Wereldwijd is de rijstteelt verantwoordelijk voor 10% van de methaanemissies. Aan het verminderen daarvan wordt al gewerkt met veredeling en teeltmaatregelen, signaleerde Wouter van der Weijden recent in zijn tot veel reacties leidende methaanartikel. Eén van die mogelijke oplossingen is het vissen laten 'grazen' in de rijstvelden die 's winters onder water staan. Dat reduceert niet alleen methaanemissies maar levert de boer ook meer geld op.
Rijst voedt de helft van de wereldbevolking, maar de conventionele rijstteelt is verantwoordelijk voor 10% van de wereldwijde methaanuitstoot. Met 'Fish in the Fields' kan de methaanuitstoot uit winteroverstroomde rijstvelden met tweederde verminderen, ontdekten de Amerikaanse onderzoekers Deborah Moskowitz en Chance Cutrano van het Resource Renewal Institute (RRI) in Californië.
"We zijn Fish in the Fields begonnen om te onderzoeken of het kweken van visjes in winterrijstvelden als een tweede seizoenslandbouwproduct een duurzaam alternatief kan zijn voor in de oceaan wildgevangen kleine vis," zegt Moskowitz op Forbes. Naar schatting wordt een kwart van alle oceaanvis verwerkt tot vismeel en visolie en niet door mensen geconsumeerd.
In 2022 ging het project van start op 140 hectare van Isbell Farms in Arkansas, de grootste rijstproducerende staat van de Verenigde Staten. Fish in the Fields gebruikt 'golden shiners' (Notemigonus crysoleucas). Dat zijn inheemse karperachtigen die overal in de Verenigde Staten worden gebruikt als aas- en voervis. "Ze zijn bijzonder geschikt voor rijstvelden omdat ze temperatuurschommelingen, zuurstofarm water en troebel water verdragen. Van cruciaal belang voor ons werk is dat ze zich voeden met zoöplankton en andere micro-organismen die overvloedig aanwezig zijn in de rijstvelden."
De crux van de methaanreductie blijkt die interactie tussen de vissen, het zoöplankton en de micro-organismen te zijn, in wat een 'trofische cascade' heet. Vissen 'grazen' het zoöplankton weg, waardoor het aantal methaanverwerkende bacteriën toeneemt .Dat vermindert de CH4-uitstoot aanzienlijk, blijkt uit een onderzoek in Nature. "Onze eerste onderzoeken in Californië vergeleken de aanwezigheid van opgelost methaan in de waterkolom van kleine braakliggende, ondergelopen rijstvelden in de aan- en afwezigheid van vis," zegt Moskowitz. "De eerste bevindingen lieten een vermindering zien van tweederde van het opgeloste methaan in de testpercelen met vis in vergelijking met de percelen zonder vis."
Daarnaast kweken traditionele culturen in Azië al eeuwen lang vis en rijst in dezelfde ondergelopen velden. De stap die Moskowitz en Cutrano zetten was het aanpassen van die historische praktijken aan de rijstteelt in de VS om een vis te kweken voor commerciële doeleinden. Door de vissen die in het proces worden gebruikt te 'oogsten' en te verkopen als voer wanneer de velden in de lente worden drooggelegd, ontstaat een nieuwe inkomstenstroom voor de rijstboeren. "Zo wordt er efficiënter gebruik gemaakt van kostbaar land en water", besluit Moskowitz. Het onderzoek focust nu op het vinden van de 'sweet spot' voor optimale methaanreductie en maximale visproductie.
"We zijn Fish in the Fields begonnen om te onderzoeken of het kweken van visjes in winterrijstvelden als een tweede seizoenslandbouwproduct een duurzaam alternatief kan zijn voor in de oceaan wildgevangen kleine vis," zegt Moskowitz op Forbes. Naar schatting wordt een kwart van alle oceaanvis verwerkt tot vismeel en visolie en niet door mensen geconsumeerd.
In 2022 ging het project van start op 140 hectare van Isbell Farms in Arkansas, de grootste rijstproducerende staat van de Verenigde Staten. Fish in the Fields gebruikt 'golden shiners' (Notemigonus crysoleucas). Dat zijn inheemse karperachtigen die overal in de Verenigde Staten worden gebruikt als aas- en voervis. "Ze zijn bijzonder geschikt voor rijstvelden omdat ze temperatuurschommelingen, zuurstofarm water en troebel water verdragen. Van cruciaal belang voor ons werk is dat ze zich voeden met zoöplankton en andere micro-organismen die overvloedig aanwezig zijn in de rijstvelden."
De crux van de methaanreductie blijkt die interactie tussen de vissen, het zoöplankton en de micro-organismen te zijn, in wat een 'trofische cascade' heet. Vissen 'grazen' het zoöplankton weg, waardoor het aantal methaanverwerkende bacteriën toeneemt .Dat vermindert de CH4-uitstoot aanzienlijk, blijkt uit een onderzoek in Nature. "Onze eerste onderzoeken in Californië vergeleken de aanwezigheid van opgelost methaan in de waterkolom van kleine braakliggende, ondergelopen rijstvelden in de aan- en afwezigheid van vis," zegt Moskowitz. "De eerste bevindingen lieten een vermindering zien van tweederde van het opgeloste methaan in de testpercelen met vis in vergelijking met de percelen zonder vis."
Daarnaast kweken traditionele culturen in Azië al eeuwen lang vis en rijst in dezelfde ondergelopen velden. De stap die Moskowitz en Cutrano zetten was het aanpassen van die historische praktijken aan de rijstteelt in de VS om een vis te kweken voor commerciële doeleinden. Door de vissen die in het proces worden gebruikt te 'oogsten' en te verkopen als voer wanneer de velden in de lente worden drooggelegd, ontstaat een nieuwe inkomstenstroom voor de rijstboeren. "Zo wordt er efficiënter gebruik gemaakt van kostbaar land en water", besluit Moskowitz. Het onderzoek focust nu op het vinden van de 'sweet spot' voor optimale methaanreductie en maximale visproductie.
