Lees ook

American Idol show host Ryan Seacrest
(Coca-Cola photo)

De kogel lijkt door de kerk: productplacement van food en softdrinks in films, radio- en TV-programma's zal door de Europese Commissie worden toegestaan.

Productplacement? Dat is de fles JP Chenet in GTST die daardoor tot best verkopende wijn van Nederland werd. Dat is CocaCola in Idols waardoor de merkbekendheid stijgt en de verkopen van Pepsi dalen.
Een en ander zou wel eens aanleiding kunnen geven tot een politieke rel, nu er zoveel discussie is over gezondheid, eten en die 'gemene' voedingsindustrie die 'ongezonde' producten heel 'slinks' probeert te blijven verkopen en er nog veel méér van te verkopen. De hete hangijzers op een rij:
- in Engeland rijzen de obesitas-cijfers de pan uit: de streefcijfers worden niet gehaald en als we zo doorgaan zijn van de kinderen straks 1/5 van de jongens en 1/3 van de meisjes te dik. Over de oudere bevolking hebben we het dan nog niet.
- in Europa gaat naar schatting op dit moment al 7% van het gezondheidsbudget op aan de gevolgen van overgewicht
- met name frisdranken zijn een belangrijke boosdoener

Voor de politiek is dat reden op te treden. De gezondheidskosten zullen zozeer toenemen dat belastingmaatregelen nodig zijn om ze te kunnen bekostigen. Het schip keren voor het tegen de wal vaart, is daarom geboden. In Nederland zijn minister Hoogervorst en ex-voorzitter van de Gezondheidsraad Floris Sanders deze discussie ook voorzichtig aan het starten.

Ik ben heel benieuwd in welke richting het stof van deze discussie zal waaien.

De EU gaat 'sluikreclame' onder voorwaarden voorstaan omdat de TV- en filmindustrie daar net als in de VS zo'n € 3,5 miljaard mee kunnen ophalen om zich te financieren. De opdrachtgevers van de voedingsindustrie willen graag in 'sluik' omdat de consument dankzij de afstandsbediening en andere nieuwe technologie wegzapt zodra hij een reclameblok ziet aankomen. Integreren in programma‚s is dus een mooie en bedrijfseconomische gezonde symbiose.

Het is geen makkelijk vraagstuk. De 'valse' voedings- en frisdrankenindustrie met zijn zg. 'vermaledijde' reclame is het resutaat van een belangenopbouw die we sinds de jaren '50 willens en wetens hebben getolereerd. Die belangen en hun rol in het grotere economische gebouw zijn niet zomaar af te schaffen.

Kijk bijv. naar de afhankelijkheid van de media van reclamegelden. Want laten we wel wezen: zelfs onze kwaliteitsmedia bestaan grotendeels bij de gratie van de reclamegelden van de grootste 'bozerikken'. Zo zit ons liberale economische model nu eenmaal in elkaar. Het is niet reëel daar de ogen voor te sluiten.

Ik weet het: ik ben zo zelf nogal boosaardig door de andere kant zo hard op te spelen en schijnbaar geen keuze te maken.

Ik denk dat het wegstemmen van slechte voedingsmiddelen door mensen zelf moet gebeuren, niet door regulerende maatregelen (evidente excessen daargelaten, uiteraard).
Maak duidelijk dat goed eten aantrekkelijker is, dat is een faire strijd. Het is nl. een marketingvraagstuk en geen wetgevingsvraagstuk. We moeten ons afvragen waarom we niet 'goed' meer eten: waar zijn de reclamecampagnes voor een aantrekkelijke manier van gezond eten die mensen overtuigt op basis van een voordeel waar ze net zo voor vallen als voor Coca, McD en de loze maar wel lekker gevonden pizza‚s?

En natuurlijk ben ik nu weer gemeen. De ‚goeie‚ hoek bestaat uit heel veel kleine partijen, die niet op kunnen tegen de budgetten van de grote.

Waar ik op uit wil komen is de juiste vraagstelling. Die luidt: hoe organiseer je de inhoudelijke en budgettaire macht van al die kleintjes?

Zouden blogs daar misschien wat aan kunnen doen?
Dit artikel afdrukken