1 min
Om het post-antibioticatijdperk te voorkomen werkt het terugdringen van antibioticagebruik niet, zolang ook het gebruik van chemische gewasbescherming niet wordt ingeperkt. Dat zou de conclusie kunnen zijn van een onderzoek dat werd gepubliceerd in PeerJ.
Als bacteriën blootgesteld worden aan antibiotica, gaan ze dood. Maar als niet alle bacteriën dood gaan, doordat ze over verschillende genetische eigenschappen beschikken of doordat ze zich hebben aangepast aan een specifieke omgeving, kunnen de volgende generaties resistentie ontwikkelen. Een team van Nieuw-Zeelandse wetenschappers onderzocht of naast antibiotica ook andere chemische stoffen invloed kunnen hebben op de snelheid waarmee bacteriën resistent worden tegen antibiotica. Hun vermoeden richtte zich op enkele van de wereldwijd meest gebruikte onkruidbestrijdingsmiddelen, Roundup en Kamba.
De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat wanneer bacteriën tegelijkertijd aan antibiotica en aan herbiciden blootgesteld worden, de ontwikkeling van resistentie tot wel 100.000 keer sneller kan verlopen. Daarnaast kan de aanwezigheid van herbiciden de fitheid van bacteriën vergroten, zodat ze toch overleven bij hogere concentraties antibiotica en bovendien bacteriën met een lagere tolerantiegrens - die gevoeliger zijn voor de antibiotica - verdringen. Bacteriën in het milieu zouden bovendien veel sneller antibioticaresistentie ontwikkelen dan laboratoriumtests suggereren.
Op het eerste gezicht lijkt het misschien vergezocht, de combinatie van antibiotica en onkruidbestrijdingsmiddelen als aanjagers van resistentie. De onderzoekers wijzen echter op het feit dat die combinatie nu juist gangbare praktijk is en dat daarom gekeken zou moeten worden naar de gevolgen daarvan. "Gelijktijdige blootstelling aan herbiciden en antibiotica komt veel voor. Herbiciden worden gebruikt in de landbouw, waar met antibiotica behandelde (landbouw)huisdieren blootgesteld kunnen worden aan spuitnevels of door behandelde velden kunnen lopen. De meeste toegediende antibiotica worden niet gemetaboliseerd en dus uitgescheiden, met grond gemengd als meststof die vervolgens in aanraking kan komen met herbiciden. Vliegen kunnen de bacteriën uit deze mengsels verder verspreiden. Zo kunnen ook honingbijen met herbiciden in contact komen tijdens het foerageren en deze naar hun met antibiotica behandelde bijenkorf meebrengen. Daarnaast worden herbiciden volop in stedelijke gebieden toegepast, zowel in particuliere tuinen als de openbare groenvoorziening."
De onderzoekers pleiten voor vervolgonderzoek naar het effect van nog andere chemische stoffen en mogelijke combinaties daarvan.
Dit artikel afdrukken
De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat wanneer bacteriën tegelijkertijd aan antibiotica en aan herbiciden blootgesteld worden, de ontwikkeling van resistentie tot wel 100.000 keer sneller kan verlopen. Daarnaast kan de aanwezigheid van herbiciden de fitheid van bacteriën vergroten, zodat ze toch overleven bij hogere concentraties antibiotica en bovendien bacteriën met een lagere tolerantiegrens - die gevoeliger zijn voor de antibiotica - verdringen. Bacteriën in het milieu zouden bovendien veel sneller antibioticaresistentie ontwikkelen dan laboratoriumtests suggereren.
Op het eerste gezicht lijkt het misschien vergezocht, de combinatie van antibiotica en onkruidbestrijdingsmiddelen als aanjagers van resistentie. De onderzoekers wijzen echter op het feit dat die combinatie nu juist gangbare praktijk is en dat daarom gekeken zou moeten worden naar de gevolgen daarvan. "Gelijktijdige blootstelling aan herbiciden en antibiotica komt veel voor. Herbiciden worden gebruikt in de landbouw, waar met antibiotica behandelde (landbouw)huisdieren blootgesteld kunnen worden aan spuitnevels of door behandelde velden kunnen lopen. De meeste toegediende antibiotica worden niet gemetaboliseerd en dus uitgescheiden, met grond gemengd als meststof die vervolgens in aanraking kan komen met herbiciden. Vliegen kunnen de bacteriën uit deze mengsels verder verspreiden. Zo kunnen ook honingbijen met herbiciden in contact komen tijdens het foerageren en deze naar hun met antibiotica behandelde bijenkorf meebrengen. Daarnaast worden herbiciden volop in stedelijke gebieden toegepast, zowel in particuliere tuinen als de openbare groenvoorziening."
De onderzoekers pleiten voor vervolgonderzoek naar het effect van nog andere chemische stoffen en mogelijke combinaties daarvan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Slecht verhaal. Ook toevallig glyfosaat en Dicamba. Kan ik net zo gemakkelijk koolzuurhoudende dranken en badzout tussen knallen.
Absurde en dus zorgelijke conclusie in inleidende kop. Alsof ab resistentie gekoppeld is aan het gebruik van chemie. Tis een speld in de hooiberg. Die zal er best zijn als je maar lang genoeg zoekt. AB resistentie is 1 op 1 gekoppeld aan het gebruik van antibiotica. Dat weten we al lang en is ook bewezen omdat de resistentie afneemt bij het verminderen van antibiotica en gericht inzetten ( of juist het niet inzetten) van bepaalde antibiotica.
Daarmee neemt trouwens ook de hoeveelheid AB in mest rechtstreeks af, dus word het risico op een mogelijke combi van bacteriën en chemicaliën in de bodem vanzelf al kleiner. In Nederland vind onderzoek plaats op de aanwezigheid van AB residuen in grondwater. Daar word specifiek gezocht op percelen waar mest van staldieren word uitgereden aangezien die in verhouding de meeste AB krijgen toegediend. Ik denk niet dat het groot nieuws word. Daarnaast vind je ook natuurlijke antibiotica in bodem en grondwater.
Dit is direct ook een voorbeeld van de beperkingen van reductionistisch onderzoek. De reactie van levende organismen op hun omgeving is geen optelsom van de reactie op de individuele stoffen in die omgeving. Toch zijn veel toelatingseisen (voor pesticiden gebruik, voor de toxicologie van die middelen voor mens en dier, voor additieven in voeding, etc.) op een reductionistisch uitgangspunt gebaseerd: test dat ene stofje op bijvoorbeeld proefdieren.
Zeker zorgelijk nieuws. In 2015 is een dergelijk effect van Dicamba, 2,4 D en Roundup ook al eens gesignaleerd.
Vorig jaar schreven weer andere onderzoekers:
• Glyphosate and its degradation product AMPA have accumulated in the environment.
• Chronic low dose effects on animals and humans have been documented recently.
• Shifts in microbial community composition in soil, plants and animal guts resulted.
• Glyphosate and antibiotic resistance have arisen in fungi and bacteria in parallel.
• Glyphosate may serve as one of the drivers for antibiotic resistance.
"We recommend interdisciplinary research on the associations between low level chronic glyphosate exposure, distortions in microbial communities, expansion of antibiotic resistance and the emergence of animal, human and plant diseases. Independent research is needed to revisit the tolerance thresholds for glyphosate residues in water, food and animal feed taking all possible health risks into account".
Het is mij niet opgevallen dat er iets mee gedaan is op "beleidsniveau".
Zorgelijk nieuws. Er zijn wel meer aanwijzingen dat stofjes (anders dan antibiotica) de ontwikkeling van resistentie tegen antibiotica kunnen bevorderen. Bij voorbeeld het gebruik van hoge zinkgehalten in biggenvoeders. Waakzaamheid is geboden!