In 2022 belandde meer dan de helft van het afgedankte plastic in de verbrandingsoven, 13% meer dan het jaar daarvoor. Dat meldde staatssecretaris Vivianne Heijnen (Infrastructuur en Milieu) deze week in een Kamerbrief. Daarmee komt een eind aan een bemoedigende trend, die in 2019 werd ingezet met het Plastic Pact NL.
In dat Pact spraken bedrijven, afvalverwerkers, milieuorganisaties, cateraars en festivalorganisatoren met elkaar vier plastic-recyclingsdoelstellingen af voor 2025. De eerste jaren was de vooruitgang voorspoedig, met als hoogtepunt 2021, toen deed 97% van de Pact-ondertekenaars mee aan de monitor. Maar in 2022 was dat nog maar 73%, meldt Heijnen. Geen wonder. Het Plastic Pact is "in het zicht van de haven gezonken", aldus de Volkskrant. "Het samenwerkingsverband blijkt begin vorige maand te zijn opgeheven."
Sterker nog, vorig jaar september blijkt ook het Europese Plastic Pact een stille dood te zijn gestorven. Heijnen: "In de praktijk bleek dat zowel de meeste EU-lidstaten als bedrijven onvoldoende actief betrokken waren." Dat belooft weinig goeds voor het mondiale plastic akkoord dat voor dit jaar op de agenda staat.
Het Plastic Pact is ingehaald door de realiteit. Zo is er inmiddels steeds meer vastgelegd in wet- en regelgeving rondom plastic verpakkingen. Denk aan het statiegeld op kleine flesjes (Ook al laten consumenten miljoenen liggen), het verbod op plastic voor eenmalig gebruik en de (nogal onwerkbare) SUP-regeling).
Maar een nog grotere rol speelt dat nieuw plastic te goedkoop is en recyclen - ook tot hoogwaardige plasticgrondstoffen - te duur. Daardoor kunnen plasticrecyclingbedrijven niet uit, zoals blijkt uit het recente faillissement van plasticrecycler Umincorp.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.