Dag kippen

Sollen is het, paniek om niks. Of misschien wel, dat zou mooi zijn, het begin van een nieuwe agrarische industrie. Ophokplicht? Daar is hij weer. De ophokplicht. Misschien niet helemaal een onderwerp voor dit foodlog, maar toch.
De vogelgriep waart rond en zoals ook een varkensgriepvariant mensen bij de lurven kan grijpen kan de vogelgriep dat ook. Rechtstreeks of in trappen, van de vogel via het varken naar mijnheer en mevrouw zelf.
In Engeland is een gigantische kalkoenmesterij getroffen.
Spoedberaad op het ministerie van landbouw in Den Haag. Want: in Nederland zijn alleen maar gigantische pluimveemesterijen. Wordt zo een getroffen, is het meteen televisie. Moet je kijken hoeveel beesten wel niet om komen.
De meeste Nederlandse vleeskippenmesters zijn volmaakt afgesloten van de buitenwereld. Je kunt als couveusekindje beter in een kuikenstal worden opgevangen dan in het academisch ziekenhuis.
Maar.
De kippen die overdag buiten lopen moeten van de regering naar binnen, en afgeschermd worden tegen kak van vogels die overvliegen.
Het is niet zomaar bespottelijk, het is veel erger. Er is geen raad tegen vogelgriep en het is de kak niet die het hem doet, maar transport, door mensen.
Een half jaar alle transport stilleggen is onmogelijk. Maar je moet toch wat als regering. De dijken breken.
Een op geen enkel onderzoek gestoelde maatregel, ophokken.
Mijn kippen gaan weer het hok in. Maar de wilde ganzen die hier zijn blijven wonen, de waterhoenen, waterkipjes, en de duiven die om het hok heen rommelen omdat er wel eens geknoeid wordt met voer, die zijn van Staatsbosbeheer en Staatsbosbeheer dekt niks af. Ergo: het is de schuld van de regering, als mijn kipjes de griep krijgen.