De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geeft informatie waar mensen niets mee kunnen. Dat deed ze niet alleen met het kankerrisico van het eten van vlees en vooral vleeswaren (dat 18% omhoog zou gaan), maar gebeurt stelselmatig, volgens Anahad O'Connor van The New York Times.
In de printeditie van de NYT van vandaag schrijft Anahad O'Connor:
The main problem with the public health messages put out by the W.H.O. is that the agency did a poor job of explaining what its risk-ranking system really means. By most accounts, it’s arcane and even confuses some scientists. That’s because it’s based only on the strength of the overall research, not on the actual danger of a specific product.
O'Connor weet dat de 5% mensen die darmkanker krijgen, het nu eenmaal krijgen. Niets aan te doen; epidemiologisch gezien is dat het noodlot. Daarnaast is er nog één procent méér die het óók nog eens krijgt. Die groep kan zijn risico verkleinen door minder vlees te eten. Daarover schreven we hier al uitgebreid.
O'Connor gaat verder. HIj vraagt: waarom zei de WHO nou niet wat mensen met het nieuws kunnen? Dat valt immers eenvoudig te verwoorden. Darmkanker krijg je met name op middelbare en oudere leeftijd, tussen 50 en 75. Laat je dan regelmatig screenen. Slechts 58% van de Amerikanen doet dat.
Voorzichtig rijden in de regen
O'Connor legt dat ene procentje meer kans uit aan de hand van een metafoor van oncoloog Jonathan Schoenfeld. Wie in de regen in de auto stapt, loopt een groter risico op slippen. Maar als je toch op pad moet, is er geen enkele reden om dan ook maar plank gas te rijden. Plank gas vlees eten geeft de samenleving dat ene procentje kans op meer darmkankers. Als het lot je treft, wordt jouw risico bijna 20% groter.
Advies dus aan de WHO: leg voortaan begrijpelijk uit wat risico is en stuur een persberichtje uit met wat mensen kunnen doen. Dat zou als volgt kunnen luiden:
"Wie dagelijks flink wat vlees eet en ouder is dan 50, doet er verstandig aan zich jaarlijks te laten testen op darmkanker. Wij hebben namelijk goede aanwijzingen dat van iedere 6 darmkankergevallen er 1 te vermijden is. Ook al gaat het maar om 1 naast iedere 99 mensen die nergens last van hebben, het is toch 1 man of vrouw van iedere 6 die wél ziek worden als je tot de mensen behoort die nu eenmaal de weg op moeten. Aangezien vlees gezonde stoffen bevat die je niet makkelijk op een andere manier binnenkrijgt, moet je wel maar teveel is nergens goed voor."
Of is statistiek voor 'gewone' mensen en niet zo snuggere wetenschappers op deze manier nog steeds te ingewikkeld?
Verder aanbevolen (wetenschappelijke) lectuur: krijg je van alles wat je eet kanker?
Fotocredits: een darmkanker, euthman
Dit artikel afdrukken
The main problem with the public health messages put out by the W.H.O. is that the agency did a poor job of explaining what its risk-ranking system really means. By most accounts, it’s arcane and even confuses some scientists. That’s because it’s based only on the strength of the overall research, not on the actual danger of a specific product.
Darmkanker krijg je met name op middelbare en oudere leeftijd, tussen 50 en 75. Laat je dan regelmatig screenen.O'Connor is vegetarisch opgevoed omdat hij de zoon is van een vader die bang was voor de darmkanker die je kunt krijgen van het eten van rood vlees. Zijn grootvader overleed aan darmkanker. Zijn vader, ondanks zijn vegetarisme, ook.
O'Connor weet dat de 5% mensen die darmkanker krijgen, het nu eenmaal krijgen. Niets aan te doen; epidemiologisch gezien is dat het noodlot. Daarnaast is er nog één procent méér die het óók nog eens krijgt. Die groep kan zijn risico verkleinen door minder vlees te eten. Daarover schreven we hier al uitgebreid.
O'Connor gaat verder. HIj vraagt: waarom zei de WHO nou niet wat mensen met het nieuws kunnen? Dat valt immers eenvoudig te verwoorden. Darmkanker krijg je met name op middelbare en oudere leeftijd, tussen 50 en 75. Laat je dan regelmatig screenen. Slechts 58% van de Amerikanen doet dat.
Voorzichtig rijden in de regen
O'Connor legt dat ene procentje meer kans uit aan de hand van een metafoor van oncoloog Jonathan Schoenfeld. Wie in de regen in de auto stapt, loopt een groter risico op slippen. Maar als je toch op pad moet, is er geen enkele reden om dan ook maar plank gas te rijden. Plank gas vlees eten geeft de samenleving dat ene procentje kans op meer darmkankers. Als het lot je treft, wordt jouw risico bijna 20% groter.
Advies dus aan de WHO: leg voortaan begrijpelijk uit wat risico is en stuur een persberichtje uit met wat mensen kunnen doen. Dat zou als volgt kunnen luiden:
"Wie dagelijks flink wat vlees eet en ouder is dan 50, doet er verstandig aan zich jaarlijks te laten testen op darmkanker. Wij hebben namelijk goede aanwijzingen dat van iedere 6 darmkankergevallen er 1 te vermijden is. Ook al gaat het maar om 1 naast iedere 99 mensen die nergens last van hebben, het is toch 1 man of vrouw van iedere 6 die wél ziek worden als je tot de mensen behoort die nu eenmaal de weg op moeten. Aangezien vlees gezonde stoffen bevat die je niet makkelijk op een andere manier binnenkrijgt, moet je wel maar teveel is nergens goed voor."
Of is statistiek voor 'gewone' mensen en niet zo snuggere wetenschappers op deze manier nog steeds te ingewikkeld?
Verder aanbevolen (wetenschappelijke) lectuur: krijg je van alles wat je eet kanker?
Fotocredits: een darmkanker, euthman
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Duim voor de redactie. Eigenlijk zou een cursus "Hoe leg ik mijn werk en resultaten uit aan het publiek" een verplicht onderdeel van ieder wetenschappelijke opleiding moeten zijn.
Prima uitleg.
Maar de vraag ik of het fout gaat bij de WHO, of bij diverse media die liever voor een fantastische clickbait van 5 regels gaan, dan voor een meer genuanceerd stuk gaan waar ze veel langer dan 2 minuten mee bezig zijn.
Juist in dit geval was de totale informatie van de WHO niet zoveel tekst, maar is er door veel media nauwelijks voorbij de eerste korte samenvatting gekeken. (om maar te zwijgen over de artikelen direct voorafgaand aan de publicatie.)
Paul, ik blijf bij mijn aanvankelijke analyse: die van een collectieve gekte. Natuurlijk is pers lui en arm, maar er is meer aan de hand.
Jouw eerdere stelling: we begrijpen risico niet meer. Toch geloof ik niet dat mensen met het begrip zelf zoveel moeite hebben, het is meer het distilleren van relevante informatie uit de cijfers-janboel die ze voorgeschoteld krijgen. Als je de gemiddelde Nederlander zegt: knakworst eten geeft je een 20% grotere kans op darmkanker (was 5, wordt 6) dan denkt hij: o jee, het was 5% dus is het nu 25%. Daar zit hem de kneep: hoe leg je het wetenschappelijk verantwoord maar begrijpelijk uit. En volgens mij is het makkelijker om wetenschappers te trainen om hun vakgebied bevatbaar te maken, dan om journalisten te trainen om wetenschappelijke publicaties uit te pluizen om uit te vogelen wat er nou in godsnaam staat.
Harry, het is inderdaad iets heel simpels: een kwestie van communiceren én anticiperen op wat communicatie zal uithalen. Dat laatste is nagenoeg voorspelbaar als je er een beetje gevoel voor hebt.