meer te geven op het rookbeleid.
De vraag is uiteraard: waarom wel polderen met de voedselindustrie en niet met de tabaksindustrie? Volgens de staatssecretaris ligt het verschil in de doden die de tabaksindustrie veroorzaakt, maar bijvoorbeeld Coca-Cola niet. Of die redenering overtuigt, zal blijken na de reacties op het gepubliceerde akkoord.
Geen #suikertaks, want de #frisdrankindustrie praat mee. #preventieakkoord.
— Moniek Westerman (@DietcoachMoniek) November 20, 2018
De lang ‘gepolderde’ plannen van Blokhuis minder scherp dan hij zelf wilde | Gedeeld artikel van Trouw https://t.co/TkFl7swOdk
Dit toont precies aan hoe het werkt: de polder is een moeras, effectief beleid vereist minder polderen en meer sturen.
Wat effectief beleid is, is politiek gekleurd. Als het doel van het beleid was om een compromis te sluiten waar iedereen een beetje blij mee is, dan is het beleid doelmatig en daarmee effectief..
Ik ben benieuwd of er harde doelstellingen in staan: Daling X% Diabetes, daling Y% alcoholisme.
Effectief preventiebeleid is primair beleid dat leidt tot betere preventie, niet dat iedereen blij moet zijn. De tabaksindustrie is ook niet blij.
Wouter, dat vind jij. Vonden de beleidsbepalers dat ook? Of zat jij ook bij de 50 partners met wie de minister het beleid heeft.. ja wat eigenlijk.. inspraak, consultatie, medezeggenschap heeft geregeld, gepolderd dus?
Ik ben dus benieuwd wat de KPI's van het gevormde beleid is. Dan kunnen je twee dingen zeggen over effectiviteit: zijn die doelstellingen zo geformuleerd dat ze doelmatig* zijn? Dat wordt al interessant.
Vervolgens kun je na de evaluatie van het ingeslagen beleid zeggen of dát beleid díe doelen (die doelen zijn dan politiek gekozen) heeft gehaald en daarmee effectief is.
Jij zit vooral op die eerste vraag over effectiviteit. Maar dat is de politieke vraag. Niet de vraag of het beleid effectief is (geweest).
*volgens ons hier op Foodlog, want wij zijn eigenlijk degene aan wie het voorgelegd moet worden toch?
Sander, we bedoelen denk ik hetzelfde.
De beleidscyclus zou ruwweg kunnen zijn:
1. Preventiedoelen formuleren
2. KPI's kiezen
3. Instrumenten kiezen (met keuzemogelijkheden voor spelers)
4. Uitvoeren en monitoren
5. Evalueren en zo nodig bijstellen
Etc.
En dat alles transparant zodat ieders prestaties zichtbaar worden. Zonder naming en zo nodig shaming zal er misschien weinig gebeuren.
Mee eens?