Onderzoekers van de universiteit van Exeter vroegen kinderen tussen de 9 en 11 jaar naar hun ideeën over de positie en behandeling van mensen, huis- en boerderijdieren. In tegenstelling tot volwassenen, vinden kinderen van deze leeftijd dat huis- en boerderijdieren dezelfde status en behandeling verdienen als mensen. Het eten van dieren vinden zij veel minder moreel verantwoord dan volwassenen dat vinden. De onderzoekers denken dan ook dat speciesism - een morele hiërarchie die een verschillende waarde toekent aan verschillende soorten dieren - pas in de adolescentie wordt aangeleerd.
#4 Ellen-maureen, de gedachte van jouw zoon doet mij denken aan een scene in Tampopo (Japans, klassieker), waar twee mannen, 1 jong en 1 oud, noedels eten. De jonge man wil eten, aanvallen op de kom, NU, hij heeft honger. De oudere man is een "noodle master". De jonge man zegt gretig "dus het ritueel is dat we gaan beginnen met het varken eten". De oude man zegt: "Nee. Het belangrijkste is... Ik wil dat je rustig "sorry" zegt tegen het varken. "We zien elkaar terug".
Mooie nuchtere waarneming van Ellen-Maureen Colpa. We kunnen veel leren van kinderen. Meer aan de keukentafel dan uit 'onderzoek'.
#5 ej, may I? Ik lees juist dat er ahw géén probleem is. De morele hierarchie, speciesisme genoemd, nl dat verschillende dieren verschillend behandeld moeten worden, wordt ons aangeleerd, volgens dit artikel dan (de één eet je op, de ander koester je). Of, zo je wilt, de kijk die kinderen erop hebben, alle dieren en mensen gelijk, wordt ons afgeleerd.
Dan wordt het de hoogste tijd om gericht beleid te ontwikkelen om dit soort wereldvreemde denkbeelden tegen te gaan, de mensen die dat niet zien zitten zijn het bewijs dat dit probleem al langer speelt dan gezond is.
Kan iemand duidelijk maken wat speciesism nu precies is?
In de kop wordt de indruk gewekt dat met speciesism wordt bedoeld dat mens en dier gelijk zijn.
Het onderzoek in The ScienceDaily "Children think farm animals deserve same treatment as pets" onderzocht niet het morele onderscheid tussen mens en dier maar de kijk van kinderen op verschillende diersoorten onderling.
Verder denk ik dat hoe je je als mens tot een dier verhoudt en hoe je dieren onderling ziet inderdaad heeft te maken met de omgeving waar je opgroeit. Onze zoon is van jongs af aan opgegegroeid met verschillende diersoorten en het bijbehorende leven en de dood op en om de boerderij. Hij ziet reigers kikkers doorslikken, roofvogels duikvluchten maken op veldmuizen, weet via het uitpluizen van uileballen wat het menu van uilen is, etc.
Ook had hij een lievelingskoe die een aantal jaren geleden helaas geslacht moest worden. Nadat wij hadden uitgelegd wat er met haar ging gebeuren (naar slachter en vervolgens tot gehakt verwerkt), wilde hij de weken erop niets anders meer dan gehakt eten. Bij navraag bleek hij zo te hopen op een stukje vlees van zijn lievelingskoe die hij dan voor altijd in zich zou dragen.
Het lijkt vaak alsof het debat moet gaan over wel (moreel fout) of geen vlees eten (moreel goed) maar niet over een zoektocht of er een morele middenweg is van verantwoord vlees eten.
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
