Eind 1981 belandde hij nieuw in mijn studentenkeukengerei. Nu is hij uitgeschaafd. Mijn trouwe Brabantia kaasschaaf is losgekomen van zijn handvat en mijn vrouw besloot een nieuwe te kopen. De Brabantia deed trouw zijn werk in het veeleisende en multifunctionele studentenleven. Hij sneedt ook komkommers en wortels in plakjes en ontschilde meer dan waar hij eigenlijk geschikt voor was. Daarna ging hij mee samenwonen. Sinds 1989 kreeg hij een luxe leventje. Vrijwel dagelijks een douche in de vaatwasser. Nu, na bijna 29 jaar, dreigt hij het huis te moeten verlaten. Waarom eigenlijk? Hij schaaft nog prima. Het handvat is volkomen egaal gekrast, maar niet gebroken of gebarsten. Het blad moet weer even in de steel worden gelijmd. Dat is alles.

Wat een duurzaam ding, zo'n Brabantia! Bijna 29 jaar trouwe dienst is geen kattepies. Waarschijnlijk kunnen er nog wel 10 bij.Tis te gek om hem weg te doen. Respectloos zelfs.

Een vraag derhalve aan de regering, ook al is die demissionair en mag die zich niet meer wezenlijke problemen bezighouden: welk logootje leert me nou om de boel gewoon even te lijmen en echt duurzaam te wezen?

Dit artikel afdrukken