1 min
Hele volksstammen hebben plastic verpakkingen en blikjes met een coating in de ban gedaan. In dat plastic zit bisfenol A (BPA). De stof zou een vergaande invloed hebben op onze hormoonhuishouding. Nieuw onderzoek maakt alles wat we dachten te weten weer onduidelijk.
Nieuw onderzoek naar bisfenol A (BPA) kan eerdere onderzoeksresultaten niet reproduceren. Wel blijft als een paal boven water dat BPA 'iets' doet.
Naar bisfenol A zijn al veel onderzoeken gedaan sinds duidelijk is geworden dat het voorkomt in het bloed en de hormoonhuishouding van mensen. De stof wordt onder meer gebruikt voor plastic flessen en de coating van blikjes. Via de daarin verpakte voedingsmiddelen wordt het door de mens opgenomen. BPA blijkt een licht oestrogeen, een vrouwelijk hormoon, te zijn. De Europese en Amerikaanse voedingsautoriteiten hebben de ´Tolerable Daily Intake´ (veilige dosis) vastgesteld op 50 µg per kilo lichaamsgewicht per dag, maar babyflesjes moeten sinds 2011 in de EU BPA-vrij zijn.
Eerder werd vastgesteld dat er verband is tussen BPA-niveaus en diabetes (en obesitas). Recent leek het verband zelfs ontrafeld. Een nieuw onderzoek gooit echter roet in het eten: op ScienceDaily stellen de onderzoekers de toxische effecten van eerdere onderzoeken niet te kunnen reproduceren.
Wat de onderzoekers wel constateren, is dat muizen die een dieet voorgezet krijgen met veel oestrogene componenten (zoals BPA), meer gele nakomelingen krijgen dan bruine. Bij die gele komt het zogenaamde agouti-gen tot uitdrukking. Ook mensen hebben een agouti-gen, dat het ASIP-eiwit codeert dat in vetweefsel en de alvleesklier voorkomt. Bij obese mensen blijkt het gen in hogere mate tot expressie te komen dan bij magere.
Onderzoeker Rosenberg: "Deze uitkomst suggereert dat bepaalde baarmoederomstandigheden dieren met een 'gierig genotype' bevoordeelt. Dit betekent dat muizen met het agoutigen een betere overlevingskans hebben in ongunstige baarmoederomstandigheden dan muizen die dat gen niet hebben. Maar het nadeel van deze vroege genexpressie is dat de dieren mogelijk tevens een groter risico lopen op latere metabole verstoringen, zoals obesitas en diabetes."
Een ding is duidelijk: zelfs als bisfenol A geen olifant is, krijgt het als muisje krijgt nog wel een staartje!
Fotocredits: uitsnede, ´good mouse vs. evil mouse´, sushiesque
Dit artikel afdrukken
Naar bisfenol A zijn al veel onderzoeken gedaan sinds duidelijk is geworden dat het voorkomt in het bloed en de hormoonhuishouding van mensen. De stof wordt onder meer gebruikt voor plastic flessen en de coating van blikjes. Via de daarin verpakte voedingsmiddelen wordt het door de mens opgenomen. BPA blijkt een licht oestrogeen, een vrouwelijk hormoon, te zijn. De Europese en Amerikaanse voedingsautoriteiten hebben de ´Tolerable Daily Intake´ (veilige dosis) vastgesteld op 50 µg per kilo lichaamsgewicht per dag, maar babyflesjes moeten sinds 2011 in de EU BPA-vrij zijn.
Eerder werd vastgesteld dat er verband is tussen BPA-niveaus en diabetes (en obesitas). Recent leek het verband zelfs ontrafeld. Een nieuw onderzoek gooit echter roet in het eten: op ScienceDaily stellen de onderzoekers de toxische effecten van eerdere onderzoeken niet te kunnen reproduceren.
Wat de onderzoekers wel constateren, is dat muizen die een dieet voorgezet krijgen met veel oestrogene componenten (zoals BPA), meer gele nakomelingen krijgen dan bruine. Bij die gele komt het zogenaamde agouti-gen tot uitdrukking. Ook mensen hebben een agouti-gen, dat het ASIP-eiwit codeert dat in vetweefsel en de alvleesklier voorkomt. Bij obese mensen blijkt het gen in hogere mate tot expressie te komen dan bij magere.
Onderzoeker Rosenberg: "Deze uitkomst suggereert dat bepaalde baarmoederomstandigheden dieren met een 'gierig genotype' bevoordeelt. Dit betekent dat muizen met het agoutigen een betere overlevingskans hebben in ongunstige baarmoederomstandigheden dan muizen die dat gen niet hebben. Maar het nadeel van deze vroege genexpressie is dat de dieren mogelijk tevens een groter risico lopen op latere metabole verstoringen, zoals obesitas en diabetes."
Een ding is duidelijk: zelfs als bisfenol A geen olifant is, krijgt het als muisje krijgt nog wel een staartje!
Fotocredits: uitsnede, ´good mouse vs. evil mouse´, sushiesque
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
weer meer negatiefs over BPA en de invloed op kinderen..:http://www.medicinenet.com/script/main/art.asp?articlekey=166773
Er zijn nog veel ernstiger zaken aan de hand - als je daarvan mag spreken.
De schrijver/ster van dit artikel is volkomen onverantwoord bezig en moet zich hier verantwoorden. Het goedpraten/ in twijfel trekken van fundamenteel slechte zaken - door een duidelijk gebrek aan kennis en inzicht - heeft in de geschiedenis tot meer menselijke tragedies geleid.
Ik ben benieuwd naar de terugkoppeling. Of durft de auteur niet meer (aangezien er tot nu toe geen reactie is)?
Is Food stapel? Waarom meten met 2 maten?
Waarom wél -- en terecht!-- controle op Stapel's onderzoeksdata, en níet op onderzoeken voor nieuwe nutriënten? Controle is zelfs onmogelijk! "Privacy"?
Zie: "Ons dagelijkse gif":
http://www.youtube.com/watch?v=ghGm51AobGw
De onderzoeker merkt op: 'Our findings don't say anything about the positive or negative effects of BPA'. Het is onjuist en misleidend om dan te stellen dat 'de toxische effecten van eerdere onderzoeken' niet gereproduceerd konden worden - die zijn gewoon niet onderzocht...
Op mijn pagina over kunststoffen staat een gedeeltelijk overzicht van onderzoek naar schadelijke effecten van BPA. Dat omvat véél meer dan alleen effecten op obesitas.
Ook wordt daaruit duidelijk dat er veel meer kunststoffen zijn, en dat die ook heel andere hormoonverstorende stoffen kunnen bevatten. Zoals PET flessen, die geen BPA bevatten, maar die toch een hormoonverstorende werking hebben. En sportschoenen die continu ftalaten naar het lichaam 'lekken'.
Naast hormoonverstorende stoffen spelen toxische stoffen als isocyanaten, styreen, benzeen, SEM, broom en PFC's een grote negatieve rol.
En dan hebben we het nog niet over de kunststof fijnstofdeeltjes die al deze bestanddelen bevatten, die uiteindelijk overblijven van alle plastics, en die we op onze stranden inademen.