1 min
De onderkaak van de in 1270 gestorven Franse koning Lodewijk IX heeft de geheimen van zijn dood prijsgegeven. Hij liet het leven bij de belegering van Tunis, slechts 5 weken na het begin van de achtste kruistocht. Wat de 'peste' waarin hij stierf precies was, is niet te achterhalen, maar scheurbuik speelde daar zeker een rol bij.
De onderkaak van Lodewijk IX, Saint-Louis, is door de eeuwen heen bewaard gebleven als relikwie in de Notre-Dame in Parijs (en waarschijnlijk gered bij de recente brand). Franse, Italiaanse en Canadese wetenschappers onderwierpen de kaak aan een nauwkeurig onderzoek.
Behalve op paleo-pathologisch onderzoek steunt de conclusie over de doodsoorzaak ook op overgeleverde geschiedschrijving, waaronder getuigenverslagen van de veldtocht. Daarin werden de ziekten die de kruisvaarders troffen gedetailleerd beschreven. De kwalen, waaronder scheurbuik, waren het gevolg van het gebrekkige, vitaminearme voedsel. In het geval van deze Lodewijk gold dat in het bijzonder; hij leefde voornamelijk op vis.
Kort na zijn dood werd Lodewijk heilig verklaard en zijn stoffelijke resten uit elkaar gehaald en afzonderlijk op een groot aantal plaatsen begraven en bewaard. Deze wijze van lijkbezorging, Mos Teutonicus genaamd, viel alleen de allerdappersten ten deel. Toekomstig onderzoek aan zijn geconserveerde - in wijn en kruiden gekookte - ingewanden kan mogelijk meer licht werpen op de gebrekziekten die de dood van de 56-jarige heilige kruisvaarder veroorzaakten.
De onderkaak van Lodewijk IX, Saint-Louis, is door de eeuwen heen bewaard gebleven als relikwie in de Notre-Dame in Parijs (en waarschijnlijk gered bij de recente brand). Franse, Italiaanse en Canadese wetenschappers onderwierpen de kaak aan een nauwkeurig onderzoek.
Behalve op paleo-pathologisch onderzoek steunt de conclusie over de doodsoorzaak ook op overgeleverde geschiedschrijving, waaronder getuigenverslagen van de veldtocht. Daarin werden de ziekten die de kruisvaarders troffen gedetailleerd beschreven. De kwalen, waaronder scheurbuik, waren het gevolg van het gebrekkige, vitaminearme voedsel. In het geval van deze Lodewijk gold dat in het bijzonder; hij leefde voornamelijk op vis.
Kort na zijn dood werd Lodewijk heilig verklaard en zijn stoffelijke resten uit elkaar gehaald en afzonderlijk op een groot aantal plaatsen begraven en bewaard. Deze wijze van lijkbezorging, Mos Teutonicus genaamd, viel alleen de allerdappersten ten deel. Toekomstig onderzoek aan zijn geconserveerde - in wijn en kruiden gekookte - ingewanden kan mogelijk meer licht werpen op de gebrekziekten die de dood van de 56-jarige heilige kruisvaarder veroorzaakten.
