Het aantal waarnemingen van wasberen in Vlaanderen neemt toe. Ze worden doodgereden op de snelwegen, gespot door natuurliefhebbers en zijn nu ook vastgelegd op wildcamera's. Te laat dus, voor de enige oplossing: ze allemaal uit het wild halen.
De wasbeer (Procyon lotor) heeft in onze streken geen natuurlijke vijanden. Hij kan zich dus onbeperkt voortplanten, en dat is een slechte zaak. Zo lopen er in Wallonië al zo'n 60.000 wasberen rond, schrijft De Standaard, en die eten (zeldzame) vogels, overwinterende zoogdieren en amfibieën. Ze kunnen ook drager zijn van de spoelworm en een gevaar vormen voor de volksgezondheid.
In Nederland was er een paar jaar geleden ook ophef over de wasbeer. In 2017 bleken in Limburg er zo'n 50 à 100 wasberen te leven in het wild rondom Sittard en Maastricht. De provincie Limburg had de afschotplannen al klaarliggen, toen de Nederlandse burgers in het geweer kwamen. De wasberen moesten gevangen worden en naar een opvang. Dat ging goed tot vorig najaar. Toen zat de opvang met 95 exemplaren vol. De provincie ging alsnog afschieten, want de wasbeer is nu eenmaal een invasieve exoot.
Hoe de van oorsprong Amerikaanse wasbeer oorspronkelijk in Europa terecht is gekomen, is in nevelen gehuld. Volgens sommigen zijn de wasberen als verstekelingen in de jaren '80 meegekomen, volgens anderen is in de Tweede Wereldoorlog een Duitse wasberenfokkerij (voor het bont) gebombardeerd en volgens weer anderen zijn het ontsnapte of met opzet vrijgelaten huisdieren geweest. Hoe dan ook, de wasbeer voelt zich prima thuis in onze contreien.
Dat de wasbeer nu opduikt in Vlaanderen hoeft dus geen verrassing te heten. Maar wat nu? “Het enige wat we kunnen doen, is ze allemaal uit het wild halen voor het te laat is," zegt Simon Renckens van het Natuurhulpcentrum. "Ik vermoed dat de populatie hier nu nog onderschat wordt. Bovendien houden dieren geen rekening met grenzen.” Dat wordt waarschijnlijk ook schieten in Vlaanderen. Want in het Natuurhulpcentrum zijn nu al 25 wasberen opgevangen. "Vroeger doneerden we die makkelijk aan dierentuinen, maar tegenwoordig raken we ze ook aan niemand meer kwijt."
In Nederland was er een paar jaar geleden ook ophef over de wasbeer. In 2017 bleken in Limburg er zo'n 50 à 100 wasberen te leven in het wild rondom Sittard en Maastricht. De provincie Limburg had de afschotplannen al klaarliggen, toen de Nederlandse burgers in het geweer kwamen. De wasberen moesten gevangen worden en naar een opvang. Dat ging goed tot vorig najaar. Toen zat de opvang met 95 exemplaren vol. De provincie ging alsnog afschieten, want de wasbeer is nu eenmaal een invasieve exoot.
Hoe de van oorsprong Amerikaanse wasbeer oorspronkelijk in Europa terecht is gekomen, is in nevelen gehuld. Volgens sommigen zijn de wasberen als verstekelingen in de jaren '80 meegekomen, volgens anderen is in de Tweede Wereldoorlog een Duitse wasberenfokkerij (voor het bont) gebombardeerd en volgens weer anderen zijn het ontsnapte of met opzet vrijgelaten huisdieren geweest. Hoe dan ook, de wasbeer voelt zich prima thuis in onze contreien.
Dat de wasbeer nu opduikt in Vlaanderen hoeft dus geen verrassing te heten. Maar wat nu? “Het enige wat we kunnen doen, is ze allemaal uit het wild halen voor het te laat is," zegt Simon Renckens van het Natuurhulpcentrum. "Ik vermoed dat de populatie hier nu nog onderschat wordt. Bovendien houden dieren geen rekening met grenzen.” Dat wordt waarschijnlijk ook schieten in Vlaanderen. Want in het Natuurhulpcentrum zijn nu al 25 wasberen opgevangen. "Vroeger doneerden we die makkelijk aan dierentuinen, maar tegenwoordig raken we ze ook aan niemand meer kwijt."
