Maar is niet ons hele leven verworden tot vermaak sinds we niet meer zelf achter een haas aan hoeven te rennen? Wat is het nut van wat we doen, behalve ons zelf druk en belangrijk maken, teveel eten, de wereld verknoeien en ... ons vermaken?
Waarom kan een haas van gehakt niet of minder dan 'gewoon gehakt' en waarom is er geen klacht te horen tegen de chocolade paashaas? Die is namelijk ook nergens voor nodig en puur vermaak. Mag vermaak niet meer of gaat het om het vlees? Mogen we ons dan wel vermaken met groenten en fruit?
Koe is het haasje bij #jumbo Pfff. Hoe ver kun je gaan om gemarteld vlees door de strot van kinderen te duwen... pic.twitter.com/XM6IV6z7Rk
— roos vonk (@roosvonk) April 9, 2014
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Kan echt niet... Als het nu in de vorm van zeehondjes was... ;-)
astrid: omdat hier toch verder geen kinderen reageren, iets uit mijn eigen jeugd. ik was vier en op een morgen trof ik in de schuur waar mijn step stond een vogel aan ongeveer zo groot als ik aan een touw, een kalkoen, toen die door de buurman geslcht zou gaan worden riep mijn moeder me binnen, dat was niet voor mij om bij te zijn. als volwassene werkte ik in Afrika waar elk kind minstens 1xper week ergens een geit eend of kip geslacht zag worden (kippen kocht je er levend op de markt), dus dat dat zielig zou zijn kwam niet in een kinderhoofdje op, een dier was er om geslacht te worden (maar evenzo goed werden die geitjes als hondjes geaaid als ze leefden). wat me opvalt op TV (gisteren weer) dat er bij ons een trend terug naar die Afrikaanse toestanden is, er wordt weer vrolijk geslacht, dat was vroeger niet, dat werd gemeden, dus ben benieuwd hoe dat verder gaat.
Ik heb geen idee Dick, het is slechts mijn idee naar aanleiding van de vraag die Joep in #7 stelt wat de reden kan zijn.
Zo zijn er ook kinderen die na een dagje kinderboerderij het ineens zielig vinden om koe, varken of kip te eten en dat niet meer willen of zeer overtuigd moeten worden dat het dier een goed leven gehad heeft enz enz enz. Kinderen zijn wat dat betreft heel gevoelig en makkelijk te manipuleren, maak van die visstick een kabouterplop muts en ze eten het graag. Als je een piet piraat sticker op een zak appels zet zullen ze ook daar eerder om vragen.
Even iets erachteraan plakken zoals ik het vroeger ervaarde: Mijn vader en een kennis haalden weleens kippen, konijnen of kalkoenen aan een dijk achter Rotterdam, slachten die zelf daar ter plekke en die kennis, die vroeger zelf veel land had en daarop jaagde en dat soort dingen deed, verwerkte ze verder tot iets eetbaars wat mijn moeder dan braadde.
Ik als kind van 8-12 jaar wilde dat absoluut niet eten, ik wilde een kippepoot, konijnenpoot of iets anders ter vervanging van de supermarkt of slager, gewoon omdat mijn vader en die kennis eraan hadden gezeten, terwijl ik wel met smaak altijd de versgevangen zeebaars enz die mijn vader van het zeevissen meebracht opat(gebakken uiteraard).
Dat zijn gedachten en gevoelens van een kind die heel complex kunnen zijn en die dus ook in de vormen van gehakt, nuggets, kaas enz terug kunnen komen of ze het wel of niet leuk vinden om dat te eten.
Astrid: het is toch niet waar zeker? dus de hersenspoeling van kinderen (want kan me niet voorstellen dat ze daar zelf opkomen) is al veel verder voortgeschreden dan ik ooit voor mogelijk had gehouden !
Ik denk dat fastfood als vissticks en kipnuggets in de vorm van het dier niet verkopen omdat de kinderen dan denken "ieeeeeeuw, ik zit vis te eten". Wel als het om burgers van kipfilet/gehakt in eenkrokant korstje gaat, dan vinden ze de kipvorm weer wel leuk, want dat is vlees bij je (normaal gesproken) groente en aardappels, terwijl die andere dingen snacks zijn die je bij patat eet. Ik denk dat dat de filosofie erachter is?