Dierenwelzijn en traditionele levenswijzen kunnen elkaar flink bijten. In Toronto ontbrandde strijd rond een restaurant dat wordt gedreven door oorspronkelijke bewoners van Canada. Op de kaart staat zeehond.
Twee gerechten met zeehondenvlees staan op de kaart van Kū-kŭm Kitchen. Het restaurant is net geopend, maar de rapen zijn al gaar. In een online-petitie roepen dierenactivisten op om die twee gerechten van de kaart te halen. “Zeehondenslacht is bloedig, gruwelijk, traumatiserend en onnodig,” schrijven ze. Dat is tegen het zere been van de eigenaren en medewerkers van het restaurant, allen afstammelingen van de originele bewoners van het Noord-Amerikaanse continent.
In een tegenpetitie vragen zij waarom de vrouw die de actie begon hun restaurant op de korrel neemt en niet de letterlijk honderden restaurants in Toronto die industrieel geproduceerd vlees verkopen. “Het wordt tijd om moedwillig onwetende Canadezen te stoppen die hun waarden blijven opleggen aan inheemse bewoners,” zeggen de opstellers.
Greenpeace, veertig jaar lang de motor in protesten tegen de zeehondenjacht, heeft in 2014 zijn acties opgegeven en zijn verontschuldigingen aangeboden aan de Inuit. Het optreden van de internationale milieuorganisatie heeft de traditionele levenswijze van traditionele jagers, vissers en andere bewoners van het Noordpoolgebied in een kwaad daglicht gesteld en daarmee onterechte houdingen onder het publiek opgeroepen. Greenpeace vindt het inmiddels verstandiger om te leren van de organische benadering van de Inuit om het leven tegen de Noordpool aan te beschermen tegen grote industrieel gedreven veranderingen. Het categorische verbod op het doden en eten van zeehond is daarmee opgeheven. Dat zei Greenpeace inmiddels alweer jaren geleden. Het nieuws moet kennelijk nog doordringen.
Dit artikel afdrukken
In een tegenpetitie vragen zij waarom de vrouw die de actie begon hun restaurant op de korrel neemt en niet de letterlijk honderden restaurants in Toronto die industrieel geproduceerd vlees verkopen. “Het wordt tijd om moedwillig onwetende Canadezen te stoppen die hun waarden blijven opleggen aan inheemse bewoners,” zeggen de opstellers.
Greenpeace, veertig jaar lang de motor in protesten tegen de zeehondenjacht, heeft in 2014 zijn acties opgegeven en zijn verontschuldigingen aangeboden aan de Inuit. Het optreden van de internationale milieuorganisatie heeft de traditionele levenswijze van traditionele jagers, vissers en andere bewoners van het Noordpoolgebied in een kwaad daglicht gesteld en daarmee onterechte houdingen onder het publiek opgeroepen. Greenpeace vindt het inmiddels verstandiger om te leren van de organische benadering van de Inuit om het leven tegen de Noordpool aan te beschermen tegen grote industrieel gedreven veranderingen. Het categorische verbod op het doden en eten van zeehond is daarmee opgeheven. Dat zei Greenpeace inmiddels alweer jaren geleden. Het nieuws moet kennelijk nog doordringen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
net zoals indianen destijds enkele bisons doodden om te overleven, en in respect met de natuur leefden, neem ik aan dat bij de inuit een soortgelijke houding prevaleert. Wellicht dat Greenpeace in het openbaar de desbetreffende dierenactivisten iets dergelijks kan uitleggen, en dat ze hun acties beter op andere zaken, zoals ook in het artikel genoemd, kunnen richten.
Frank-Eric, ook Wikipedia kan je al redelijk informeren over de bisonjacht.
Citaat: Failures in the hunt would often be attributed to poorly performed rituals. Each animal produced from 200 to 400 pounds of meat, so a slaughter of 50 animals produced far more food than could possibly be eaten by the band, a wastage that was often commented upon by European and American observers. Sometimes a herd would be killed just to get at the delicacies such as the fat-filled tongues. Bison that escaped the trap were hunted down and killed so they could not warn the other bison.
Nog een citaat: Because native people adapted to the social changes that resulted from Euro-American arrival in the West, some native people reinvented their style of hunting and thus drove the buffalo population down. Proponents of this view argue that some native people embraced the fur trade and adapted to bison hunting via horse, which drove up significantly the number of bison they could slaughter.
En nog een: Due to the roaming behavior of bison, their mass destruction came with relative ease to hunters. When one bison in a herd is killed, the other bison gather around the buffalo. Due to this pattern, the ability of a hunter to kill one bison often led to the destruction of a large herd of them.
Je moet je altijd even informeren voor je schiet. Nu weer terug naar Canada.
Ik zou bijna zeggen: Dit is de meest legitieme vorm van vlees eten.
Ze hebben d'r hele leven kunnen zwemmen in hun habitat en nadat er een, (hoe moet ik het zeggen? een Inuit of First People?) het blijft een beladen onderwerp, laat ik zeggen een lokale jager een eind aan het aards paradijs heeft gemaakt.
Dan is er toch niets respectvoller om het met een doel op ons bord te leggen.
De vergelijking: "hun restaurant op de korrel neemt en niet de letterlijk honderden restaurants in Toronto die industrieel geproduceerd vlees verkopen." vind ik dan weer een zwakte bod.
Of worden ze dan echt alleen maar gedood om het bondkraagje?
“Het wordt tijd om moedwillig onwetende Canadezen te stoppen die hun waarden blijven opleggen aan inheemse bewoners,” zeggen de opstellers.
Vind ik ook. Als men op expeditie naar de polen gaan MOET je het zelfs eten vanwege het hoge vetgehalte, anders ga je dood door de kou. Dus zelfs veganisten zijn er dan aan overgeleverd.
Daarom ook eens met Frank in #1
At het in Bergen. Ook carpaccio van walvis, en stukjes gedroogd bijna zwart walvleesvlees.
Stond op het punt een paar mooie handgemaakte kleuterslofjes van zeehondenvel te kopen, maar werd op tijd gewaarschuwd. 'Kom je niet mee door de Hollandse douane op Schiphol', en vinden ze het, dan volgt een boete.
Hypocrisie is een van onze meest opvallende Hollandse 'waarden'.
Ik zal het woord 'a' maar niet meer gebruiken, maar juist door de "Greenpeace' indoctrinatie en die mesjokke jammermadam uit Pieterburen, barst half Nederland uit in tranen bij het zien een zielig, lief kijkend zeehondje...