Gisteravond kwam ik in de NRC Piet C. Claeys tegen, een Belg die sinds 1976 in Amsterdam woont en weet wat er mis is met onze supermarkten. Onze consultants blijken blij, maar onze immigranten niet.
Wip je niet even de grens over, dan ga je naar de Turk luidt Claeys' advies. Een smaakbewogen integratie-advies.
Dit artikel afdrukken
Wip je niet even de grens over, dan ga je naar de Turk luidt Claeys' advies. Een smaakbewogen integratie-advies.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ben nu benieuwd wat mijnheer Claeys van Marqt vindt. Zijn reactie is heel herkenbaar, en is eigenljk al jaren herkenbaar. In 1976 woonde ik in Eindhoven en reed vaak op zaterdag met een groep gelijkgestemden naar Turnhout om de boodschappen te doen bij Delhaize om dezelfde reden als mijnheer Claeys dat nu nog doet. Wellicht is foodlog, als Benelux blog, een aardig podium om te discussieren waar die supermarktverschillen nou in zitten. Het Pavlov effect van de laagste prijs zit er natuurlijk goed ingeramd in Nederland. En gemaksopvoeding zou het hier ook wel eens beter kunnen doen. En experimenten in de afgelopen decennia met verse vis in de supermarkt zijn telkenmale mislukt laat staan dat je kunt kiezen uit meerdere kiprassen of wild zoals wild bedoeld is. Weet iemand of er ooit onderzoek gedaan is naar de verschillen. En oh ja: hoe dominant zijn de voedingmultinationals in Belgie en hebben ze ook IKB achtige logo's, -certificeringen en/of andere rookgordijnen.
Hieronder opmerkelijke standpunten van iemand die jaren in het hol van de superleeuw gewerkt heeft.
Uit De Pers (identiek stuk in De Volkskrant):
Door: Annemieke van Dongen
De Nederlandse supermarkten zijn grijze muizen die aan prijsfetisjisme lijden. Dat concludeert Frits Kremer in zijn boek Het boodschappenbolwerk, dat maandag verscheen.
In supermarktland is een nieuwe prijzenoorlog losgebarsten. Dat verbaast Frits Kremer, voormalig hoofd Corporate Communicatie van supermarktconcern Laurus (Edah, Konmar, Super de Boer) niet. ‘Nederlandse supermarkten hebben een ziekelijke fixatie voor de laagste prijs. Dat is eigenlijk lachwekkend, want er kan er maar één de goedkoopste zijn. Bovendien liggen de prijzen in Nederlandse supermarkten al 10 procent beneden het gemiddelde in de rest van de EU.’
Maar de consument wil toch ook gewoon koopjes?
‘Dat betwist ik. Waarom geven mensen in het weekend wel honderden euro’s uit aan de dierentuin, terrasjes en uit eten gaan? Supermarkten hebben de consument zelf opgevoed met het idee dat hij voor zijn boodschappen alleen de laagste prijs wil betalen; ze hebben de consument zelf tot koopjesjager gedegradeerd.’
Waar komt dat prijsfetisjisme van de supermarkten vandaan?
‘De eenzijdige concurrentie op prijs is een symptoom van een dieperliggende kwaal: de Nederlandse supermarktketens missen een eigen identiteit. Ze durven zich niet te onderscheiden met iets wat de concurrent níet heeft. Dat maakt hen tot een stel grijze muizen. Alleen AH en Jumbo onderscheiden zich; de anderen laten belangrijke marktkansen liggen. Hun service sluit bijvoorbeeld slecht aan bij de behoeften van de veranderde consument.’
Wat wil de consument dan? Een plak cake bij de gratis koffie?
‘Nee, een duurzamer assortiment bijvoorbeeld. AH heeft met misschien 200 biologische producten de grootste keuze van Nederland. Vergelijk dat eens met de VS, Zwitserland of Groot-Brittannië. Ook hebben supermarkten nauwelijks producten die gericht zijn op allochtonen. In de parallelle sector van allochtone winkeltjes en groothandels gaat een paar miljard per jaar om, maar supermarkten zien daar geen cent van terug.’
U pleit voor meer service en hogere prijzen. Dat heeft Laurus geprobeerd met de Konmarformule, maar die is inmiddels ter ziele.
‘Dat kon ik niet serieus nemen; de extra service bestond uit leesbrillen die klanten konden lenen. Konmar speelde niet in op maatschappelijke ontwikkelingen. Super de Boer doet dat beter. Daar loopt een proef met telers die minder bestrijdingsmiddelen gebruiken. De groenten zijn niet helemaal biologisch, maar wel beter voor het milieu. Daarmee haal je ze uit de geitenwollensokkensfeer en bereik je de consument.’
Bron: De Pers, 31 maart 2008.
En gevonden op www.foodholland.nl, overgenomen van distripress en agriholland:
'Fixatie op prijs door supers zelf gecreëerde ideologie'
Nederlandse supermarketen hebben geen oog voor maatschappelijke ontiwkkelingen als de vergrijzing, de multiculturele samenleving en het milieu. Ze zijn enkel maar gefixeerd op de laagste prijs. Niet omdat de consument dat belangrijk vindt, maar vanuit een door de supermarkten zelf gecreëerde ideologie, omdat ze niks beters weten te verzinnen. Dat betoogt Frits Kremer in zijn boek 'Het Boodschappen Bolwerk, dat op 25 maart is verschenen.
Kremer was van 1989 tot november 2002 hoofredacteur van het vakblad Foodpersonality. Daarna was hij tot januari 2007 hoofd corporate communicatie van supermarktconcern Laurus. Nu is hij werkzaam als zelfstandig communicatie-adviseur en als interimmanager bij het Hoofdbedrijfschap Akkerbouw.
Kremer is ervan overtuigd dat het huidige model, waarin prijs een allesoverheersende rol speelt, vroeg of laat vast loopt. Supers vormen een grote grijze massa in het middenveld omdat zij zich in niets van elkaar onderscheiden. Het ontbreekt de Nederlandse supers aan intellectuele denkkracht om maatschappelijke ontwikkelingen als een commerciële kans te zien, aldus Kremer. Hij verwijst naar buitenlandse voorbeelden als Wal-Mart, Tesco en Migros, die wel in staat bleken om duurzaamheid in geld om te zetten.
In Nederland hebben de supermarkten zich uit armoede alleen op prijs gefixeerd, waardoor levensmiddelen in Nederland 10% goedkoper zijn dan gemiddeld in de Europese Unie. Niet omdat de consument daar om vraagt, maar vanuit een zelf gecreëerde ideologie, stelt Kremer.
bron: Distrifood, 22/03/08
Copyright ©2008 AgriHolland
Onze eetcultuur is gevormd (vervormd?) in tijden van honger en schaarste: twee wereldoorlogen en een crisis. Kookboeken berekenden de prijs van een maaltijd tot op de halve cent.
Zuinigheid was een prijzenswaardige eigenschap voor 'de huisvrouw'. Je ziet het ook terug in de verandering van de titels van de kookboeken: In de 17e eeuw Verstandig en Zorgvuldig; Volmaakt en (wel-)Ervaren in de 18e eeuw, Goedkoop en Zuinig in de 19e eeuw (naast Ervaren en volmaakt), Eenvoudig en Bekwaam in de 20ste eeuw. Het kookboek van Martine Wittop Koning met Eenvoudige Berekende recepten uit 1901 beleefde 62 drukgangen, de laatste in 1952.
Ja, ja gefixeerd op prijs. Met als favoriete spelletje prijsjojo want kruideniers moeten marge maken. Onderstaand bericht over prijsstijgingen komt oorspronkelijk uit het dagblad van het noorden. Leuk die prijsverlagingen, de consument krijgt gewoon een sigaar uit eigen doos. Desondanks blijft de consument het allemaal pikken. Er is immers(nog)geen goed alternatief.
Woensdag, 02 april 2008 - De prijzen in de Nederlandse supermarkten zijn in drie jaar tijd met ruim vijftien procent gestegen. De prijzen zijn daarmee terug op het niveau van vlak voor de supermarktoorlog, die in 2003 begon. Dat blijkt uit de Prijspeiler, het prijzenonderzoek van het Dagblad van het Noorden.
In het onderzoek worden 22 gangbare producten van A-merken gekocht bij vestigingen van Albert Heijn, C1000, Super de Boer, Jumbo en Plus. Versproducten en artikelen die in de aanbieding zijn blijven buiten beschouwing.
Het onderzoek strookt met cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Met name het laatste half jaar zijn de prijzen sterk gestegen, mede door de hogere kosten van grondstoffen. (Bron: Dagblad van het Noorden / Food Holland)
Ik heb altijd plezier aan boodschappen doen. In de supermarkt kijk ik rustig rond, vergelijk etiketten van nieuwe producten en pak eens iets uit het schap wat ik nog nooit heb gezien. Daarnaast vind ik het heerlijk om in het weekend naar de markt, de bakker en een goede slager te gaan en loop ik eens binnen bij de Chineese supermarkt op de hoek.
Waar ik dus ook het meeste op kan bezuinigen in mijn financiele situatie is booschappen doen. Want ik kom altijd met meer thuis dan ik had ingeschat. Maar ik doe dat niet, want ik vind het leuk, eigenlijk is boodschappen doen een hobby.
Weinig mensen die ik ken, doen zo graag boodschappen als ik. Die proberen alles zo snel mogelijk in het winkelwagentje te gooien. Dus die letten niet op het wel of niet biologisch zijn van een kippetje. Die letten op de prijs. Want ik denk dat de boodschappen voor veel mensen de sluitpost is van de maandelijkse begroting. Weinigen kiezen dan dus voor het fabrieksbrood in plaats voor het ambachtelijke brood uit de regio. 'Want je proeft het toch niet'. Nee niet meer als je de laatste 10 jaar fabrieksbrood hebt gegeten.
De Nederlandse consument heeft zijn kwaliteitseisen bijgesteld als het over eten gaat.