Tijdens een hoorzitting over voedselveiligheid in de Tweede Kamer zei inspecteur-generaal Harry Paul van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) vanmiddag dat zijn dienst wordt geconfronteerd met onvoldoende ethisch besef, slecht geregelde aansprakelijkheden tussen boer en toeleverancier en slechte administraties. Dat meldt Boerderij.
Alleen bij ziekte
"De bedoeling van de wet is om in principe geen antibiotica te gebruiken. Alleen als er ziekte is, zou je antibiotica nog toepassen. Dat moet dus niet geïnterpreteerd worden als: 'alles is toegestaan, zolang de norm van de wet niet wordt overschreden'", zei Paul. Hij gaf aan te verwachten dat recente furazolidonaffaire niet de laatste zal zijn in een reeks van incidenten. Volgens Paul hebben bedrijven de boel 'gewoon niet op orde."
Onderlinge aansprakelijkheid slecht geregeld
Hij stelt dat bedrijven hun aansprakelijkheid en onderlinge garanties zwak hebben geregeld. Dat valt hem op: "Als een boer een stal bouwt en er is iets niet in orde, dan wijst hij toch ook niet naar de overheid? Afnemers weten vaak heel goed hoe het zit met de kwaliteit van hun leveranciers. Maar de prikkel van de prijs is doorslaggevend. En als er dan iets aan de hand is, horen wij: 'dit is ons overkomen'."
Gebrekkige en frauduleuze administraties
Grote zorgen blijkt Paul te hebben bij de gebrekkige administraties die hij aantreft. Daardoor kost het vaak dagen eer een recall kan worden gerealiseerd, terwijl dat binnen enkele uren moet kunnen. Tevens zegt hij: "en dan heb ik het nog niet over bedrijven die hebben gefraudeerd. Daar is de administratie nog veel ondoorzichtiger, of soms zelfs gewoon afwezig."
Dit artikel afdrukken
Alleen bij ziekte
"De bedoeling van de wet is om in principe geen antibiotica te gebruiken. Alleen als er ziekte is, zou je antibiotica nog toepassen. Dat moet dus niet geïnterpreteerd worden als: 'alles is toegestaan, zolang de norm van de wet niet wordt overschreden'", zei Paul. Hij gaf aan te verwachten dat recente furazolidonaffaire niet de laatste zal zijn in een reeks van incidenten. Volgens Paul hebben bedrijven de boel 'gewoon niet op orde."
Onderlinge aansprakelijkheid slecht geregeld
Hij stelt dat bedrijven hun aansprakelijkheid en onderlinge garanties zwak hebben geregeld. Dat valt hem op: "Als een boer een stal bouwt en er is iets niet in orde, dan wijst hij toch ook niet naar de overheid? Afnemers weten vaak heel goed hoe het zit met de kwaliteit van hun leveranciers. Maar de prikkel van de prijs is doorslaggevend. En als er dan iets aan de hand is, horen wij: 'dit is ons overkomen'."
Gebrekkige en frauduleuze administraties
Grote zorgen blijkt Paul te hebben bij de gebrekkige administraties die hij aantreft. Daardoor kost het vaak dagen eer een recall kan worden gerealiseerd, terwijl dat binnen enkele uren moet kunnen. Tevens zegt hij: "en dan heb ik het nog niet over bedrijven die hebben gefraudeerd. Daar is de administratie nog veel ondoorzichtiger, of soms zelfs gewoon afwezig."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Alweer zo een thema in de voedingssector waar "goed gedrag" (in dit geval: zorgvuldig met antibiotica om gaan) op de korte termijn onaantrekkelijker is dan "slecht gedrag" (antibiotica gebruiken als winstverdubbelaar, en resistentie in de hand werken). Is dat een onvermijdelijke economische kracht? Of is de sector daar tegen te beschermen?
Ik denk dat dhr Paul hier een punt heeft; er is al heel lang veel te veel met antibiotica gewerkt in de veeteelt en de overweging om dat te doen was geheel economisch en de negatieve gevolgen liggen op het gebied van veterinaire en dus ook humane gezondheid. Allemaal niet fraai dus.
Nu kunnen onze veeteelt en gezondheidszorg niet helemaal zonder antibiotica en daarmee blijven we met de bijverschijnselen van antibiotica te maken hebben.
Mijn bedrijf heeft zwaar geinvesteerd in research naar hoe je met probiotica de negatieve effecten van antibiotica kunt verminderen. Daar is inmiddels een Cochrane review over verschenen en veel degelijker dan dat ken ik niet.
Helaas worden wij nu op alle mogelijke manieren door de NVWA van dhr Paul gehinderd in het op de markt brengen van onze producten. Dat gebeurt op een wijze die de interne bezwarencommissie van zijn organisatie onzorgvuldig heeft genoemd en een maatregel die de rechter vernietigd heeft, maar bepaalde mensen binnen de NVWA verzinnen steeds weer iets nieuws om deze producten in Nederland van de markt te houden. Hetzelfde gebeurt nu bij dieren een kleine marktproef met probiotica bij siervogels leidt direct tot een naar verhouding zeer zware boete. De ethiek van dit optreden ontgaat ons al jaren en tot een gesprek hierover is de NVWA ook al jaren niet bereid. En dat vinden wij jammer, want er is met deze aanpak veel te bereiken, met name op het gebied van QOL, zo blijkt bij de toepassing in het buitenland.
# Floor,
Ik denk dat het probleem zit in wat ik graag het "Lada denken" noem.
Als je alle minimum eisen die je aan een auto stelt, combineert met de laagste prijs, kom je uit bij een Lada. In Food land doen we dat, advertenties gaan altijd over de laagste prijs, extra korting en kiloknallers. Bij auto's niet daar gaat het over comfort en veiligheid en milieueisen; vaak staat in advertenties de prijs er niet eens bij. Daar gaat de discussie over kwaliteit en Lada bestaat niet eens meer. Bij voeding draait het wiel de andere kant op. En het resultaat? AH stond bij mij bekend als iets duurder, maar kwalitatief wel top. Kijk nu eens. Lams vlees lijkt van een schaap te komen en de kwaliteit van groenten en fruit is in mijn beleving echt minder als vroeger. En ja, verder op in de keten gaan mensen van alles doen om aan die lage prijs te voldoen. Zonde. Wat mij betreft ligt hier een taak voor de supers om een kanaal te openen waar het over kwaliteit gaat. Daarmee wordt je misschien niet de grootste, maar wel de beste.
Pieter #4, Als prijs de drijfveer is voor marktgedrag (bij de consument, in de keten), lijkt de "zelf opgelegde regulering" vanuit b.v. de retail mijn niet kansrijk. Immers, elke "deserteur" die onder de prijs duikt wint het van de hogere prijs van het ethische besef. Eerder ging het op Foodlog over "eerlijke" prijzen. Dat roept bij mij vragen op. Zijn er voorbeelden waar dat volledig zelfregulerend gerealiseerd wordt, en het een substantieel marktaandeel realiseert? Of bestaan die niet? En zo ja, waarom werkte het daar? Hoe kunnen we dat meer algemeen maken?
# Floor, nr 4
Er zijn, buiten de grote ketens wel voorbeelden te vinden.
Kijk naar dranken en wijnen, daar bestaat een grote spreiding in kwaliteit en prijs.
Soms koop ik een eenvoudige, maar soms geef ik graag geld uit aan iets echt moois en ben blij dat ik die keus heb. Zelfde voor kleding, auto's, fietsen, woninginrichting en ga maar door. Ik denk dat het dagelijkse eten de uitzondering is met anonieme producten met fantasienamen die vaak niet traceerbaar zijn en een variatie in kwaliteit die bijkans nul is. En dan blijft inderdaad alleen de prijs over om je te onderscheiden. Het is een race to the bottom waar uiteindelijk niemand mee gediend is, behalve de productmanager bij zo'n super die zijn marktaandeel met een procent heeft weten te verhogen.