Vandaag publiceerde de Britse regering de langverwachte 'Food Strategy'. Het 27 pagina's tellende white paper werd met ontzetting ontvangen. Geen baanbrekend plan om de klimaatverandering en bedreiging van de natuur aan te pakken, geen maatregelen om de stijgende kosten van levensonderhoud voor de Britten in bedwang te houden, geen suiker- of zouttaks tegen de obesitascrisis, geen uitbreiding van de gratis - gezonde - schoolmaaltijden, geen reductie van de intensieve veehouderij, geen eiwittransitie en ook geen voedselwet, waarin de te nemen maatregelen verankerd (en dus gehandhaafd) zouden worden.
In 2019 vroeg de toenmalige minister van Milieu, Michael Gove, de Britse restaurateur Henry Dimbleby een onafhankelijke National Food Strategy op te stellen. Dimbleby ging voortvarend aan de slag en produceerde de afgelopen jaren 2 grote rapporten (over schoolmaaltijden tegen voedselarmoede en over een suiker- en zouttaks om Britten gezonder te laten eten) met daarin tal van aanbevelingen, waarvoor hij nauw samenwerkte met boeren, voedingsindustrie, NGO's en politici. Maar met zijn adviezen blijkt de regering weinig te hebben gedaan.

"Grenzend aan absurd", reageert oppositiepartij Labour, vanwege het gebrek aan concrete voorstellen inzake voedselprijzen. En "erger dan halfbakken", zegt milieuactiegroep Greenpeace. Dimbleby zelf toonde zich dit weekend in The Financial Times, die over een uitgelekte versie van het white paper beschikte, ook al zwaar teleurgesteld door wat de regering Johnson met zijn adviezen heeft gedaan. Beter gezegd; niet heeft gedaan. "We moeten veel doortastender zijn als we het voedselsysteem willen omvormen tot een andere productiewijze," zei hij. Volgens hem heeft de regering minder dan de helft van zijn adviezen overgenomen, waarbij vooral het vastleggen van afspraken op het gebied van gezondheid, milieuverbetering en voedselproductieniveaus in wetgeving een omissie is. "Veel van deze zaken moeten in wetten worden vastgelegd, wil het werken," aldus Dimbleby.

Ondanks de aanbevelingen van Dimbleby en Greenpeace om in te zetten op minder vlees- en zuivelproductie (dat zou het landgebruik - 85% van de Britse landbouwgrond wordt gebruikt om veevoer te verbouwen - én het klimaat ten goede komen), zegt het white paper daar niets over. Wel gaat het over 'regenerative livestock farming' (lees: méér land voor minder dierlijke eiwitten), over technologieën om vee minder methaan uit te laten stoten en uitbreiding van viskweek, om vlees te vervangen. Wél wil de regering-Johnson meer wild in de keten, want dat vlees zou 'anders worden weggegooid".

"Dit is niets meer dan een verklaring van vage intenties, geen concrete voorstellen om de grote problemen aan te pakken waarmee ons land wordt geconfronteerd," sneert schaduwmilieuminister Jim McMahon dan ook. "Om het een voedselstrategie te noemen grenst aan het belachelijke."

Nadat Johnson genezen was van Covid, leek zijn beleid nog wel zo serieus.