Chez Adriaan

Hij was zijn tijd beslist vooruit, als je de ingrediënten en bereidingswijzen ziet en de manier waarop hij zijn verhalen induikt. Hij genoot van de spullen, de bereiding, het eten in gezelschap, en wij genoten via de krant mee van zijn verhalen. Zoals van zijn serie over Aardappeleters: ‘Aardappelen zijn net mensen: als ze verhit zijn, zuigen ze zonder nadenken alles op wat je over ze uitgiet. Voor dictators, voedselfabrikanten en koks is dat nuttige kennis. Foute denkbeelden worden even gemakkelijk opgezogen als olijfolie.’ Wat een prachtige beeldspraak. Wie zo kan schrijven is een tovenaar met woorden. Neem nou een prozaïsche groente als prei. Dit schrijft Jaeggi: ‘Bestaat er een verdrietiger groente dan prei? Zeg het twintig keer achter elkaar en je ogen beginnen te prikken. Zeg het honderd keer achter elkaar en je wilt alleen nog op de grond zinken en wenen om dode koningen. Dat trieste groen. Dat weke wit. Die bange restjes zand die zich in het hart verschuilen’. Geen leesvoer voor mensen met een herfstdepressie.

Jaeggi neemt ons mee op reis in zijn columns, langs lasagne en lamsrozet, via kreeft en kip, naar Thaise currypasta en Hongaarse fruitsoep. Een wereld vol vermakelijke en leerzame eetverhalen. Zo gaat Zinloos Geweld over de zin en vooral de onzin van het wellen van droogbonen, met een heerlijk recept erbij voor gestoofde bonen met knoflook en salie. En dan het verhaal over de verse doperwten die niet allemaal even groot zijn, maar heerlijk met pasta, pancetta en op nieuw salie. Bijna bij ieder verhaal schiet ik in de lach. Bij haast ieder recept krijg ik enorme trek en wil ik de keuken in. Er is ook na drie jaar helemaal niets mis met zijn schrijfwerk.

Bevalt er dan misschien toch iets niet aan het boek? Ja, er valt wat te frikken op de voorkant. Kennelijk is de uitgeverij bezorgd dat wij niet meer weten wie Adriaan Jaeggi is, en dus zie je naast een foto van de auteur in actie ook een portretje van Sylvia Witteman en dito van Johannes van Dam, die de waar aanprijzen. Helemaal niet nodig. Hoe veel waardering ik ook voor beiden heb, ze hadden hier niet aan moeten willen meewerken. Gewoon, omdat Jaeggi Jaeggi was en is en blijft. En omdat het nawoord van zijn vrouw Sabine genoeg zegt. Zijn eigen slotwens trouwens ook: ‘Al die vrienden voor wie we gekookt hebben en met wie we gegeten, gedronken en gelachen hebben …. Als alles voorbij is en ik er niet meer ben, blijf je dat dan alsjeblieft doen, ook uit mijn naam?’
Dit boek maakt Adriaan Jaeggi onvergetelijk voor iedereen. De tekeningen van Floris Tilanus zijn prachtig. Kopen dus!
Als voorproefje alvast een recept:

Gestoofde bonen met knoflook en salie
Voor 3 to 4 personen

400 gram gedroogde pinot- of cannellinibonen, 2 eetlepels olijfolie, 4 knoflooktenen (gerookte knoflook als die voorradig is), 2 takjes verse salie, zout en peper, 1 groente- of paddenstoelenbouillonblokje, extra vergine olijfolie, Parmezaanse kaas, goede azijn, mosterd.

Fruit de gewelde bonen een paar minuten in de olijfolie, knoflook en salie. Voeg water en het bouillonblokje toe tot de bonen 2 centimeter onder staan. Deksel erop en de bonen 1 à 1 ½ uur zachtjes laten stoven. Controleer af en toe of ze zacht zijn en of er nog genoeg water in de pan zit. Proef op zout en peper.
Giet de bonen af en maak ze verder op smaak met olijfolie, Parmezaanse kaas en eventueel wat goede azijn of mosterd. Lekker met een stuk in de oven geroosterde geitenkaas. Verstokte vleeseters kunnen een worstje braden en dat in stukken door de bonenschotel doen, samen met het braadvet.

‘Chez Adriaan’ 98 makkelijke recepten uit de keuken van Adriaan Jaeggi, Nieuw Amsterdam, illustraties Floris Tilanus, 2011. ISBN: 9789046810866 € 24,95



fotocredits: uitgeverij NwADAM