1 min
Dat blijkt uit het eerste rapport van een coalitie van organisaties die de aankopen van landbouwgrond door rijke naties op het grondgebied van armere naties in kaart hebben gebracht. Zij publiceerden de resultaten van hun speurwerk op www.landportal.info .
Tot de grootaankopers van buitenlandse landbouwgrond blijken ook de VS (4,136,973 hectare), Italie (2,614,792 hectare), Zweden (1,434,700 hectare) en Australië (1,547,616 hectare) te behoren. Een onbekende vermogende Israeli blijkt een areaal van net iets kleiner dan het totale landbouwoppervlakte van Nederland te hebben gekocht in Congo.
De grootste aankopers van grond buiten hun territorium zijn China (5,354,502 hectare) en India (5,420,209 hectare), waarbij de laatste voorop blijkt te lopen. De grootste Europese en tevens tweede Westerse speler blijkt het Verenigd Koninkrijk dat 3,008,472 hectare aankocht.
Dit fenomeen staat bekend onder de naam 'land grabbing'. Rijke landen en hun bedrijven kopen grond in arme landen om aan de groeiende behoeften aan voedsel van hun eigen bevolkingen en - zoals blijkt uit de aankopen van Westerse landen - aan die van handelsrelaties te kunnen blijven voldoen.
De landen waar de aankopen worden gedaan, zien daarmee ontwikkelingsmogelijkheden voor de eigen bevolking teloor gaan omdat zij tegen lage kosten worden 'leeggeroofd' en de winsten van de exploitatie niet neerstrijken in de door middel van grondaankopen gekolonialiseerde gebieden.
Lees verder op Business Insider.com en volg de links naar de analyses van het Engelse dagblad The Guardian.
Fotocredits: loop_oh
Dit artikel afdrukken
De grootste aankopers van grond buiten hun territorium zijn China (5,354,502 hectare) en India (5,420,209 hectare), waarbij de laatste voorop blijkt te lopen. De grootste Europese en tevens tweede Westerse speler blijkt het Verenigd Koninkrijk dat 3,008,472 hectare aankocht.
Dit fenomeen staat bekend onder de naam 'land grabbing'. Rijke landen en hun bedrijven kopen grond in arme landen om aan de groeiende behoeften aan voedsel van hun eigen bevolkingen en - zoals blijkt uit de aankopen van Westerse landen - aan die van handelsrelaties te kunnen blijven voldoen.
De landen waar de aankopen worden gedaan, zien daarmee ontwikkelingsmogelijkheden voor de eigen bevolking teloor gaan omdat zij tegen lage kosten worden 'leeggeroofd' en de winsten van de exploitatie niet neerstrijken in de door middel van grondaankopen gekolonialiseerde gebieden.
Lees verder op Business Insider.com en volg de links naar de analyses van het Engelse dagblad The Guardian.
Fotocredits: loop_oh
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Huib, ik raak de weg volledig kwijt. Ik geloof dat jij en ik het eens zijn, maar zie je steeds opposities maken die ik niet zie: er is ethisch iets mis, zeg je. Dat klopt. Het probleem is dat mensen er geen bal van begrijpen omdat ze alles onder 1 noemer scharen, cq. het zo ongereikt krijgen. Net zoals de kop boven dit stuk doet (de tekst overigens niet, wat mij betreft).
Permissie verleent, Dick. Maar "een reeks praktijken die impliciet geaccepteerd worden" De vraag is wie dat impliciet accepteren.
Het antwoord lijkt me dat het een praktijk is die op systeem niveau speelt.
De lokale slechte overheden zijn dan toch het probleem? zegt Henric #9.
Dat is maar het halve beeld.
Wie was ook weer die dame bij Shell die toegaf dat officieel de Nigeriaanse overheid geheel vrij is om bijv milieuregels op te stellen en af te dwingen, maar dat de praktijk was dat Shell op de belangrijke beleidsplaatsen diverse touwtjes in handen heeft.
Zo zijn er in Derde Wereld-landen ook heel wat touwtjes die de lokale bevolking helemaal niet in handen heeft en de overheid maar heel ten dele.
De feitelijke conclusie is dat lokale boeren in de Derde Wereld als derde-rangsmensen worden gezien. Zulke boeren kunnen zichzelf amper in leven houden. Met wat hulp (bijv via meer ecologische landbouwmethoden) zouden ze wel uitzicht op voedselzekerheid kunnen hebben plus een bescheiden bijdrage aan de voeding van de burgers. Liever wordt de keuze gemaakt om met buitenlandse investeringen grootschalige intensieve productie na te streven.
Deviezen zijn belangrijker dan armoedzaaiers. Die gedachte is heus niet gebonden aan slechte lokale overheden.
Huib, met permissie. Ik begrijp het verschil tussen de zin die je van mij citeert en iets dat jij als het tegengestelde presenteert. Naar mijn bescheiden mening zeg je precies hetzelfde en kom je vervolgens met een reeks praktijken die impliciet geaccepteerd worden.
Dick, "Behalve vanuit natuurconserveringsmotieven, is er niets per definitie mis met territoriale uitbreiding buiten het eigen gebied, noch door staten, noch door bedrijven." Dat klopt helemaal. Maar ik denk dat de praktijk andersom is: het is niet per definitie afkeurenswaardig.
Zelfs als het NIET gepaard gaat met boeren die van hun land worden afgezet dan is het een vorm van privatisering. Ook dat is niet per definitie slecht, maar toch. Was het Argentinië of Bolivia dat een Spaanse oliemaatschappij nationaliseerde? Grote verontwaardiging natuurlijk. In Spanje willen ze Argentinië al boycotten.
Privatisering is "in", het omgekeerde is uit den boze. Griekenland dwingen om alle staatsbezit voor een appel of een ui weg te doen is hoge wijsheid.
Niet alle grondmobiliteit is slecht. Maar zie Ethiopië. Een India's bedrijf heeft 300.000 ha verworven. Dat is: alle IJswselmeerpolders bij elkaar maal twee. Stel dat heel Flevoland voortaan van 1 boer zou zijn!
En dat voor €1 per ha pacht (hier €1.000 per jaar. Opvallend: landen als China en India die ervaring hebben met "vrijwillige" verpachting (Hongkong, Macao, Goa) doen nu hetzelfde in Afrika. Detail: eveneens voor 99 jaar.
Bedrijf uit India is geheel vrij in de bedrijfsvoering: afzet in Ethiopië mag, indien de bevolking "vrijwillig" kiest om daar geen gebruik van te maken (te duur) dan kan export ook naar India, China of Europa (met zulke voorwaarden zal het vast concurreren).
Privatisering of in eigen hand houden is een keuze. Maar Saudi-Arabië stelt zijn olievelden toch ook niet voor €1 beschikbaar?
Henric, de overheden die meewerken aan landgrabbing zijn net zo schuldig als de bedrijven die het smeergeld betalen om die deals voor elkaar te krijgen. Dat de overheid niet optreed tegen de misdaden die de bedrijven begaan bij het van het land jagen van boeren, maakt die bedrijven nog niet onschuldig. Als je betaalt voor misdaden ben je een misdadiger. Als je betaald voor roof blijf je een rover.