In het redactionele commentaar spreekt het Financieele Dagblad zijn verrassing uit. De nieuwe groene president van de VS waar de EU zo blij mee was, vroeg daags na het verschijnen van het schrijnende 2021 IPPC-rapport over de stand van klimaat om méér olie.

Daarmee maakt Joe Biden zich ongeloofwaardig, vindt de krant. Dure benzine is juist goed, want dat zou de Amerikaan doen omkijken naar een zuinigere auto of een elektrische. Daar zit nou juist het probleem. Daar heeft de achterban waar Biden het voor doet geen geld voor. En daarom wil hij de olie nog even extra laten spuiten. Na de honderden miljarden van de corona-geldpers, is het alternatief nog meer gratis geld in de economie pompen. Met subsidies kan het volk een Tesla kopen. Maar omdat alles duurder wordt, worden die arme sloebers daar niet wijzer van. Elon Musk, de elektrische automaker en ruimtevaartpionier voor de rijken en zelf inmiddels de rijkste man ter wereld, wel. Dat kan de bedoeling niet zijn.

Een historisch dilemma dient zich aan.

Geeft de koning van nu brood of kiest hij voor taart? In beide gevallen bijt hij in zijn eigen staart
Moet Biden de directe belangen van zijn volk of zijn idealen dienen, nu die twee uit elkaar beginnen te lopen en klimaatpolitiek vooral de rijken in de kaart speelt? Het is alsof de krant nog nooit heeft gehoord van die beroemde zin 'als er geen brood meer is, eet je toch taart!'. Die van de werkelijkheid vervreemde gedachte klonk toen het gepeupel van Parijs klaagde dat het niet genoeg te eten had.

In dezelfde krant schrijft econoom Sweder van Wijnbergen dat het uit moet zijn met het geneuzel van polderende klimaattafels. Gewoon keiharde taksen op koolstofuitstoot. Dat helpt bedrijven slim het goede doen. Het kan, maar het zal het dagelijkse leven heel veel duurder maken. Van Wijnbergen waarschuwt dat de klimaatschade straks nóg duurder zal worden. Klopt. De extra regenval van juli in Limburg alleen al blijkt volgens RVO een schadepost van €1,4 miljard. Zoiets komt straks - naar de verwachting van het IPCC - op een aantal manieren met grote regelmaat en steeds heftiger terug in de vorm van schade door hitte, droogte en water.

De vraag is hoe het volk zal reageren op deze harde voorstellen om het probleem vanuit de belevingswereld van de elite op te lossen, de rijken rijker te maken en de massa duur te laten betalen.

De taart-woorden worden toegeschreven aan de Franse koningin Marie-Antoinette, net voor het uitbreken van de voor haar nek kwalijk afgelopen Franse revolutie. Dat klopt niet helemaal want het zinnetje is verzonnen door de wijsgeer Jean-Jacques Rousseau, maar de logica die eruit spreekt - of het gebrek daaraan - herhaalt zich in de geschiedenis. Dat is best eng. Geeft de koning van nu brood (en houdt hij het volk rustig) of kiest hij voor taart (en dient hij het klimaat)? In beide gevallen bijt hij in zijn eigen staart.
Dit artikel afdrukken