1 min
Romig, zoet en zacht: het gevoel in je mond wanneer je een milkshake drinkt. Toch blijkt niet de mond maar ons brein verantwoordelijk voor onze voorkeur voor dit soort vetrijke voedingsproducten. En dat heeft niet alleen te maken met de smaak, maar ook met de textuur.
Het vetgehalte in een product bepaalt de textuur. Met behulp van neuro-imaging, een techniek om activiteit in de hersenen in kaart te brengen, probeerden Britse onderzoekers vast te leggen welke gebieden in de hersenen actief worden bij het eten van milkshakes. Ze ontdekten dat de orbitofrontale cortex (OFC) in actie komt. Hoe vetter de milkshake, hoe actiever dat specifieke hersengebied. De OFC is betrokken bij het beloningsgevoel. De activiteit is dus vergelijkbaar met de voorkeur voor vet.
Voor het onderzoek moesten proefpersonen milkshakes met verschillende hoeveelheden vet proeven met hun tong. Ze moesten aangeven hoeveel ze voor elke milkshake zouden willen betalen, een kwantitatieve indicatie van welke ze het lekkerst vonden. De hoogte van het bedrag correspondeerde met de intensiteit van de OFC activiteit. Dat betekent dat de textuur gekoppeld is aan hoe lekker we vet voedsel vinden.
Na het experiment kregen de proefpersonen een gratis lunch met currygerechten waarvan het vetgehalte varieerde. Stiekem maten de onderzoekers hoeveel ieder van elke curry at. Ze zagen hun ontdekking bevestigd: de proefpersonen met de meest gevoelige OFC voor vette textuur, aten het meest van de meest vette curry.
Het vetgehalte in een product bepaalt de textuur. Met behulp van neuro-imaging, een techniek om activiteit in de hersenen in kaart te brengen, probeerden Britse onderzoekers vast te leggen welke gebieden in de hersenen actief worden bij het eten van milkshakes. Ze ontdekten dat de orbitofrontale cortex (OFC) in actie komt. Hoe vetter de milkshake, hoe actiever dat specifieke hersengebied. De OFC is betrokken bij het beloningsgevoel. De activiteit is dus vergelijkbaar met de voorkeur voor vet.
Voor het onderzoek moesten proefpersonen milkshakes met verschillende hoeveelheden vet proeven met hun tong. Ze moesten aangeven hoeveel ze voor elke milkshake zouden willen betalen, een kwantitatieve indicatie van welke ze het lekkerst vonden. De hoogte van het bedrag correspondeerde met de intensiteit van de OFC activiteit. Dat betekent dat de textuur gekoppeld is aan hoe lekker we vet voedsel vinden.
Na het experiment kregen de proefpersonen een gratis lunch met currygerechten waarvan het vetgehalte varieerde. Stiekem maten de onderzoekers hoeveel ieder van elke curry at. Ze zagen hun ontdekking bevestigd: de proefpersonen met de meest gevoelige OFC voor vette textuur, aten het meest van de meest vette curry.
Volgens mij ligt er ook iets evolutionair aan ten grondslag. Vet stond immers in de jager-verzamelaar tijd garant voor overleven / voedsel.
Gezocht dus: een medicijn, die die prikkel in de hersenen weet te stoppen, net als menig pijnstiller. Ik heb begrepen, dat Ozempic zo werkt ( inclusief de negatieve bijwerkingen)