1 min
Alles was geweldig. Met prachtige verhalen en niet aflatende lessen voor de gasten. Eet geen kweekvis, want daar worden de wereldzeeën voor leeggevist. Neem dus wilde als je de kans krijgt. Die zorgen bovendien - het is nu te lezen in de Consumentengids - voor minder broeikasgas dan vlees. En ze hebben kunnen dartelen, want kweekvissen zitten dichter op elkaar dan plofkippen en zijn stoned van de antibiotica.
Uitstootzorgen of niet, de kok of zijn hulp rijden speciaal voor de vis iedere dag van Amsterdam op en neer naar Den Oever. Hij heeft iedere avond een handjevol gasten. Waar hij verder nog naartoe rijdt is onbekend, maar z'n ingrediënten waren heerlijk en vers - mijn vrouw kan goed proeven en is zelf een prima kok, dus dat ik geloof ik zonder meer. En duurzaam dus, dat snap je met al die kilometers voor een duurzaam handje hier en een vers plukje daar.
Duurzaam, dat nieuwe toverwoord hoort mijn vrouw weleens van mij. Daarom viel het haar zo op. Net als diervriendelijkheid in relatie tot het eten van kalfsvlees.
Want ze at geen kalf, maar deed een goede daad.
Ben ik blij dat ik nooit m'n poot heb gebroken. Smakelijk, duurzaam en diervriendelijk eten.
Is het duurzaam en verantwoord mensen zo verhalen op de mouw te spelden?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Inderdaad, deugd natuurlijk, zit met een half oog bij de computer en een half oog bij werk. De noodslachtingen van vroeger, daar was altijd een 'dierenarts' bij, maar die had je in rangen en standen. De slager stond er naast. Aangezien ik weinig inzicht heb hoe het bij dit geval is gegaan, zou ik dat graag eerst willen weten.
Deugd? Met alle respect: het is toch knoeien met dieren? Waarom ze zomaar weggooien?
Dierenarts Kees prikt recht door het kulverhaal heen. Maar die volgende laag zit er wel degelijk achter. Net als het feit dat er geen noodslachtingen meer worden uitgevoerd zorgt voor veel dierenleed. Het dode dier kost de boer veel geld. Als je sjoemelt en het toch nog in een slachthuis krijgt, levert het wat op. Plus een boel dierenleed.
Over die kwestie ging de slachthuisaffaire in het noorden van het land ook, al sprak vrijwel niemand erover. Dat slachthuis is inmiddels wijlen. Het dierenleed en gerommel zijn dat nog lang niet. In die zin is het romantische verhaal van de kok inderdaad helemaal niet gek.
Kees Scheepens, het doet me deugt te horen dat de noodslachtingen niet (meer) mogen. Vroeger ging de verkoop via de achterdeur. Onze groenteman in Voorburg kwam met de mededeling dat hij dat soort vlees onder de aardappelen had liggen. Kon je goedkoop aanschaffen. Ik praat over de jaren vijftig van de vorige eeuw. Hoe kan het dan dat dit gebrokenpotenkalfje wél op tafel kwam? Weet iemand aan wie wij dat kunnen vragen?
@Maarten: gender specifieke inseminatie is er al volop. Wat een melkveehouder wil hebben zijn vaarskalfjes. Dus die krijgt ie. Gesext sperma is in NL al sinds 2007 verkrijgbaar. In Engeland al veel langer.
@ de kok (met krokodilletranen) die het kalfje met het gebroken pootje bruin heeft gebakken (en de rest): op het transporteren van wrakke dieren (o.a. gebroken poten) berust al jaren een streng verbod. Zie richtlijnen van de VWA (Voedsel en Waren Autoriteit).
Kwam dit kalfje als een soort manna uit de lucht vallen ?
Een kalfje met een gebroken poot laat ik euthanaseren en wordt daarmee uit z'n lijden verlost. Het nuttigen van vlees van een in nood gedood dier is opnieuw verboden.