1 min
Het gaat er niet om of je dik wordt en dood gaat, maar of je mogelijk stapelgek wordt in de tussentijd.
Gek GEMAAKT wordt bedoel ik.
Neem een overzichtelijk probleem. In Spanje (en overal elders in de wereld) trekken piepjonge palinkjes, in Nederland glasaal genoemd, uit de zoute zee het zoete water in. Elk jaar opnieuw.
Ze zijn (waren) met zoveel dat je maar een nylonkous in de riviermonding hoeft (hoefde) te hangen en je had er zevenduizend in een uurtje.
Dat deden ze in Spanje. Glasaal was een lekkernij.
Er ging iets mis. Er komt minder glasaal uit zee dan ooit. Nu worden alleen glasaaltjes gevangen om uit te zetten in min of meer afgesloten zoetwater waar ze tot vette paling kunnen groeien. Of in kwekerijen, die je beter mesterijnen kunt noemen. Ze kweken niet, ze mesten vet.
Overzichtelijk probleem: er is geen glasaal meer voor de Spanjaarden om als snackje te eten.
Wat te doen?
Wat te doen?
Nep.
In Spanje wordt van visseneiwit (surimi) een nepglasaaltje gemaakt. Een soort spaghetti, op lengte van de echte aaltjes. Vervolgens worden er kant-en-klaar maaltijden mee samengesteld, met paddestoelen er door of garnalen.
Nep met smaakjes.
En als je dat dan op een internationale visbeurs in Brussel als noviteit presenteert krijg je de hoofdprijs. Omdat je iets gevonden hebt, een antwoord bedacht op het probleem van het tekort aan babypaling:
Angulas Aguinaga of Irura, Spain took the top award for best new retail product with its entry, La Gula del Norte, a line of surimi seafood ready meals. The meals feature a surimi substitute for baby eels offered in three varieties: garlic sauce, shrimp and garlic sauce and mushrooms and garlic sauce.
Angulas Aguinaga’s La Gula del Norte was also presented with a Seafood Prix d’Elite special award for Originality. First conceived as a solution to the shortage of baby eels in Spain, the company’s surimi substitute now takes advantage of European ready meal trends and offers a unique meal option to consumers and a new and exciting surimi seafood presentation.
Op de foto geen complete nepglasaalmaaltje maar een bak ‘naturel’ nep van de fabrikant die de prijs won.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik denk dat we ondertussen al veel wat mogelijk is, gehad hebben.
Ongeveer elke technologie werd toegepast op vis, en nu is het even adem halen. Er zal wel weer wat nieuws komen. Maar Viciunai heeft nu alvast iets begrepen. El Bulli en the Fat Duck maken het mooie weer in kookland omdat ze het eetbeleven totaal hebben verwijderd van het ingrediënt (dat deden snoepfabrikanten al eeuwen, maar allez!).
Nu kunnen demokratische visproducten dat ook, en surimi heeft hierin het voortouw. Dit verhoudt zich tot verantwoorde voeding zoals roetsjbanen tot mobiliteit, maar het verdient wel een plaats.
'Wouter, was er dan niks 'echt' origineels in Brussel te vinden?', vraagt Dick.
Wat denk je van een twee lapjes schol met een lapje spek er tussen, helemaal uitgevonden op Urk waar ze dit hapje Platvis Symphonie hebben genoemd. Was in Brussel ook genomineerd voor de prijs die naar de 'verse' nepglasaaltjes ging.
Klopt Nick, de imitatie aaltjes zijn al jaren op de markt in Spanje. Niet alleen in diepvries, ook in glazen potten.
Duidelijk! Maar Nick, dat is voorstel waaruit een hele denkwereld spreekt. Visvoedsel dat op geen enkele manier meer lijkt op zijn oorsprong. Kan ook met vlees, groenten en fruit. Het zou best eens de toekomst kunnen zijn.
Moeten we eens nader uitwerken, want het heeft vele implicaties voor consument, primaire producent en de grote voedingsindustrie. 'Gewone' juries zijn er kennelijk nog niet aan toe ;-)
Ik stond er ook bij te kijken. Let op, dit is bij verre het lekkerste surimiproduct op de markt, maar het was niet eens nieuw. Die nep-agulas verkoopt het bedrijf al jaaaren. De nieuwigheid zat hem in het 'vers' zijn, lees: geen diepvriesproduct. De Spanjaard in de jury vond het geniaal.
De prijs voor de originaliteit had naar Viciunai (Litauws/Belgisch) moeten gaan. Zij maakten voor het eerst een surimi-product dat geen imitatie van iets was, maar gewoon een bruin spiraalgetekend cilindertje dat vaag naar drop smaakt. Geen enkele band meer met vis, geen nep of het zou nepchocolade moeten zijn. Maar dan met 28%vis. De jury kon het niet appreciëren.
Ik ren weer naar de visbeurs. Vandaag laatste dag.
Wat mensen kennen verkoopt, ook al heeft het niks met het origineel te maken. Die snap ik wel, maar ik begrijp niet waarom de prijs aan deze bak surimi is gegeven. De motivatie heeft het over originaliteit, maar het is kennelijk een imitatie van andere glasaalimitaties.
Ik begrijp dat de originaliteit niet in het product zit maar de wijze van presenteren: "First conceived as a solution to the shortage of baby eels in Spain, the company’s surimi substitute now takes advantage of European ready meal trends and offers a unique meal option to consumers and a new and exciting surimi seafood presentation."
Wat een ' excitement' ;-)
Wouter, was er dan niks 'echt' origineels in Brussel te vinden?