Je loopt over de Sint Servaesbrug over de Maas langs Maastricht en je eet een appel terwijl een schip onder je door vaart. Heeft die brug dan last van je? Of het schip? Het zou kunnen als je te grote happen van de appel neemt en met je mond open moet eten. Dan kan er een spatje spuug met een flardje appel op de leuning van de brug belanden. En als het waait kan het spatje met het flardje over de leuning naar beneden zweven en op een dekluik van het schip vallen, of op het dak van de stuurhut. De brug van Maastricht is maar een voorbeeld. Overal in Nederland heb je kans dat er spatjes uit mensenmonden op brugleuningen blijven hangen. Toch is het nergens in Nederland verboden om op een brug je brood te eten, een appel of ijs. Overal op alle bruggen mag je eten onder het lopen. Ook op de fiets op de Afsluitdijk, op een bankje aan het water langs Dordrecht en op het voetveer over de IJssel bij Deventer.
Ik eet graag onderweg. Niet eerst ontbijten en dan weg, maar eerst weg en dan ontbijten. Reizen is verjaardag vieren als je er wat bij eten kan. Of drinken. Ook soep. Ochtendreizigers die betere koffie willen dan wat onderweg te koop is, schenken zich soms geurige, jaloersmakend goeie koffie uit een thermosfles van thuis. Weinig mensen realiseren zich dat zo'n zelfde fles of kan ook een hele dag een puike soep gloeiend heet kan houden. Of andersom koude drank de hele dag koud.
Hete krabbensoep had ik mee in een thermoskan. Eerder schreef ik over krabbetjes in de Waddenzee. Het zijn er zoveel dat we ons tegen de beestjes moeten verdedigen en de beste verdediging is in de soep. Veel lezers willen nu het recept weten voor krabbensoep. De eenvoudigste en naar mijn smaak beste: maak de krabben in een klap dood door de doormidden te hakken.
Maal ze fijn in een sterke keukenmachine. Doe de pulp met wat water in een grote pan, breng aan de kook, vlam laag, paar minuten trekken, dan de inhoud van de pan door een zeef gieten en het nat opvangen. Het kan ingewikkelder, maar dat geurige
Die had ik bij me en ik dacht, ik wacht.
Ik moest in Breskens zijn, het was schitterend weer. Op de boot uit Vlissingen, buiten, op het kleine achterdek zou ik mijn soep gaan eten en crackers met geitenkaas. Dat dacht ik, onderweg in de trein. Dat ik met zicht over de Westerschelde van mijn maaltje zou gaan genieten. Wat kan een mens zich toch intens verkneukelen.
Maar wat een vergissing. Tussen Vlissingen en Breskens is het crisis, oorlog, streng verboden plezier te hebben, wie lacht gaat de bak in. Aan de ingang van de overdreven zwaar getraliede loopbrug naar de veerboot staat op een groot geel bord dat het niet mag, eten. Duitser ook niet. Es wird nicht erlaubt an Bord zu geniessen.
Eerst denk je nog aan de misselijke terrasmededeling die Nederland ontsiert: 'verboden meegebrachte eetwaar te nuttigen'. Dan is er iets te koop. Hier niet. De persvoorlichtster van de rederij: 'Eten en drinken aan boord mag niet omdat de boot daar vies van wordt.'
bron: Wouter's jongste GPD column in het Het Parool
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Flipse
Helaas moet ik je teleurstellen, want Mimolette heeft alles met Edammer te maken.
Mimolette of ook wel Commissiekaas genoemd
Opmerkelijk is dat deze dubbele Edammer bekender in Frankrijk is dan in Nederland. De Fransen noemen hem Mimolette en tegenwoordig wordt hij ook in Noord-Frankrijk gemaakt. De geschiedenis van deze kaas is dat ooit Nederlandse kaasboeren de wens uitten om kaas te mogen maken voor eigen consumptie, want alle kaas moest destijds afgestaan worden aan de landheren. In ruil hiervoor kregen de kaasboeren bescherming en onderdak. De landheren vonden dit wel goed maar de boeren moesten de kazen ongeschikt maken voor de binnenlandse markt. Er werd toen gekozen voor het toevoegen van een natuurlijke roodoranje kleurstof aan de kazen, het bekende caroteen. De "worteltjes-kazen" mochten niet op de binnenlandse markt verkocht worden. Maar Hollanders zouden geen Hollanders zijn als zij hier niet van geprofiteerd hadden. Binnen afzienbare tijd floreerde een zwarte markt voor deze kazen. Ze vonden gretig aftrek bij binnenwaterschippers die naar het zuiden voeren. Deze dubbele edammers waren immers zeer goed te bewaren en waren graag geziene gasten in de kombuizen. De Fransen die in aanraking kwamen met deze "rare" roodoranje kazen waren op slag verkocht - en zo ook de kazen. De reizen naar Frankrijk werden voor de schippers en dus ook voor de boeren steeds interessanter.
Commissiekaas moet de tijd krijgen om zich te ontwikkelen. Eenmaal goed rijp krijgt hij een bijzonder lekkere smaak met een volle ziltige ondertoon en een nootachtige finale. Oude commissiekaas is op zijn best.
@Flipse. Mooi, zal ik onthouden.Dat klopt wel dat het afkeuren van die kazen zo'n 15 jaar geleden is. Kan 'men'nu ook nog zorgen dat al die geimporteerde zachtere kazen uit Italie niet in plastic worden gesmoord bij het ompakken en portioneren voor de horecvagroothandels en supermarkten? Ademnood betekent ook voor kaas een wisse dood.
Die van de VWA en de kaasmijt had ik nog niet gehoord. Wel van de heksenjacht op rauwmelkse kazen. Maar dan praten we toch al gauw over 10/15 jaar geleden. Het is wel een beetje over. Ze (VWA/Keuringsdienst)zijn toendertijd in Frankrijk wezen buurten en hebben begrepen dat het gevaar in een andere hoek zit dan rauwe melk welke onder uiterst hygienische omstandigheden tot kaas wordt bereid.Dus redelijk rustig aan dat front.
Als je ooit eens in de gelegnheid bent, ga eens in Noord Frankrijk (Carvin)kijken bij de firma Hennart http://hennart-fr.com. Alles wat je nog niet over Franse kaas wist kan je daar leren. 't Is geen fabrikant maar een affineur. Je komt ogen, oren en neus te kort om dat alles daar in je op te kunnen nemen...
@Flipse. Bedankt voor de informatie. De korst met kaasmijt is iets wat ook enkele heerlijke harde goed gerijpte Italiaanse kazen vertonen. Jaren geleden werd een Italiaans winkel van een echte Zuid-Italiaan in Laren (NH) die dergelijke kazen verkocht, gedwongen door de keuringsdienst-ambtenaren op straffe van boetes die kazen uit zijn vitrine te verwijderen en te vernietigen. Hoe zit dat nu met de winkels die deze mijtkorstkazen verkopen? Is de keuringsdienst inmiddels minder 'hygienomaan' geworden t.a.v. natuurlijke rijpingsprocessen? Dat is maar te hopen.
Even voor de goede orde: Mimolette is een Franse kaas en heeft niets met de Hollandse Edam te maken, behalve misschien de vorm. De zuivel is oranjeachtig gekleurd en de kaas is niet geplastificeerd, zodat er een natuurlijke rijping plaatsvindt. De overjarige Mimolette heeft een eigenschap waar de meeste Nederlanders van gruwen. De korst is vergeven van kaasmijt. Dit, overigens volkomen onschuldige insectje, veroorzaakt de "aangevreten" korst van deze kaas en een beetje "zaagsel" als je een stuk kaas met de korst naar beneden op de tafel klopt... Een aantal Nederlandse kaasspecialisten(importeurs) verkopen Mimolette