Ik blijf zitten met de vraag en nu…..?
Ik gaf een half jaar geleden een presentatie tijdens het congres Arts en Voeding.
Het was een mooi congres, mijn presentatie (te zien op YouTube) werd goed ontvangen. Enthousiasme, wat discussie, waardering, uitnodigingen voor gesprekken, LinkedIn en Facebook uitnodigingen.
En vandaag? Het heeft nauwelijks vervolg. Er zijn veel woorden gevallen. Maar iets doen, lijkt helemaal niet de bedoeling. De woorden zijn het doel, lijkt het.
En daar zit mijn probleem. Een presentatie, een lezing, een interview, een boekje schrijven, een gesprek bij een overheidsinstelling, een schouderklopje hier en een ego-streling daar. "Ik heb gesproken met.…", "ik ken .…" ; lekker belangrijk denk ik dan. Ik vind het allemaal prachtig maar er komt zeer weinig garen op de klos. In dit tempo wordt onze trojka uiteindelijk ingehaald door de wolven. Grote groepen in onze maatschappij zijn overigens al ingehaald.
En hoe gaan we nu zorgen voor garen op de klos? Discussie is aardig maar actie is veel noodzakelijker.
Trouwens: gaat het werkelijk alleen om FOOD of is dat een onwenselijke vernauwing van de problematiek? Volgens mij gaat het namelijk gewoon om sociaal beleid. Hoe willen we dat de wereld is ingericht?
Ik zou het over deze vragen graag nog één keer goed op Foodlog willen hebben. Misschien moet ik daarna definitief constateren dat we vooral één groot kletscircus onderhouden in ons land om actie vooral te vermijden, maar de indruk te geven dat we 'er heel druk mee bezig zijn'.
Hier was iedereen zo enthousiast over:
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Arjan, grappig dat die partij maar vast blijft houden aan een naam die de lading allang niet meer dekt. Ik denk nl. dat je er niet ver naast zit.
Een van de weinige vormen van actie die de eerzame burger ter beschikking staat, is het uitoefenen van het stemrecht. De verkiezingsprogramma's door scrollend komt er maar één partij bovendrijven die op het gebied van gezondheidspreventie actie gaat ondernemen en dat is de Partij voor de Dieren.
Uiteraard kan iedereen in zijn eigen omgeving actie ondernemen. Mik je chips en koekjes NU in de kachel dan kun je straks niet naar binnen werken.
Maar Sytske, dan zeggen we eigenlijk hetzelfde. Ik zeg dit: een ouderwetse opvatting van voedingsleer brengt ons niet verder dan het - overigens prima! -advies 'eet gevarieerd, met mate en beweeg' (dat is de kortste samenvatting van de Schijf van Vijf).
Een nieuwerwetse en meer twijfelende opvatting kan laten zien dat er ook andere mechanismen werken (zie mijn links naar de discussie van gisteren). Dat zou bijv. kunnen leiden tot het op de bon doen van snoep (niet duurder maken - hoewel dat vanzelf zal gebeuren - maar wel bijzonderder). Daardoor zal zich waarschijnlijk vanzelf een ander aanbod ontwikkelen. Bijv. erg lekkere tomaatjes die zelfs kinderen lekker vinden.
Past goed in een liberale samenleving en draagt zorg voor kinderen. Ik verzet me tegen de gedachte dat overheden helemaal geen rol meer hebben, hoewel ik zeer pro onderheid ben. Om het duidelijk te maken: ik kom uit de Mill-school, die is nl. veel creatiever dan de Rousseau/Marx-school. Ik ben opgeleid door een man die uit de laatste school kwam en me juist dat heeft bijgebracht.
Dick,
Ik zie die verkeersregels waar jij het over hebt als wat het Voedingscentrum bijvoorbeeld voorheeft met die schijf van 5. Die schijf is toch bedoeld om mensen gezond(er) te laten eten? Maar zoals je weet zijn er diverse mensen die de verkeersregels aan hun laars lappen en datzelfde gebeurt met de schijf van 5. Voor het eerste krijg je een bekeuring en voor het tweede word je, eventueel, afgestraft met overgewicht.
Aan het feit dat mensen ergens toe worden aangezet valt wel wat te doen in de vorm van: geen bakken met snoep meer bij de kassa’s, geen aanbiedingen + reclames meer voor ongezonde(re) producten, geen snoepautomaten meer op scholen + bedrijven.
Daarmee ben je er natuurlijk nog lang niet, maar je DOET dan tenminste al wat + op een vlak waar veel mensen bijna dagelijks mee te maken hebben.
Idem geldt voor andere kleinere initiatieven.
Naast de reeds genoemde voorbeelden iets als kinderen 1 mijl per dag te laten rennen.
Dat is eerder door 1 school in Schotland gestart en nu ingevoerd in zo’n 500 scholen in Engeland en Wales.
Dennis #19, Mill zegt dat vrijheid belangrijk is, maar niet ten koste mag gaan van de zwakken. Je moet hem lezen in zijn tijd en vervolgens het algemene principe vandaag proberen eruit te halen. De kinderwet van Van Houten is typisch Milleaans. De industrialiserende samenleving maakte handig gebruik van goedkope, alomtegenwoordige kinderarbeid. Omdat echter iedereen recht heeft op ontwikkeling moest dat beter geregeld worden.
Als je Mills principe (dat je ook bij Rousseau, een vroege 'marxist', tegenkomt: de vrijheid van de één eindigt waar die van de ander begint) vandaag toepast dan zou de bepaling van de zwakkeren er - denk ik - als volgt uitzien:
- het recht op zelfbeschikking (vrije keuze) heeft geleid tot de vrije consument
- het econonisme dat zich samen met de liberale samenleving heeft ontwikkeld, heeft geleid tot een welvarende consument
- het taylorisme dat heeft gezorgd voor steeds meer koopkracht per eenheid arbeid door mechanisering, massalisering en daardoor toch rendabele marginale winsten per eenheid product heeft consumenten tot koopvee gemaakt
- hun status als koopvee wordt ondersteund door voedingswetenschap die laat zien dat alle voedingsmiddelen natuurlijk zijn en dus niet de verklaring kunnen zijn van welvaartsziekten
In die laatste gaat iets fout, net als bij de kindertjes die Van Houten met een wetje wilde beschermen. Onze minister Schippers zegt: de kindertjes en ouders van vandaag hebben een vrije keuze en kunnen dus geen slachtoffer zijn. Als ze verstandig zijn - ze kunnen immers rationeel handelen - maken ze een andere keuze; de verkeerde keuze is hun eigen verantwoordelijkheid.
Mill zou zeggen: in deze redenering gaat iets mis, laten we beginnen met het bepalen wat er mis gaat. Wat er mis gaat: mensen maken óf geen rationele keuzen óf worden bewust aangezet tot het maken van keuzen waarvan bekend is dat ze die zullen maken. Een en ander, terwijl duidelijk is dat ze die niet moeten maken. Die welvaartszieke consumenten zijn immers duidelijk waarneembaar in de statistieken, wachtkamers en het straatbeeld.
Richard werd geprezen voor zijn speech en door het ministerie van de genoemde minister uitgenodigd. Vervolgens ontdekte hij dat Voeding Leeft de oplossing al was en er verder niets meer hoeft te gebeuren dan meer van dat soort initiatieven. Dat gaat ook hem te ver en daarom zegt hij: waar hebben we het eigenlijk over?
Als je gewoon reëel bent zeg je: nergens over. Het gebeurt allemaal al - en je ziet de support voor die gedachte van bijv. Sytske en Pieter. Het duurt alleen even want we vertrouwen op de overgang van een minder overheids- en meer onderheidsgestuurde bestuurlijke omgeving.
Een 21e eeuwse Mill zou - lijkt mij - zeggen: dan moeten we het hebben over maatregelen die dat proces versnellen en faciliteren én die de zwakken blijven beschermen. Je wilt immers wel dat zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen profiteren.
Een voorbeeld van vragen om de zwakkeren te beschermen is bijvoorbeeld deze: hoe garandeer je consumentenbescherming in nieuwe gemassaliseerde commerciële processen als personalized nutrition via Nestlé, AH of Google/Tomtom of juist via Keer Diabetes Om (cq. Vermijd Diabetes, die bestaat nog niet)?