De ene oester is de andere niet. Dat willen de oesterkwekers van het Franse Ile de Ré voor eens en altijd duidelijk hebben. Ze willen hun eigen BGA (Beschermde Geografische Aanduiding).
"Marennes-Oléron krijgt veel aandacht, maar in de Charente-Maritime zijn overal oesters," benadrukt Jana Rose, een oesterkweker uit La Couarde-sur-Mer, op het Franse eiland Ile de Ré aan de Atlantische kust van de Vendée. "En elk gebied heeft zijn eigen speciale kenmerken."

Rose is één van de 30 oesterkwekers die zich verenigd hebben in de in 2022 opgerichte Association des producteurs d'huîtres de l'île de Ré (APH-Ré), die inmiddels een gemeenschappelijk merk en logo hebben gecreëerd. Hun uiteindelijke doel is zich te onderscheiden van de overige oesters uit het aan de Atlantische Oceaan gelegen departement Charente-Maritime in de Vendée regio. "We willen ons onderscheiden van de massa en niet langer in de schaduw van Marennes en Oléron leven," klinkt het. Die 'oester-merken' kennen de Fransen beter.

Dé manier om dat te doen is het opstellen van een dossier om binnen 5 tot 10 jaar een Beschermde Geografische Aanduiding (BGA). Een dergelijk Europees erkend bewijs van 'een sterke identiteit' zal de oesters van het Ile de Ré een duidelijke identiteit geven voor consumenten. Oesterkwekers hopen daardoor betere prijzen te kunnen vragen aan de tussenhandel en supermarkten. Er zijn al meerdere producten van het eiland die zich tot 'merk' hebben weten te ontwikkelen, zoals aardappelen, wijn en zout.

Hoe maak je een oester die zich onderscheidt van een oester van de buren?

Daarvoor moeten de Ile de Ré-telers de specifieke kenmerken van hun producten en hun knowhow definiëren. "Het idee is om de laatste productiecyclus op het Ile de Ré te behouden. De oesters moeten hier zes maanden tot een jaar doorbrengen", zegt Rose in Le Parisien. De kwaliteit van het water en de zanderige zeebodem bij het Ile de Ré zijn de overige troeven, plus het feit dat de aangesloten leden oesterparken van minimaal 8.000 vierkante meter (iets minder dan een hectare) onderhouden en exploiteren. Op het Ile de Ré wordt jaarlijks bijna 8.000 ton oesters geproduceerd.

Anders dan bij oesters, die dus minimaal een half jaar moeten 'inburgeren', hoefden tot voor een paar jaar uit Ierland geïmporteerde mosselen maar een paar dagen in Zeeuws water te 'verwateren' om een keurmerk te verwerven. Zeeuwse mosselen hoeven als het ware alleen maar even te douchen in de streek die hen hun naam meegeeft.