Het is een soort terugkomend ritueel: het RIVM ontdekt jaarlijks opnieuw dat ondanks het Akkoord Verbetering Productsamenstelling, Nederlanders nog steeds te veel zout en suiker binnenkrijgen. “Er had meer kunnen worden bereikt als voor meer producten afspraken gemaakt waren”, aldus het RIVM. Of als producenten de hoeveelheid zout en suiker in de producten verder hadden verlaagd.
Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport maakt sinds 2014 afspraken met de voedingsindustrie over minder zout, verzadigd vet en suiker in producten. Het RIVM onderzocht meerdere keren het geschatte effect van de afspraken op de inname. De conclusie van het jongste onderzoek komt dan ook niet als een grote verrassing. Fabrikanten hebben wel kleine stappen gezet om minder zout en suiker in hun producten te stoppen, maar consumenten krijgen er nog steeds (te) veel van binnen.
Door minder zout in brood, vlees, kaas en soep krijgt een volwassen Nederlander per dag in 6 jaar tijd gemiddeld bijna 0,5 gram minder zout binnen. Voor suiker gaat het om 7,5 gram. Dat zijn gemiddeld 2 suikerklontjes per dag minder, vooral door de suikerreductie in frisdrank. Het RIVM rekende het effect van de afspraken over verzadigd vet niet door. Daar zijn volgens het instituut te weinig afspraken over gemaakt.
Volgen het RIVM zijn verbeterpunten uit het onderzoek al meegenomen in de nieuwe aanpak voor productverbetering die onderdeel is van het Nationaal Preventieakkoord.
RIVM - Geschatte inname zout en suiker Nederlandse bevolking nog steeds te hoog ondanks afspraken overheid met voedingsindustrie | RIVM
Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport maakt sinds 2014 afspraken met de voedingsindustrie over minder zout, verzadigd vet en suiker in producten. Het RIVM onderzocht meerdere keren het geschatte effect van de afspraken op de inname. De conclusie van het jongste onderzoek komt dan ook niet als een grote verrassing. Fabrikanten hebben wel kleine stappen gezet om minder zout en suiker in hun producten te stoppen, maar consumenten krijgen er nog steeds (te) veel van binnen.
Door minder zout in brood, vlees, kaas en soep krijgt een volwassen Nederlander per dag in 6 jaar tijd gemiddeld bijna 0,5 gram minder zout binnen. Voor suiker gaat het om 7,5 gram. Dat zijn gemiddeld 2 suikerklontjes per dag minder, vooral door de suikerreductie in frisdrank. Het RIVM rekende het effect van de afspraken over verzadigd vet niet door. Daar zijn volgens het instituut te weinig afspraken over gemaakt.
Volgen het RIVM zijn verbeterpunten uit het onderzoek al meegenomen in de nieuwe aanpak voor productverbetering die onderdeel is van het Nationaal Preventieakkoord.
Het Team Gezonde Voeding Nu startte een petitie waarin het nog te vormen nieuwe kabinet alvast dringend opgeroepen wordt met regelgeving te komen om het aanbod van eten en drinken gezonder te maken, schrijft Nieuws voor Dietisten. De regelgeving moet in lijn met de bevindingen van het RIVM zich vooral richten op het in binnen de perken houden van de hoeveelheden suiker, zout en verzadigde vetten in producten. Het ondertekenen van de petitie, die gesteund wordt door tal van voedingsexperts, kan nog tot 14 juni 2021.
#4 "hoe komt het dat grote maatschappelijke transities zo traag gaan?".
Dat is niet zo ingewikkeld: Omdat we denken dat de verandering pijn gaat doen. Dus we stellen het uit. Het uitstel noemen we nader onderzoek. En waar we ook op hopen is dat technologie ons gaat helpen met een pijnloze verandering. Dus daar wachten dan ook maar op, want zo snel gaat technologie ook weer niet.
Wouter,
Dat zout in brood is niet zomaar sectorbreed opgepakt, dat is afgedwongen met wetgeving. Zie mijn oude stuk.
Als we verandering willen, dan is dat de enige weg die werkt. De industrie heeft immers baat bij vasthouden aan haar huidige business model. Ik ben zelf voorstander van wetgeving die het fundamentele probleem aanpakt. Dat probleem is m.i. dat voeding behandeld wordt als een 'normaal' product waarbij vraag en aanbod middels marktwerking geregeld wordt. Resultaat is dat de markt zich gedraagt als elke andere markt en groei en omzetmaximalisatie nastreeft. Dat levert een aanbod op die inspeelt op onze biologische aard en op grote schaal leidt tot ongezonde voedingspatronen.
M.i. repareer je dat niet door aan een knopje hier en een knopje daar te draaien en ondertussen dit model in stand te houden. De wetgever zal zich moeten gaan realiseren dat voeding zich niet leent voor een op omzetmaximalisatie en groei gebaseerde markt.
Hoe dan wel aanpakken? Door de ruimte waarbinnen dat onweerstaanbare aanbod plaatsvindt in te perken. Dat kan letterlijk, door grenzen te stellen aan schapruimte voor sterk bewerkt voedsel. En ja, er zal wat gesteggel zijn over wat daar wel en niet onder valt, maar zo moeilijk is dat niet. Ook daar is pragmatiek nodig. En een harde lijn. Niemand zal twijfelen of verse groenten behoren tot het sterk bewerkte assortiment. En als die groenten gesneden zijn ook niet. Maar een vegaburger valt niet onder nauwelijks bewerkt.
Kortom, zorg dat die neiging tot zoveel mogelijk verkopen minder ruimte krijgt om te teren op onze biologische natuur, omdat laatstgenoemde nu eenmaal extreem sterk is. Voeding is immers een basisbehoefte.
Specifiek rondom herformuleringen, alle bedrijven die ik ken nemen dit (intern) zeer serieus en doen het dus. Waar het probleem ligt: alle voedselbedrijven zorgen ervoor dat de keuze dus toeneemt, maar de oude producten verdwijnen niet altijd gelijk, dus consumenten blijven ook (ik ben N=1 voorbeeld) bijvoorbeeld op grote schaal coca-cola regular kopen.
Maar er is een mooi voorbeeld: zout in brood, dat is sector breed opgepakt en in stapjes verlaagd.
En verder zijn alle programma’s (o.a. Via TNO) ronduit nonsenses, geen praktijk, geen maatschappelijke impact, geen nieuwe inzichten. Dat type programma’s doen idd niks.
Dennis Zeilstra wij hebben verschil van inzicht t.a.v. NutriScore, ik zeg ga doen in de praktijk, jij zegt vooraf “het gaat niet werken”. Begrijp me niet verkeerd dat mag en kan, niks mis mee. We moeten iets gaan doen is mijn opinie na bijna 25 jaar, wat zijn jouw (praktijk) suggesties?
Gert Schuitemaker je hebt gelijk, er zijn weinig tot geen convenanten die ik ken die iets hebben opgebracht. Maar die les wordt nooit opgepakt in Den Haag.
Ik heb van de week met een formele overheidsinstantie een middag samengeketend. De vraag die nu onderzocht wordt: hoe komt het dat grote maatschappelijke transities zo traag gaan. Ook in de duurzame energie zie je deze uitdaging. Een van de grote issues die ik zie: de eeuwige roep om meer onderzoek. Deze roep zorgt er voor dat we implementatie of doe-experimenten ten alle tijden vooruitschuiven. Zonder praktijk geen impact simple as that!