Kom niet aan de naam champagne, want dan heb je een probleem. Mode- en parfumkoning Yves Saint-Laurent slaagde er niet in een parfummetje met die naam op de markt te krijgen. Waterverkopers mochten de naam niet gebruiken. En de bewoners van een Zwitsers plaatsje dat per ongeluk ook Champagne heet, mogen niets met de naam. Van hun regering nota bene.

Dat mag niet omdat echt alleen echt is, als het ook echt echt is. Alles van buiten de vastgestelde wijngaarden is nep en dat verdedigen ze in de Champagne met hand en tand. Nou wil het feit dat er een in de welvarende wereld een tekort is aan 'echte' bubbels. Al jaren rommelt het daarom. Champagnehuizen gaan elders bubbels maken. Ze exporteren hun kennis naar Australië, Z-Afrika, Spanje, Californië en Zuid-Amerika waar ze voor een fractie van de prijs prima bubbels maken.

Al evenveel jaren rommelt het ook in de Champagne zelf, waar af en toe een vooorheen niet nobel geacht stukje land toch Champagne mocht gaan heten. Voordeel van de twijfel? Volgens de New York Times en de Volkskrant gaat het de komende jaren helemaal los. Als nawee van de honger naar echt en duur, komt er een lap Champagne bij. Grond kan daardoor zomaar tweehonderd keer in prijs stijgen. Of de nieuwe champagne verkoopt in de nieuwe economie van na-2008, merken we pas als er eindelijk druiven die geschikt zijn voor wijn afkomen.

Onderwijl zitten we met de vraag wat er nou eerder was: echte champagne of de commerciële slimheid erachter?
Dit artikel afdrukken