Na 150 jaar vestigde zich in 2018 de eerste wolf weer in Nederland. Inmiddels leven er 9 roedels en zeker 20 wolven in ons dichtbevolkte landje. Ook in Californië dook 'ineens' na 150 jaar de wolf weer op. En waar de Nederlandse schapenhouders bang zijn voor hun schapen, zijn de Californische ranchers dat voor hun koeien.
In 2021 woedde bij het Sequoia National Forest in Californië een grote natuurbrand, die de naam Windy Fire kreeg. Jarenlange droogte leidde tot een perfecte 'tondeldoos', waar een blikseminslag uiteindelijk in het afbranden van bijna 40.000 hectare natuur resulteerde. Ook veel van de soms eeuwenoude sequoia's brandden af.
"Maar het bos werd opener en dat is goed," zegt William McDarment in The Guardian. McDarment bestreed 30 jaar lang bosbranden voor de US Forest Service. Hij houdt koeien op zijn ranch en in het natuurgebied, waar het vuur de grasgroei stimuleerde zodat zijn koeien weer volop te grazen hebben. Maar het open bos bracht nog een verandering met zich mee: wolven.
Ooit zwierf de wolf door heel Amerika, maar in de jaren '20 van de vorige eeuw werden ze tot uitsterven toe bejaagd. Dankzij natuurbeschermers en wettelijke maatregelen hebben de wolven een comeback gemaakt. In de 48 'onderste' staten van het land leven er nu zo'n 6.000. In Californië zijn ze beschermd door de Endangered Species Act; op het doden van een wolf staat een boete van $100.000 of gevangenisstraf. In 2011 maakte de eerste wolf zijn herintrede in Californië; inmiddels leven er zo'n 40 in de Golden State.
Open bos is een perfecte plek voor wolven om holen te graven en te jagen. Het wekt dan ook geen verwondering dat afgelopen juli een roedel grijze wolven werd gezien in het Sequoia National Forest, na bijna 150 jaar afwezigheid in het zuiden van Californië. Daar troffen ze én een ideale woonomgeving aan, én koeien. Reden voor ranchers als McDermant om zich zorgen te maken, zelfs al biedt Californië de volledige marktwaarde voor gedode koeien.
Waarschijnlijk zijn het zorgen om niets. Want wolven eten nauwelijks vee. Toen de overheid in 1995 41 wolven uitzette in Yellowstone Park, kwamen veeboeren in Montana en Wyoming in opstand omdat ze vreesden voor hun vee. In die staten leven miljoenen stuks vee. Maar in de 8 jaar na herintroductie doodden de wolven 256 schapen en 41 runderen. "In plaats van koeien te decimeren," zegt Howie Wolke, "verminderden wolven het aantal elanden, waardoor wilgen en espen terugkwamen. Net als vogels en bevers, die de wetlands verbeterden."
Wolke was 40 jaar wildernisgids en werkte mee aan de natuurwetgeving in Wyoming. Hij ziet de spanning die de terugkeer van de wolf bij ranchers oproept als "onderdeel van een bredere nationale strijd over land en ruimte."
Diezelfde spanning is in Nederland herkenbaar bij veehouders en burgers. Ook bij ons blijken wolven vooral wild te eten en zijn het ook honden die schapen doden. Het échte probleem: er zijn, zeker in ons propvolle land, te veel mensen. Wolke: "Maar waarom gaan we ervan uit dat wij mensen moeten beslissen of wilde dieren leven of sterven? Als jij, je vrouw, je kinderen en je hond bestaansrecht hebben, dan hebben wolven dat ook."
"Maar het bos werd opener en dat is goed," zegt William McDarment in The Guardian. McDarment bestreed 30 jaar lang bosbranden voor de US Forest Service. Hij houdt koeien op zijn ranch en in het natuurgebied, waar het vuur de grasgroei stimuleerde zodat zijn koeien weer volop te grazen hebben. Maar het open bos bracht nog een verandering met zich mee: wolven.
Ooit zwierf de wolf door heel Amerika, maar in de jaren '20 van de vorige eeuw werden ze tot uitsterven toe bejaagd. Dankzij natuurbeschermers en wettelijke maatregelen hebben de wolven een comeback gemaakt. In de 48 'onderste' staten van het land leven er nu zo'n 6.000. In Californië zijn ze beschermd door de Endangered Species Act; op het doden van een wolf staat een boete van $100.000 of gevangenisstraf. In 2011 maakte de eerste wolf zijn herintrede in Californië; inmiddels leven er zo'n 40 in de Golden State.
Open bos is een perfecte plek voor wolven om holen te graven en te jagen. Het wekt dan ook geen verwondering dat afgelopen juli een roedel grijze wolven werd gezien in het Sequoia National Forest, na bijna 150 jaar afwezigheid in het zuiden van Californië. Daar troffen ze én een ideale woonomgeving aan, én koeien. Reden voor ranchers als McDermant om zich zorgen te maken, zelfs al biedt Californië de volledige marktwaarde voor gedode koeien.
Waarschijnlijk zijn het zorgen om niets. Want wolven eten nauwelijks vee. Toen de overheid in 1995 41 wolven uitzette in Yellowstone Park, kwamen veeboeren in Montana en Wyoming in opstand omdat ze vreesden voor hun vee. In die staten leven miljoenen stuks vee. Maar in de 8 jaar na herintroductie doodden de wolven 256 schapen en 41 runderen. "In plaats van koeien te decimeren," zegt Howie Wolke, "verminderden wolven het aantal elanden, waardoor wilgen en espen terugkwamen. Net als vogels en bevers, die de wetlands verbeterden."
Wolke was 40 jaar wildernisgids en werkte mee aan de natuurwetgeving in Wyoming. Hij ziet de spanning die de terugkeer van de wolf bij ranchers oproept als "onderdeel van een bredere nationale strijd over land en ruimte."
Diezelfde spanning is in Nederland herkenbaar bij veehouders en burgers. Ook bij ons blijken wolven vooral wild te eten en zijn het ook honden die schapen doden. Het échte probleem: er zijn, zeker in ons propvolle land, te veel mensen. Wolke: "Maar waarom gaan we ervan uit dat wij mensen moeten beslissen of wilde dieren leven of sterven? Als jij, je vrouw, je kinderen en je hond bestaansrecht hebben, dan hebben wolven dat ook."