Overheden omarmen waterstof als schone, koolstofvrije brandstof. Maar zelf produceren kost veel energie, groen of grijs, en de energieverliezen zijn niet mis. Daarom is waterstof is eigenlijk alleen interessant als 'accu' om pieken van zonne- en windenergie op te slaan om de overtollige energie niet helemaal verloren te laten gaan.
Zogeheten 'witte' waterstof kan verandering brengen in die manier van denken. Diep verborgen in het aardgesteente zit natuurlijk waterstof: ijzer en water in de aarde die onder hoge druk en temperatuur met elkaar reageren en waterstof produceren, naast nog andere stoffen. Deze bron van duurzame energie zou tot nu toe volledig onderschat zijn.
Op kleine schaal werkt het, schrijft het AD. In het dorp Bourakébougou in Mali draait een generator op waterstof die lokaal uit de grond wordt gehaald - op zoek naar water ontdekten ze in de vorige eeuw waterstof door een ontploffende sigaret.
De vraag is nu wat het zou kosten om op grote schaal waterstof te gaan winnen uit natuurlijke bronnen en wat de energiedichtheid is. Het Hyafrica-project van de Afrikaanse en Europese Unie gaat nu het potentieel van de energiebron voor Afrika onderzoeken.
Algemeen wordt aangenomen dat witte waterstof niet in hoge concentraties in de aardkorst aanwezig is. Maar er is eigenlijk nooit op de juiste plekken gezocht met de juiste tools. Volgens een recent gepresenteerd - voorlopig - model van de Amerikaanse Geological Survey (USGS) zou er genoeg natuurlijke waterstof op aarde aanwezig moeten zijn om de wereld voor duizenden jaren van energie te voorzien. Mogelijk zelfs hernieuwbaar, want water-rotsreacties genereren continu waterstof diep in de aarde waardoor het een onuitputtelijke bron van duurzame energie zou kunnen zijn.
Zogeheten 'witte' waterstof kan verandering brengen in die manier van denken. Diep verborgen in het aardgesteente zit natuurlijk waterstof: ijzer en water in de aarde die onder hoge druk en temperatuur met elkaar reageren en waterstof produceren, naast nog andere stoffen. Deze bron van duurzame energie zou tot nu toe volledig onderschat zijn.
Op kleine schaal werkt het, schrijft het AD. In het dorp Bourakébougou in Mali draait een generator op waterstof die lokaal uit de grond wordt gehaald - op zoek naar water ontdekten ze in de vorige eeuw waterstof door een ontploffende sigaret.
De vraag is nu wat het zou kosten om op grote schaal waterstof te gaan winnen uit natuurlijke bronnen en wat de energiedichtheid is. Het Hyafrica-project van de Afrikaanse en Europese Unie gaat nu het potentieel van de energiebron voor Afrika onderzoeken.
Algemeen wordt aangenomen dat witte waterstof niet in hoge concentraties in de aardkorst aanwezig is. Maar er is eigenlijk nooit op de juiste plekken gezocht met de juiste tools. Volgens een recent gepresenteerd - voorlopig - model van de Amerikaanse Geological Survey (USGS) zou er genoeg natuurlijke waterstof op aarde aanwezig moeten zijn om de wereld voor duizenden jaren van energie te voorzien. Mogelijk zelfs hernieuwbaar, want water-rotsreacties genereren continu waterstof diep in de aarde waardoor het een onuitputtelijke bron van duurzame energie zou kunnen zijn.
Hiep hiep hoera, we zijn gered.
Hieruit kwam de klapsigaar voort. Bron van veel vermaak.
Helaas is het het slecht te vervoeren zonder dat het ontsnapt. Dat ontsnappen is een groot probleem om dat waterstof een sterk broeikasgas is en ook nog eens voorkomt dat een ander sterk broeikasgas methaan wordt afgebroken in de atmosfeer.
Als we het Nederlands aardgasnet gaan gebruiken voor waterstof is de schatting dat wel 20% ! ontsnapt. Waterstof is velen malen kleiner dan methaan en kan zelf door een metalen pijp ontsnappen.
Over het transport van waterstof staat hier https://www.nemokennislink.nl/publicaties/waterstof-als-energiedrager-1/ heel wat anders:
Transport en opslag
De omgang met waterstof op industriële schaal is een routinezaak. Zowel in de ruimtevaart als in de chemische industrie houdt men jaarlijks tientallen miljarden kubieke meters waterstof in tussenopslag of vervoert men het per lange pijpleidingen. In Duitsland bestaat een pijpleidingennet van meer dan tweehonderd kilometer ten behoeve van de chemische industrie, dat al een halve eeuw probleemloos functioneert. Ook in de Verenigde Staten, Japan en Italië bestaan uitgebreide pijpleidingstraten voor het vervoer van waterstof voor industrieel gebruik.
We kunnen vloeibare waterstof met een temperatuur van twintig kelvin bovengronds opslaan in enkelwandige en in dubbelwandige, vacuumgeïsoleerde opslagtanks. Waterstofgas kan in grote hoeveelheden onderaards worden opgeslagen. Uitgeputte gas- en olievelden alsmede kunstmatig uitgespoelde zoutholten komen daarvoor in aanmerking. Men kan gasvormige waterstof ook in drukvaten opslaan. Doorgaans streeft men naar zo groot mogelijke containers en opslag onder zo hoog mogelijke druk. Deze vorm van opslag levert geen ernstige technische problemen op.
#4 Hens, jouw artikel is van 1992, ik denk dat ze zich er toen geen rekenschap van gaven. In #[#3](comment:325290) is de geconstateerde problematiek recent, van dit jaar. Dat zou ook kunnen gelden voor het winnen van die witte waterstof.
#[#3](comment:325290) Nico, waterstof, H2, is zelf geen broeikasgas, maar als het door lekkages in de atmosfeer komt zou het de afbraak van methaan, wél een broeikasgas en nog eens veel sterker dan CO2, kunnen tegengaan; dan krijg je letterlijk de gebakken peren. Er wordt naarstig gekeken naar die afbraak van methaan, waardoor die zou kunnen veranderen. Als door bepaalde stoffen methaan niet meer wordt afgebroken, wat hebben we dan?