De Zwitserse Coop kiest niet voor woorden maar voor überidyllische beelden en lyrics:
Europeanen worden volgestopt met deze beelden. Ook in het Verenigd Koninkrijk blijkt deze landbouw, met weliswaar modernere tractoren, het swingende ideaalbeeld:
Als dit niet het beeld is van de landbouw zoals die zou moeten, hoe krijgen we dat dan wel? Met andere woorden: welke beelden horen bij Fresco's wereld zonder etiketten?
Mensen begrijpen beelden namelijk doorgaans heel goed. Die miste ik dan ook in haar lezing. Bij Dijkhuizen zijn ze volstrekt duidelijk. Hij kiest nadrukkelijk voor plofkip, zoals hij afgelopen week duidelijk maakte.
Fresco kiest daar ook voor - lees haar Herzbergrede - maar maakt dat niet duidelijk. Daarom blijft ze welkom op alle podia. Ze gebruikt haar academische distantie om het thans onzegbare toch te zeggen: natuurlijk moeten we de wereld intensief gebruiken. De vraag is alleen hoe, waar en onder welke voorwaarden. Die moet je niet vermijden door een pseudo-intellectuele floers om de discussiecontext heen te hangen, maar beantwoorden met heldere beelden die mensen kunnen snappen en waar ze iets mee kunnen hebben.
Fotocredits: Coop
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Op 16 oktober een uitzending op Arte-TV waaruit zal blijken "Bio kann die Welt ernähren." We zullen zien.
Liesbeth, per definitie verbiedt het zich met zo'n dame als jij op de man (eh, he, vrouw) te spelen. Ik heb geen idee over de toekomst, hou ik me meestal ook niet zo mee bezig, slechts af en toe een heel bruin (zwart, ha, ha) vermoeden. Alleen wordt ik gallisch wanneer keer op keer volstrekt ten onrechte de bio kaart als uitweg wordt gespeeld, evenals dat verhaal met die groene energie. Een moderne mij draait niet op mais en suikerriet. Punt. Voorbij, over, uit. We moeten vrouwe Fortuna maar weer aanbidden, jammer dat ze met die christen uit de mode is geraakt. Armageddon bestaat niet, het leven gaat gewoon door. Maar ons wat voor de gek houden kunnen we altijd nog. Nu doe ik daar nog niet aan mee.
Het beeld van het Griekse platteland van nu. Hoe ziet dat er straks uit? Verdroogd Hendrik? Leeggelopen? Hoeven we niet meer over die toekomst na te denken?
Of is er toch nog trek naar het platteland te verwachten? Belangrijkste lijkt dat men voor zichzelf wil kunnen zorgen, niet teveel afhankelijk van import te willen zijn. Wat betekent dat voor het Nederlandse beeld?
Ach ja Hendrik, misschien hoop ik bij die lucky few te horen die over lijken gaat en oud gaat worden. Bovendien begrijp je me totaal verkeerd, ik heb het niet over een eindbeeld, ik heb het over een manier hoe je beelden zichtbaar kunt maken (how, not what). Maar het staat iedereen vrij om het op de man te spelen, ik doe daar liever niet aan mee.
Hendrik, Armageddon verkoopt niet, behalve dan voor in de bioscoop. Maar iets anders. Mensen zijn een raar soort wezens: ze zijn hoogst creatief in het bereiken van het onmogelijke. Ook waar we nu staan is een absurditeit.
Het is mogelijk dat we dingen over het hoofd zien. Toegegeven, er zijn dagen dat ik alleen maar in jouw bol kan kijken. Maar dit is een waarheid als een koe: zonder hoop, geen leven. En daar hoort ook Folkerts besef van lotsverbondenheid en onvermijdelijk samen doen bij. En dat is wat anders dan je kop onder de dekens duwen, zoals ik van de week maar even deed toen het me teveel werd.