Niemand kiest voor obesitas

In Engeland steeg het aantal volwassenen met obesitas tussen 2005 en 2017 met 18%. Schotland, Noord-Ierland en Wales laten vergelijkbare stijgingen zien. “Dit kan niet verklaard worden door een plotseling verlies van motivatie in 4 landen van het Verenigd Koninkrijk,” zegt Angel Chater, psycholoog aan de universiteit van Bedfordshire en co-auteur van het rapport.

Mensen met de hoogste kans op een ongezond gewicht, zouden degenen zijn die daar een genetische aanleg voor hebben. Bovendien is de kans op obesitas groter bij mensen met een leven waarin werk, school en sociale omgeving uitnodigen tot overeten en weinig bewegen.

Volgens het rapport zijn mensen in achtergestelde wijken daar het kwetsbaarst voor. Zij hebben vaak te maken met stress en trauma’s door grote levensuitdagingen en hebben beperkte toegang tot betaalbaar en gezond eten.
“Je hebt misschien wel de beste wilskracht ter wereld, maar als je geen toegang hebt tot het juiste voedsel en de juiste omgeving, zal het moeilijk zijn,” aldus Chater bij de BBC.

Een andere stressfactor is fat shaming, waardoor mensen met overgewicht of obesitas zich slecht voelen over hun lichaamsgewicht. Volksgezondheidscampagnes, huisartsen, verpleegkundigen en beleidsmakers zijn daar volgens de psychologen allemaal schuldig aan.

Daar moet volgens de auteurs van het rapport verandering in komen. Zorgprofessionals moeten opgeleid worden om mensen met ernstig overgewicht op een meer ondersteunende manier te behandelen. Om te beginnen moeten zorgprofessionals spreken van ‘een persoon met obesitas’ in plaats van ‘een zwaarlijvig persoon’.

Volgens Sarb Bajwa, CEO van de BPS, moet de overheid obesitas op dezelfde manier aanpakken als roken. De overheid ondernam jarenlang actie op alle niveaus, van overheidsbeleid tot het helpen van individuele rokers. "Psychologen hebben de wetenschappelijke kennis en klinische ervaring om de gezondheidszorg te helpen hetzelfde te doen met obesitas,” zegt Bajwa.