Mensen die zeggen dat ze verstand hebben van de boereneconomie, beweren vaak dat een vrije markt voor de agrarische sector niet kan. Agrarische productie zou iets heel anders zijn dan bijvoorbeeld schoenen maken, of fietsen. Daarom wordt op allerlei manieren geprobeerd om agrarische markten en producenten te beschermen.

In melkveehouderij wordt nu echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagd
Waarom moeten burgers de portemonnee trekken?
In Europa is dat na WO II met verschillende sectoren gedaan, maar inmiddels begint de wind uit een andere hoek te waaien. Daarom werd bijvoorbeeld begin 2015 het melkquotum afgeschaft. Dat gebeurde mede op aandringen van melkveehouders zelf omdat er in de wereld meer behoefte zou zijn aan zuivel. Als reactie op het verdwijnen van het quotum is de productie van melk sterk uitgebreid. Zoals altijd wanneer het aanbod toeneemt, daalt nu de prijs, een logisch gevolg van de snelle productiestijging. Daardoor komt een aantal bedrijven in de problemen, zoals dat in alle sectoren nu eenmaal regelmatig gebeurt. In de melkveehouderij wordt echter meteen door de hele sector steen en been geklaagd, en al meteen weer om steun en bescherming gevraagd. Gezien de geschiedenis is dat een heel natuurlijke reactie. Maar goede argumenten voor het trekken van de portemonnee door burgers, want daar komt steun direct of indirect altijd op neer, zijn er niet echt.

Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzen
Ze hebben nergens last van
Ik kan ze met de beste wil van de wereld ook niet verzinnen. Ook niet als ik heel erg mijn best doe argumenten te vinden die een consument overtuigen. Ik werk zelf in snijbloemen, een sector die wel een vrije markt kent. Door die vrije markt is er een ongekend breed aanbod van producten tegen sterk concurrerende prijzen. Er is een constante druk op de producenten om het beter te doen dan vorig jaar, want nieuwe aanbieders uit allerlei delen van de wereld staan te trappelen. Gevolg is dat de productie daar plaatsvindt waar de mix van productiefactoren het gunstigst is. En dat leidt soms tot het bijna verdwijnen van bepaalde teelten. Het zwaartepunt van de rozenteelt ligt op dit moment in Oost-Afrika; vanuit Nederland worden uitsluitend nog niches bediend. In de rest van Europa is de teelt nagenoeg verdwenen. Vervelend misschien voor de voormalige kwekers, maar consumenten hebben er geen greintje last van.
Waarin verschilt mijn deel van de agrarische sector van bijvoorbeeld de varkenssector, de akkerbouw of de melkveehouderij? Ik pijnig mijn hersenen nu al weken, maar kan het antwoord niet vinden. Wie helpt me?

Fotocredits: freemarketmyass
Dit artikel afdrukken