1 min
Hartverscheurende beelden in de film "Midway". De vervuiling van zee en oceaan met plastic en andere harde materialen loopt de spuigaten uit. De Fransen zitten niet bij de pakken neer: vissers krijgen een bijdrage als ze helpen opruimen.
Prachtige albatrossen die vol toewijding hun kuikens lekkere hapjes komen toestoppen, vers uit zee gevist. Alleen blijken de hapjes zwaar op de maag te liggen. De kuikens sterven met hun buik vol - plastic. De trailer van Midway laat het zien.
Plastic, in allerlei vormen, vormt een steeks grotere bedreiging voor het leven in de oceanen. Niet alleen de grote stukken, zoals rondzwervende netten waar vissen in verstrikt raken. Of de 'plastic soup' die in de oceanen drijft als 'kunststofarchipels'. Maar ook de microdeeltjes. In de Noordzee is al geen mossel zonder microplastic meer te vinden. De gevolgen voor het milieu, de zeebewoners en uiteindelijk onze gezondheid zijn nog niet te overzien.
In Frankrijk is een praktische (deel)oplossing bedacht. In de jaren 2007-2008 had de visserij het zeer moeilijk door de hoge brandstofprijzen. Teneinde daar enige verlichting in te brengen, stelde de Franse regering een potje geld (12,5 miljoen euro) ter beschikking. Vissers die aan een aantal voorwaarden voldeden, bovenop de geldende Europese regelgeving, konden aanspraak maken op een tegemoetkoming. In Bretagne heet dit systeem 'les contrats bleus'. Nu, in 2013, bestaat het potje nog steeds. Om er voor in aanmerking te komen moet een deelnemer aangesloten zijn bij een koepelorganisatie, moet hij zijn hele vangst aanlanden zodat deze geteld kan worden, en moet hij meedoen aan de schoonmaak van de zee. Opgeviste netten, kratten en ander (plastic) afval moeten terug naar land gebracht worden. Hiertegenover staat een basisvergoeding van € 900 op jaarbasis plus een variabele vergoeding die afhankelijk van de grootte van schepen is gesteld op maximaal 10, 8 of 5 procent van de omzet. De vissers doen het er graag voor, zeker nu hun brandstofprijzen opnieuw hoog zijn.
De regeling is een succes. Het laat zien dat er wél wat gebeurt op een heel praktische manier.
Fotocredits: "Plastic Ocean, uitsnede, Kevin Krejci
Dit artikel afdrukken
Plastic, in allerlei vormen, vormt een steeks grotere bedreiging voor het leven in de oceanen. Niet alleen de grote stukken, zoals rondzwervende netten waar vissen in verstrikt raken. Of de 'plastic soup' die in de oceanen drijft als 'kunststofarchipels'. Maar ook de microdeeltjes. In de Noordzee is al geen mossel zonder microplastic meer te vinden. De gevolgen voor het milieu, de zeebewoners en uiteindelijk onze gezondheid zijn nog niet te overzien.
In Frankrijk is een praktische (deel)oplossing bedacht. In de jaren 2007-2008 had de visserij het zeer moeilijk door de hoge brandstofprijzen. Teneinde daar enige verlichting in te brengen, stelde de Franse regering een potje geld (12,5 miljoen euro) ter beschikking. Vissers die aan een aantal voorwaarden voldeden, bovenop de geldende Europese regelgeving, konden aanspraak maken op een tegemoetkoming. In Bretagne heet dit systeem 'les contrats bleus'. Nu, in 2013, bestaat het potje nog steeds. Om er voor in aanmerking te komen moet een deelnemer aangesloten zijn bij een koepelorganisatie, moet hij zijn hele vangst aanlanden zodat deze geteld kan worden, en moet hij meedoen aan de schoonmaak van de zee. Opgeviste netten, kratten en ander (plastic) afval moeten terug naar land gebracht worden. Hiertegenover staat een basisvergoeding van € 900 op jaarbasis plus een variabele vergoeding die afhankelijk van de grootte van schepen is gesteld op maximaal 10, 8 of 5 procent van de omzet. De vissers doen het er graag voor, zeker nu hun brandstofprijzen opnieuw hoog zijn.
De regeling is een succes. Het laat zien dat er wél wat gebeurt op een heel praktische manier.
Fotocredits: "Plastic Ocean, uitsnede, Kevin Krejci
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.JPEG)
Volgens de vissers die ik in Duitsland heb gesproken was het een Nederlands initiatief. De overheid had in de door mij bezochte haventjes afvalcontainers geregeld. In Duitsland ook door NABU gepromoot en afvalcontainers beschikbaar gesteld.
Door de quota liggen veel vissersschepen een deel van het jaar stil. Reders zijn vragende partij om hun schepen te rentabiliseren met andere opdrachten, toeristische bijvoorbeeld. Maar veelal krijgen zij daarvoor geen vergunning vanwege de zeevaart/veiligheidsinspectie. Vuilnis vissen zou een manier kunnen zijn om de vloot leefbaar te houden. Er moet wel een wettelijk kader voor gecreëerd worden, maar dan kan dat dienen als alternatieve ondersteuning van de visserij (ipv. subsidies). net zoals landbouwers kunnrn bijverdienen met wegbermen te maaien
Bestaan daar structuren voor of gaat om het mensen die individueel hun verantwoordelijkheid nemen?
Aan de Ostzee heb ik ook vissers gezien die hetzelfde doen! Fischer sammeln Müll! Ook Noordzee vissers trouwens.
Doodse stilte maar veel gelezen. Wat een heil!