De FAO-index van de voedselprijzen (FFPI) bereikte in november 2021 gemiddeld 134,4 punten, een stijging en met 28,8 punten (27,3 procent) ten opzichte van november 2020. De jongste stijging was de vierde maandelijkse opeenvolgende stijging van de waarde van de FFPI, waardoor de index op het hoogste niveau staat sinds juni 2011 ten tijde van de zogeheten Arabische Lente, een periode van revolutionaire gevoelens en onrust in Noord-Afrika vanwege hoge voedselprijzen. In 2011 stond de algemene index op 131,9.
De index van de graanprijzen van de FAO steeg met 23,2% ten opzichte van november 2020. De prijzen stijgen in november nog eens met 3,1% ten opzichte van oktober. De stijging is het gevolg van grote vraag bij een krap aanbod op de wereldmarkt. De suikerprijsindex ligt deze maand 40% hoger vorig jaar. De stijging is een gevolg van de hoge prijzen voor ruwe olie waardoor Brazilië meer suikerriet omzette in ethanol als brandstof voor onder meer auto's. De aanvankelijk sterker gestegen vleesprijzen dalen weer. Niettemin noteert vlees gemiddeld nog steeds 17,6% hoger dan in november 2020. Zuivel is 19,1% duurder. Dat is het gevolg van lagere export vanuit de EU en tegenvallende productie in Nieuw-Zeeland.
De prijsindex van de FAO voor plantaardige olie bedroeg in november gemiddeld 184,6 punten. Hoewel dat een lichte daling was ten opzichte van oktober, steeg de prijs van voedselolies met maar liefst 51,4% De gestegen prijzen zijn vooral het gevolg van zieke arbeiders op palmolieplantages, maar ook van gebruik van voedselolies als brandstof. De lichte prijsdaling lijkt het gevolg van rantsoenering van de vraag door overheidsmaatregelen die de vrije vraag beperken.
In mei sprak econoom Edin Mujagić, analyst voor een vermogensbeheerder, de vrees uit dat de stijgende prijzen tot sociale onrust zouden leiden. Dergelijke geluiden zwellen in de pers verder aan. Le Monde bracht deze een bericht met de strekking dat in Afrika gevreesd moet worden voor een op handen zijnde hongersnood.
En Frans Timmermans gaat de zaak nog effe versnellen.
Transport is een kostenfactor in bijna alles. Als dan de zeevracht van $ 3.000 naar thans $ 13.000 voor een 40 ft ="grote bak" gaat ( was zelfs $ 18.000-20.000), en wij heel erg veel uit China c.s. halen, zal dat samen met de minerale olieprijs dubbel doortellen in haast alles.
Suiker, plantaardige oliën, zitten ook in heel veel producten, dus.. ook daar zullen we een prijsstijging zien...en.. voedselgebrek bij velen in de 3e wereld.
En verwarming/verhitting zit ook in heel veel producten.
Hopelijk daalt alles weer fors als de olie& gas paniek overwaait, rond april-mei 2023. Maar daarin geloven: natuurlijk niet. Putin, de sheiks en ayatolla's hebben geroken, dat wij nog steeds fors meer voor energie willen en kunnen betalen, dus.. men zal geen kans voorbij laten gaan om dit niveau zoveel mogelijk te handhaven. Enkel massaal eigen energie opwekken, 24h/dg, 365dg/jr, zal ons helpen. We hebben het sinds 1975 geweldig verprutst door niet met kernenergie verder te gaan. Dan: geen geld voor de Putin-defensie, radicale islam wereldwijd laten stoken, en.. veel minder CO2 uitstoot, dus nauwelijks global warming.
Krijg sterk het vermoeden dat politieke beslissingen over de hele wereld de grootste oorzaak zijn van de prijsstijgingen.
En als het gaat leiden tot sociale onrust, het meest in schadelijk in democratische georiënteerde landen, zou dat sommige partijen die aan kranen kunnen draaien wel eens goed uit kunnen komen.
Zijn politieke partijen in democratische landen van een dusdanig kwaliteitskaliber dat ze aan die processen adequaat sturing kunnen geven?
Laten we eens terug kijken in het verleden hoe maatschappelijke en politieke organisaties hebben aangekeken tegen onze energie voorziening, en wat dat voor politieke beslissingen heeft opgeleverd. Dat afzettende tegen de energie afhankelijkheid van ons minder goed gezinde mogendheden.
Het gebrek aan doorzettingsvermogen, visie vorming en deskundigheid om integraal te kunnen denken speelt ons nu parten. Mensen zonder kennis van zaken met oogkleppen op bepalen de richting vaak vanuit een bekrompen gezichtsveld gedomineerd vanuit eenzijdige te veel emotioneel geladen belangen.
Ook bij eerdere energieprijsstijgingen bleek dat Amerikaanse boeren hun brandstof voor de energieslurpende auto’s gingen halen uit maïs ( en in Brazilië suiker) . Hierdoor minder mais in de markt. En daardoor stijging graanprijzen.
Kijk, dus even een beetje verschuiving in het gebruik, een beetje minder voor voedsel en meer voor brandstof, en je ziet wat er gebeurt. En dan nog denken over meer biobrandstoffen en plantaardige bouwmaterialen? Van de gekke.