Zondagochtend nam burgemeester Rikus Jager het besluit een wolf dood te schieten, nadat deze een hobby-schapenboer had aangevallen. Een logisch besluit om erger te voorkomen, of een verwerpelijke actie waarbij tegen alle regels in een beschermd dier is vermoord? Het is maar hoe je het bekijkt. Wil je de wolf in Nederland, dan moet je ook het risico van het grote roofdier aanvaarden. Wil je dat niet, dan kun je het beter buiten de deur houden.
De feiten zijn bekend: zondagochtend vroeg, om 07.00 uur, trof een hobbyboer op zijn met een hek omheinde land dode schapen én een wolf aan. Om zijn dieren te beschermen ging hij met een schep en een hooivork achter de wolf aan. De wolf kon niet weg, viel de man aan, beet hem in zijn arm en trok zich terug onder de zonnepanelen achter op het terrein. Daar schoot 2 uur later een hondengeleider van de politie op last van de burgemeester van Westerveld de wolf dood.

Heel Nederland in rep in roer. Om te beginnen deden de Faunabescherming en dierenrechtenorganisatie Animal Rights aangifte tegen de schapenhouder en de burgemeester. De Faunabescherming omdat "er geen sprake geweest is van een aanval van een wolf op een mens, maar van een mens op een wolf”, schrijft de organisatie in een toelichting. "Wie zo onverstandig is om een roofdier met een hooivork en een schep te lijf te gaan, kan verwachten dat het dier zich bedreigd voelt en zich verdedigt.” Animal Right spreekt in de NRC van ‘old school lynching’ en stelt dat met het doodschieten van de wolf de Habitatrichtlijn overtreden. "Wilde dieren hebben ook het recht op een plek in het Nederlandse landschap. Maar vaak gaat hun leven ten koste van agricultuur.”

Land- en Tuinbouworganisatie LTO wil dat demissionair minister Christianne van der Wal (Natuur en Stikstof) direct ingrijpt om te voorkomen dat er meer incidenten plaatsvinden. Volgens LTO komt met de wolvenaanval uit waarvoor de organisatie al jarenlang waarschuwt. "De onduidelijkheid en onmacht om te kunnen handelen zijn zeer zorgwekkend en roepen ernstige vragen op over de veiligheid van onze agrarische gemeenschap," zegt LTO-woordvoerder Dirk Bruins op Nieuwe Oogst. "Het is onacceptabel dat boeren niet de nodige bescherming krijgen tegen roofdieren zoals de wolf, die aanzienlijke schade aanrichten aan vee en nu zelfs mensen in gevaar brengen."

Volgens Bruins is er dringend behoefte aan 'doeltreffend wolvenbeheer'. "Wij zijn ervan overtuigd dat een evenwichtige aanpak mogelijk is, maar blijven waarschuwen voor wolven in dichtbevolkt gebied. Op enkele locaties na is Nederland ongeschikt als leefgebied. Op nationaal en internationaal niveau zullen we ons blijven inzetten voor een realistisch beleid op de wolf."

En dat is nou precies waar de pijn zit. Want hoewel de wolf verwelkomd is in Nederland en door velen gekoesterd wordt, is het maar de vraag of diezelfde wolf ook wel past. Onuitgesproken speelt dat we wél een soort themapark met wild willen, maar blijkbaar niet het risico dat zulk wild met zich mee brengt.

Met risico's gaan we volgens Niko Koffeman - senator voor de Partij van de Dieren - in een snijdende column in de Volkskrant sowieso heel onverstandig om. "Wie in het kader van het maatschappelijk debat een inventarisatie wil maken van gevaren vanuit het dierenrijk voor het mensdom, komt niet snel uit bij de wolf. Wereldwijd sterven jaarlijks 725 duizend mensen door muskieten, 25 duizend door hondenbeten, 500 door nijlpaarden en 10 door de wolf."

Koffeman benoemt 'de geldwolf' als het werkelijke probleem, de gevaarlijke wolf is een 'bliksemafleider'. "We kunnen niet blijven doen alsof 650 miljoen slachtdieren per jaar geen probleem vormen en 20 wolven wel. De gewenste ‘maatschappelijke dialoog’ zou over de melkkoe, het spaarvarken en de kip met de gouden eieren moeten gaan.
De mens is levensgevaarlijk en de wolf weet dat, gaat de mens daarom instinctief uit de weg. Behalve wanneer die door de mens in het nauw wordt gedreven. Als we stoppen met indruisen tegen de natuur en in het wild levende dieren leren respecteren en waarderen, hebben we niets te vrezen."

Nederland is niet goed in staat om rustig deze vraag te stellen: aanvaarden we het risico dat er af en toe iets misgaat met een vrij rondlopend groot roofdier?
Diezelfde vraag moeten we stellen over grote honden, vooral loslopende.