De foto's zijn niet erg goed gelukt, maar op dit plaatje kun je zien hoe recept 555 er halverwege de consumptie uit ziet. De peul is zacht aan de binnenkant en laat zich gemakkelijk afkluiven. Eerst slobber je er de erwtenpuree (wat stevig dankzij ei en broodkruim) uit en dan sabbel je op de peulen.
Het is veel werk en dus duidelijke en recept uit een tijd met veel keukenhulpjes. Het proppen van de erwtenpuree in de peul ging het gemakkelijkste met de vingers, maar met een mes lieten de peulen zich ook goed volsmeren.
Voor herhaling vatbaar? Nou.... ik wil de versie met gehakt nog wel eens proberen. Volgend jaar of zo wanneer ik me super zit te vervelen. Maar het bewijs is geleverd, erwtenpeulen zijn na stoven in ieder geval ten dele te consumeren. Je houdt de peul bij het steeltje vast en slobbert er knaagt er vrolijk op los.
Dit artikel afdrukken