Woensdag oordeelde de rechtbank in Rotterdam dat chemiebedrijf Chemours in Dordrecht 'deels' aansprakelijk is voor de schade die Dordrecht, Papendrecht, Sliedrecht en Molenlanden hebben geleden door de uitstoot van PFAS. Het gaat om een tussenvonnis in de zaak die de 4 gemeenten in 2018 aangespannen hebben.
Het vonnis benoemt expliciet de uitstoot van PFOA in de lucht, tussen 1 juli 1984 tot en met 1 maart 1998, als een onrechtmatige daad ten opzichte van de gemeenten, schrijft de NOS. Mogelijk was de uitstoot van PFOA van 1998 tot 2012 ook illegaal, maar daarover wordt later uitspraak gedaan. De uitstoot van GenX, een andere PFAS, was niet onrechtmatig. Voor het overige heeft Chemours zich aan de verleende vergunningen gehouden.
Tot nu toe hebben Chemours en diens voorganger DuPont de aansprakelijkheid altijd afgewezen. Ten onrechte, want al sinds de jaren '60 wist het bedrijf van de schadelijke bijwerkingen van PFAS, de beruchte 'forever chemicals'. Maar het bedrijf verzuimde de vergunningverlenende instanties over die gevaren in te lichten.
Een in de jaren '90 aangestelde 'PFAS-coördinator' waarschuwde dat de uit kapotte en scheurende leidingen weggelekte PFAS moeilijk te beheersen was en dat de verspreiding van de stof "ernstige aansprakelijkheidsgevolgen kon hebben." Als klap op de vuurpijl bleek Chemours, nét voordat bekend werd dat het bedrijf de risico's bewust had verzwegen, de 4 gemeenten "met een aantal miljoenen" af te hebben willen kopen.
Het vonnis zet de deur wijd open naar succesvolle schadeclaims. De gemeenten willen de kosten die voortvloeien uit de verontreiniging op Chemours verhalen. De rechtbank ging zover alvast te melden welke opgevoerde claims wel of juist niet voor vergoeding in aanmerking komen (opruimkosten wel, gezondheidsonderzoeken niet). Daar kunnen de partijen de komende maanden verder over procederen, net als over de hoogte van het schadevergoedingsbedrag, aldus het FD.
Zo'n schadevergoeding kan flink oplopen: in de VS hebben DuPont en 3M (dat in België jarenlang PFOS uitstootte) al voor enkele miljarden claims aan hun broek.
Chemours heeft in een eerste reactie laten weten bereid te zijn de schade te betalen en daarvoor een fonds op te willen zetten waarmee de gemeenten activiteiten kunnen financieren om de verontreiniging aan te pakken, aldus het AD.
Tot nu toe hebben Chemours en diens voorganger DuPont de aansprakelijkheid altijd afgewezen. Ten onrechte, want al sinds de jaren '60 wist het bedrijf van de schadelijke bijwerkingen van PFAS, de beruchte 'forever chemicals'. Maar het bedrijf verzuimde de vergunningverlenende instanties over die gevaren in te lichten.
Een in de jaren '90 aangestelde 'PFAS-coördinator' waarschuwde dat de uit kapotte en scheurende leidingen weggelekte PFAS moeilijk te beheersen was en dat de verspreiding van de stof "ernstige aansprakelijkheidsgevolgen kon hebben." Als klap op de vuurpijl bleek Chemours, nét voordat bekend werd dat het bedrijf de risico's bewust had verzwegen, de 4 gemeenten "met een aantal miljoenen" af te hebben willen kopen.
Het vonnis zet de deur wijd open naar succesvolle schadeclaims. De gemeenten willen de kosten die voortvloeien uit de verontreiniging op Chemours verhalen. De rechtbank ging zover alvast te melden welke opgevoerde claims wel of juist niet voor vergoeding in aanmerking komen (opruimkosten wel, gezondheidsonderzoeken niet). Daar kunnen de partijen de komende maanden verder over procederen, net als over de hoogte van het schadevergoedingsbedrag, aldus het FD.
Zo'n schadevergoeding kan flink oplopen: in de VS hebben DuPont en 3M (dat in België jarenlang PFOS uitstootte) al voor enkele miljarden claims aan hun broek.
Chemours heeft in een eerste reactie laten weten bereid te zijn de schade te betalen en daarvoor een fonds op te willen zetten waarmee de gemeenten activiteiten kunnen financieren om de verontreiniging aan te pakken, aldus het AD.
