Glutamaat bestaat niet alleen als additief dat gebruikt wordt om producten smakelijker te maken of om minder zout te hoeven gebruiken. Het komt ook van nature voor in bijvoorbeeld tomaten en kaas. Zelfs in moedermelk.
Glutamaat bestaat niet alleen als additief dat gebruikt wordt om producten smakelijker te maken of om minder zout te hoeven gebruiken. Het komt ook van nature voor in bijvoorbeeld tomaten en kaas. Zelfs in moedermelk.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
>> Toegelaten stoffen krijgen weliswaar een e-nummer, maar die hoeft niet als zodanig op de verpakking te staan. <<
Dit blijf ik echt lastig vinden en ik vraag me af waarom daar geen regels voor zijn.
Bob,
De wetgeving is volgens mij vrij eenduidig: additieven moeten voldoen aan de eisen. Toegelaten stoffen krijgen weliswaar een e-nummer, maar die hoeft niet als zodanig op de verpakking te staan.
Daarnaast worden plant- en gistextracten denk ik gezien als een natuurlijke substantie, net als graan, bietjes, of mais. Elk levend organisme dat glutaminezuur aanmaakt, maakt sowieso alleen de L vorm, dus bij dergelijke ingrediënten hoef je denk ik ook niet bang te zijn voor de D isomeer.
#29 Dennis,
Dank voor de info, het is nieuwe info voor mij, weer wat geleerd. Maarrr: is daarmee de d-isomeer verboden? Het lijkt er m.i. op dat indien je MSG/E621 declareert, dit de l-isomeer zou moeten zijn, prima.
Dit verklaart m.i. vooral 1 ding en dat is hoe het komt dat je zo weinig MSG/E621 op verpakkingen gedeclareerd ziet. Hoe zit het bijvoorbeeld met - en ik noem enkele willekeurige namen -:
moutaroma, bouillon, natuurlijk aroma, eiwitten uit tarwe, specerijen extracten, overige kruiden of specerijen, toegevoegd gist, gistextract, etc etc ? Tenzij iemand mij kan melden dat de d-isomeer echt keihard verboden is in levensmiddelen in de EU blijf ik zeggen dat ik geen enkele reden heb om aan te nemen dat in levensmiddelen de l- dan wel de d-isomeer gebruikt wordt, tenzij er MSG/E621 gedeclareerd wordt natuurlijk. De gezondheids issues die Theo #37 en #39 aanhaalt zijn realiteit en mijns inziens geen kwestie van context maar van creatief declareren.
Dennis, context heeft waarschijnlijk meer invloed dan een stof zelf, dat is mijn idee tenminste. Het kan wel zo zijn dat een stof dus wel degelijk anders reageert op het lichaam als het uit een context wordt gehaald, en dat de stof dan wél het probleem is. Dat zou verwarring op kunnen leveren en de stof als schuldige aanwijzen, terwijl als je het in de (soms zeer complexe) context bekijkt er een logica achter zou kunnen liggen. Nutritionisme is het uit de context halen en dan kijken wat het doet. Misschien doet het ongeveer hetzelfde, misschien reageert het iets anders, misschien wordt het giftig, en alles daar tussenin. Lastig, want je krijgt de stoffen in allerlei contexten binnen, dat is moeilijk om te onderzoeken. Daar is wetenschap in huidige vorm niet heel geschikt voor, of in ieder geval niet op gericht om zo te onderzoeken. Het effect kan ook nog verdraaid mild zijn en dus nauwelijks meetbaar.
Heeft ADI dan betekenis vraag je. Het kan zeker wat nuttigs zeggen. Hoe nuttig en of het in alle contexten nuttig is, weten we nu niet. Acute giftigheid is makkelijker vast te stellen dan subtiele effecten. Je gaat in ieder geval niet direct dood als je onder de ADI blijft, in zoverre is het zeker nuttig ;) Het kan net zo zijn als: "dit medicijn verlaagt de kans op hartaanvallen", terwijl het de kans op kanker weer verhoogt; dan kun je nog zo gelijk hebben maar de in de praktijk schiet je er nauwelijks iets mee op. Geïsoleerde stofjes bekijken levert soms vreemde uitspraken/praktijken op.
Voorbeeldje. Ik heb mij eens ingelezen over waar de ADI van vitamine A vandaan komt. Aanbevelingen blijken daar voornamelijk gebaseerd te zijn op supplementen, en ook praktisch alle cases waarbij overdosissen gesignaleerd werden kwam dat via supplementen (of ijsberenlever, dat extreem veel vit. A bevat). Terwijl de aanbeveling is geworden: pas op met het eten van lever want dat bevat veel vitamine A. Hoezo uit de context gehaald?
Er was ook onderzoek gedaan bij zwangere vrouwen die, in context van een zuid-Europese leefstijl, minstens 5x tot zelfs 30x de aanbevolen dagelijkse max (volgens bijv. het VoedingsCentrum) overschreden. Het frappante was dat er bij de pasgeborenen nul geboortedefecten zijn gevonden die gerelateerd worden aan overdosis vitamine A. Terwijl je dat wel zou verwachten bij zulke hoge innames. Of komt hier de context van leefstijl weer om de hoek kijken? Italië met veel zon en mediterraanse voeding en daarmee genoeg vitamine D, waardoor hoge vitamine A-inname non-toxic wordt gemaakt? Een los stofje een ADI meegeven kan nuttig zijn in een bepaalde context, en overbodig of schadelijk in een andere, dat is mijn visie.
Otto, dan kunnen we volgens mij vaststellen dat gezond of ongezond geen eigenschap van de stof is. In plaats van E621 de boosdoener te noemen, is het net zo redelijk (of misschien wel redelijker) om de context als schuldige aan te wijzen van klachten die sommigen ondervinden. De vraag is dan meteen of E621 in elk product tot dezelfde reactie leidt, de context is immers telkens verschillend.
Ik vermoed dat de bloedconcentratie en fysiologische functie van elke voedingsstof afhankelijk is van andere voedingsstoffen (en ook van iemands phenotype, microbioom samenstelling, gesteldheid, etc.). Als dat waar is, moet de vraag gesteld worden wat dan de betekenis is van zo'n door EFSA vastgestelde ADI?