Een paar maanden geleden was ik bij Jan en Miriam Kruiswijk (zie het FD, 24/8 2008), die in de Beemster knoflook telen. Die wordt in verse staat, met steel eraan, aan groothandels geleverd. Dat wil zeggen, dat hun knoflook niet, of nauwelijks, vertelden ze, aan/in Nederlandse supermarkten worden verkocht. Hun afzetgebied hadden de Kruiswijken gevonden in Duitsland en Denemarken, waarom je/ik alweer kunt schateren, maar waar je/ik ook telkens weer droevig van wordt: hoezo komt al 'onze' knoflook uit China, en moet een Hollandse boer ze in het buitenland zien af te zetten om aan de kost te komen?
Wie je niet vaak meer tegenkomt in recepten, is de knoflookknijper - die is bij kookschrijvers kennelijk uit de gratie geraakt. Wat je aangaande knoflook daarentegen vroeger niet en nu wel tegenkomt, is hun bezorgdheid of je uit knoflook wel de bitter geachte, groene kern of kiem verwijdert. Zou de conclusie dan niet eerder moeten zijn dat de winkel, of jijzelf, die inmiddels vergeelde en al beurse of ingedroogde knoflook al veel te lang in huis had? Of dat je op zoek zou moeten gaan adressen met betere waar?
Bij de paar zeer goede groentewinkels zoals ze er hier en daar nog zijn, valt op te steken dat er zoals in alle oogst, onderscheid in seizoen, in herkomst en in kwaliteit is. Het valt me op dat zij kunnen bogen op de sprankelende ‘Lautrec’-knoflook uit Bretagne, voorzien van dezelfde forse maat tenen als waarover het horecakanaal beschikt. Die Lautrec, lichtrood gestreept, is in de nazomer versgeoogst verkrijgbaar, dan zijn de vliezen nog jong en soepel.
Als oorsprong van het gewas geven de boeken China op. Daar komt dan nog steeds, blijkt in supermarkten, onvoorstelbaar veel knoflook vandaan. Hoe lang zouden die scheepscontainerladingen vol knoflook onderweg zijn? Zijn het, na maanden of zelfs jarenlange bewaring in koelhuizen, de vervolgens snel intredende ouderdomsverschijnselen die het antwoord zijn op de irritatie van een van mijn kookvrienden? Hij klaagt over een schimmelige geur aan alle knoflook die hem tegenwoordig in handen wordt gestopt.
Miriam laat me de koelcellen zien die dat mogelijk maken: de knoflook wordt na de zeer vroege oogst, eind juni - begin juli, op dezelfde zuurstofarme wijze bewaard als appels, en pas direct voor verzending ontdaan van loof, de buitenste schillen en wortels. Zo kan er tot ongeveer december vers geleverd worden, ‘misschien nog wel langer, maar dan ongeveer is de oogst op.’ Koel en donker bewaren, het best in de koelkast, moet je knoflook thuis ook, vindt Miriam. ‘Tenzij je de bollen zelf wilt laten drogen, dat kan natuurlijk ook.’
De bollen, geplant in oktober-november, worden vroeger geoogst dan men bijvoorbeeld in Frankrijk doet. De smaak is daardoor milder; de combinatie van planten die in de kracht van hun groei zijn, en het nog droge weer maakt dat schimmels geen kans krijgen. ‘Ik vind ze er ook zo prachtig uitzien, zo mooi wit met een stuk van de dikke groene steel er nog aan. Die groene steel is erg lekker in bouillon of over je sla gesnipperd.’
Voor ‘lokaal eten’ lijkt de belangstelling groeiende, maar voorlopig ontbreekt nog node de ‘lokale markt’. Ook de Beemster knoflook kan niet bestaan zonder tamelijk ver te reizen. Er wordt, weet Miriam, via groothandels wel een gedeelte in Nederland afgezet, waaronder bij Albert Heijn-supermarkten, ‘maar we horen dat het grootste gedeelte naar Duitsland, Denemarken en Zweden gaat.’
Knoflookkwekerij Kruiswijk, Rijperweg 129, 1462 MH Middenbeemster. Telefoon 0299-681617
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Mijn knoflook gaat steeds vaker, geinspireerd op Italie, nooit meer het gerecht in.
Ik heb twee manieren:
1) Ik geef er een klap op, en gooi hem tezamen met lastig verteer-/verwijderbare kruiden als rozemarijn in de warmwordende olie, tot ie begint te bruinen. Dan is de olie warm en op smaak, de toevoegingen haal je er eenvoudig uit.
2) Ik versnij de knoflook, en stop deze samen met eventuele andere kruiden, of peperoncini in een laag olie in een hittebestendig bakje, afdekken met gaatjesloze folie, en een minuutje in de magnetron. Klaar is je op smaak gebrachte olie. Eventueel zeven, maar met een kwastje op je te grillen vlees gaat prima. En niks verbrandt!
Nick,de gerookte zijn erg prettig.Mijn ervaring is dat wanneer je het schilletje eraf haald er nauwelijks plekjes aanzitten.Gisteravond nam ik juist een nieuwe bol v.d streng.Nog steeds niets mis mee.Hangt zeker al 4mnd.in de kelder.Ideaal.En je hebt gewoon geen nadenken meer.Er is gewoon knoflook in huis.
Voor degene die daar eventueel zin in hebben om dat uit te proberen.Je kan een bol knofook op een glas gevuld met water zetten.Daarna kan je de sprieten er vanaf knippen en voor je eet-doel gebruiken.
Knoflook komt in het wild voor in de nu vertrapte gebieden in Afghanistan, in India, op Cyprus. Laten we de geschiedenis maar even laten voor wat het is. In Canada - las ik ooit in een Slow Food magazine van de Internationale SF-organisatie - is een man die al die verschillende rasjes verzamelt en bewaart. Knoflook kun je inderdaad prima zelf in de tuin telen op een zonnig plekje, kan gewoon in de border, want die groene sprieten doen het leuk tussen de bloemen. En als je er een paar laat bloeien staat dat ook aardig.
Knijper heb ik, een hele sjieke Duitse, die doet het goed voor o.a. kruidenboter en prutjes, schoteltje heb ik, doet het vooral erg goed met mijn nagels, dus dat mag een liefhebber komen afhalen, mesje doet het gewoon altijd goed. Meebakken in de schil in de olie, hele teen, doet het bij vlees en gevogelte ook goed, heb je meteen een lekker uitknijpbaar smeerseltje.
‘Zelfde geldt voor Wouter Klootwijk, die me voor zijn rubriek Product in dezelfde krant iets te vaak op bezoek gaat bij nuffige kookwinkels.’
O jee, help, dat moet ik even nakijken.
Vorige week ging het over gehaktkruiden van Sligro (supermarkt). Een week eerder een malle kaasmolen waar geraspte kaas uit komt (supermarkt). Eerder keukengerei van Den Blijker bij den Blokker.
Ik had het over poetspapier (horecahandel en AH). Een wokbrander die alleen bij de Chinees te koop is. Een gasstelletje van de rommelmarkt. Een primus uit een avonturenwinkel. Een magnetron uit de witgoedwinkel. Een kleermakersschaar om beesten mee door te knippen (horeca- en stoffenwinkel). Een pincet voor veeartsen die veel in eethuiskeukens wordt gebruikt om plakjes vlees te verschuiven. Een ordinaire koekenpan die de warmte niet goed verdeelt. Een stoommachine van Philips, overal te koop. Een patatmachine van Tefal, te koop bij Wehkamp. Een keukenmachine van Philips die bijna in de fik vloog, gekocht bij een verzendhuis van de Postbank. Een koolschaaf van hout met stalen messen, nergens te koop. In de zomer heb ik herinnert aan de luie afkorting die Hugh Jans gebruikte: udkn.En inderdaad Diny, ik schreef over een knoflooksnijder, ondermeer te koop in Den Haag in een kookwinkel waar ik nog nooit geweest ben.
Maar nu je het zegt, ik zal er op letten.
Look (jullie zeggen blijkbaar liever 'knof'?) wordt ten huize Trachet in grote hoeveelheden misbruikt. Ik gebruik een persje, maar ik laat de look ook nooit meebakken, dat denatureert de smaak e zorgt bij sommige mensen voor verteringsproblemen.
Ik ben al jaren gestopt met de witte (chinese) in netje te kopen. Nutteloos. Ik probeerde die roze van Lautrec, maar die bewaart niet zo best en is ook niet echt bijzonder. Overigens, Diny, in jou stukje bovenaan staat dat Lautrec in Bretagne ligt, maar het dorpje ligt in de Tarn (Midi-Pyrenees).
Sinds een twintigtal jaar kan ik hier in september gerookte look van Arleux kopen (Dep. du Nord, tussen Cambrai en Douai). Nier duurder dan 'normale' look, maar met een streng van 45 koppen kom ik rond tot de volgende zomer. Op het eind zijn er een paar uitgedroogde tenen (ik schrijf hier niet "teentjes", want het zijn heel dikke) , maar verder houdt de look zich kranig. Ondanks het roken kun je ze nog perfect planten ook! Het rookproces (op turfvuur) is ook interessant: bezoek de site http://www.ailarleux.com