1 min
Pret op zondagochtend. De naam. Ambacht Snacks!
In Distrifood: ’Dit is een range snacks van slagerskwaliteit volgens authentiek recept.’ Dus ambachtelijke slagerskwaliteit in een authentieke bamischijf. Maar let ook op het zakje er omheen. ‘Het ambachtelijke karakter wordt onderstreept door de
Vraag aan Vries Vries uit Etten-Leur. Zijn Ambacht Snacks mogelijkerwijs niet ook streekproducten?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
_1_480_289_84_s_c1.jpg)
Frikandel-update: Mekkafood is met de nieuwe halal frikandel genomineerd voor de Horecava Innovation Award 2009. In totaal 120 fabrikanten hadden zich met hun producten kandidaat gesteld voor een nominatie voor de prestigieuze onderscheiding. Slechts zestien van hen konden in de vier categorieën overtuigen. Mekkafood was superieur in de categorie Food & Beverage.
„Een door en door Nederlands product, dat nu ook voor iedereen verkrijgbaar is. 100% halal betekent ook een lager vetgehalte. De frikandellen van Mekkafood hebben een goede beet en smaken heerlijk. Met zo’n product trekt men niet alleen nieuwe doelgroepen aan, maar biedt men de döner-snackbars bovendien een nieuw product in hun assortiment“, aldus het oordeel en commentaar van de jury.
De lekkerste, 100% halal frikandel, gemaakt van kippen- en rundvlees, is geschikt voor iedere veeleisende consument van de multiculturele en moderne samenleving door zijn eersteklas ingrediënten en de verse kruidenmix. Het nieuwe Mekkafood-product is overheerlijk en bovendien gezonder dan gewone frikandellen. Met slechts 10,4% vet kon het vetgehalte in vergelijking met gewone frikandellen met circa de helft gereduceerd worden.
Aldus het bericht op de site van Mekkafood
Separatorvleesproducten zijn niet typisch voor Nederland. Snacken is dat ook niet.
De frikandel moet zijn succes deels danken aan zijn smaak, die ongetwijfeld teruggaat op kruidenmengsels voor gehaktballen. Klootwijk heeft die smaak hier weleens opgehemeld. Hoe dan ook,hij wordt echt lekker gevonden. Of de Berkenstaaf als lekkerder uit de bus zal komen, wil ik nog wel geloven, maar mensen fietsen echt om voor een frikandel.
"Een historisch etymologisch onderzoekje naar een woord kan grappig zijn. Maar ook heel verwarrend. En hypothetisch. En er allerlei consequenties aan vast knopen onverantwoord.", zei het Verdriet van Vlaanderen.
Gelardeerd mer spek en de pot bekleed met spek, zal wel niet conform de 'Moorse' islamitische keuken geweest zijn, denk ik. Ook toen werden de spijswetten gehanteerd.
Nick, dat maakt het juist zo spannend. Het lijkt in ieder geval een woord dat iets met het kalf van doen heeft? Ik ben daar nog niet achter. Das Frauenzimmerlexicon (1715, Leipzig)zegt over Fricandeau:
1. Ist ein gutes Essen, welches aus Dünne geschnitten Kalbsfleisch bereitet wird, es muss aber biss fein zart geklopffet mit Speck sauber gespicket in Butter gerösted mit allerhand guten Gewürzes-kräuter verzetzet, und gute bouillon und Bruëhe drauf gegossen werden, in welcher man es dämpffen läst, en dan volgt het nauwkeurige recept dat aldus eindigt:
Dieses gespickte Kalbsfleisch wird auch sonsten gebrauchet, wie im G. bey der Grenade beschrieben ist, man kan aug Roletgen daran machen, welches an gehörigen Ort wird zu sehen seyn. Even bij Grenade spieken:
Grenade ist ein recht delicates Gerichte, welches man mit guten Recht eine Gespickte Pastete nenen könte, waarna het recept volgt. Erg lang om hier te posten, maar met vijf pond gelardeerde kalfslapjes, farce met kalfsgehakt, een pond niervet, in melk gewekt witbrood, eieren, ragout van maken. Casserole bekleden met spek, lapjes erin, farce erop, nog meer lapjes tot casserole bijna vol, met losgeklopt ei bestrijken, ragout er over. in de oven en bakken. Een gerecht voor op de tafel van de koning, jawel, en voor groots aangerichte maaltijden. Het Grenade zal naar Granada verwijzen, toch weer Spaanse/Moorse roots?
Een historisch etymologisch onderzoekje naar een woord kan grappig zijn. Maar ook heel verwarrend. En hypothetisch. En er allerlei consequenties aan vast knopen onverantwoord.
Het uitgangspunt "bruine voorwerpen, die je op kunt eten" was al suggestief genoeg. Junkfood van afvalvlees met additieve rommel er bij in een ambachtelijk promo-jasje gestoken, is uiteraard belachelijk. Daar wees Klootwijk terecht op.
De krampachtigheid waarmee sommigen de huidige snack 'fricadel' in een directe lijn met bestaande vleesgerechten proberen te plaatsen, te zot voor woorden.
Je hoeft van geen bijzondere huize te komen, om de begrijpen, dat bij de introductie van die smerige viezigheid, er sprake was van een taalgebruik, dat men het beste omschrijft met het begrip 'leenwoord'. Knappe marketing overigens.
Interessanter is na te gaan waarom het verkopen van junkfood en snacks (van bami- en nasibal tot berenklauw) zo'n typisch Nederlands fenomeen is. Of met andere woorden: Hoe komt het nu, dat juist de markt voor afvalvlees in Nederland zo enorm groot is, en het snack-gebruik zo ongebreideld ?
Blijkbaar namen enkelen mij niet serieus (er werd zelfs om een IP-blok gevraagd..), dat zeker in het begin de frikadel was samengesteld uit koeienuier, hersenen en slachtafval.
Uierboord was ook vroeger afval, dat door de armen genuttigd werd. En mocht iemand zich geërgerd hebben aan mijn woord “koeientiet” dan verwijs ik naar deze wiki, waar duidelijk wordt dat dat woord in ieder geval etymologisch correct is.