"Nederlanders die in het buitenland werken, missen vooral de kroket en de frikandel. Uit een onderzoek van de Wereldomroep onder 1300 expats blijkt dinsdag dat bijna de helft van de ondervraagden deze snacks mist. Andere geliefde eetwaren zijn haring, drop en stroopwafels. Een reden om naar Nederland terug te keren is het echter niet."

Het is een verhaal dat je vaker hoort. In het buitenland ga je verlangen naar typisch voedsel uit je vaderland, of dat nou heel lekker is of niet. Ik kan van mijzelf een onvoorstelbare trek in patat-pinda en afhaalchinees herinneren na vakanties. Goed, patat-pinda IS lekker, maar toch raar dat die trek zomaar opkomt? Het eten in het buitenland waar ik kom, is meestal prima.

In dat buitenland wordt ingespeeld op de heimwee-reactie. In de VS zijn er de nodige braadworstfestivals voor ex-Duitsers. In Nieuw-Zeeland maken ze ter plekke bijvoorbeeld boterhamworst en zure zult voor de Holllanders.Op het plaatje een blikje dat ik vond bij een Engelse expatshop op Scheveningen. Witte bonen in tomatensaus met omelet en patat. Samen in een blik! Ik heb het helemaal leeggegeten en het was best te eten, maar hoe kun je daar nou heimwee naar hebben?! Hier spelen duistere krachten een rol.


Dit artikel afdrukken