Flash^Ingebroken bij diervriendelijke varkensboerin

"Als het maar goedkoop is, dat is én blijft het doorslaggevende koopargument."

Dat is een gevolg. Een gevolg van het feit dat een groot aantal partijen aanspraak doen op de portemonnee van de consument. Hem en haar voortdurend proberen te overtuigen van wat hij of zij mist als hij of zij het aangebodene niet koopt. We hebben van de consument iemand gemaakt die het allemaal wil hebben. Dus ja er wordt ook op prijs gelet.

Maar het meeste van wat wordt aangeboden is (gemiddeld gesproken) echt niet zo goedkoop. En sommige productcategorieën worden daar dan weer de dupe van. Geldt dit nu echt voor voedsel?* Of is er iets mis in de keten?

* in 2019 was het 11,3% van het besteedbare inkomen. Ik ben benieuwd wat het in de lockdown gedaan heeft toen wat minder partijen aanspraak op die portemonnee konden doen.

De beweging is gegaan van 'onbedoeld geweld' naar bedoeld commercieel geweld. We zijn daar allemaal partij in en de groep die dat stiekem filmt ook.

Respect voor Annechien hoe ze dit oppakt. Niets ontkennen en onafhankelijk onderzoek laten uitvoeren wat er daadwerkelijk aan de hand is op haar bedrijf. Wat zeggen die beelden nu daadwerkelijk? In hoeverre is het in beeld gebrachte leed incidenteel of structureel? Een veehouderij zonder leed bestaat niet en kan ook niet bestaan, net zoals dat in de natuur niet bestaat.

Ik denk dat daar de discussie over zou moeten gaan. Stukjes met titels als ‘Industriële veehouderij is de grootste misdaad die de mensheid ooit heeft begaan’ helpen daar niet bij. Die zetten veehouders bij voorbaat weg als crimineel en zijn een excuus om illegale opnames te maken zoals dat bij Annechien is gedaan.

Willen we echt naar een leven zonder leed en dood en ons daarom afsnijden van wat ons verbindt met leven, dood en lijden? Het dier?
Mogen we geen lijden toevoegen aan het lijden dat in de natuur bestaat? Terwijl de natuur genadeloos, vol van koud, onbedoeld geweld is. Het lijkt ondraaglijk te zijn in een wereld waarin we geloven dat technologie alles in de wereld kan veranderen.
Vroeger was vee een deel van het leven, het was op straat, op boerderijen, in het dagelijks leven. Nu zijn ze weg. Hierdoor zijn ze een totem geworden waar we omheen draaien. Om ze te mythologiseren, als ze wild zijn. Om ze voorwerpen te maken als we praten over productiedieren of familieleden als ze gedomesticeerd zijn. Ze worden niet meer genomen voor wat ze zijn, d.w.z. een element van de natuur.
De paradox is dat als wij de gelijken van het dier zijn, zoals anti-specicisten beweren, we ook onze dierlijkheid, onze dood, ons lijden langs de voedselketen moeten aanvaarden. We moeten aanvaarden dat we een roofdier zijn, een carnivoor. In plaats daarvan veranderen we onszelf langzaam in een datacentrum dat met moleculen kan worden gevoed uit een kweekvleesreactor.

#19 Mooie reactie.

Er is een keer iets mis gegaan in de relatie tussen mensen en huisdieren. Bekend zijn de plaatjes van Afrikaanse herderkinderen die met een jong geitje op hun nek. In Nederland was tot in de jaren '60 van de vorige eeuw welzijn van boerengezin en het vee nauw met elkaar verbonden. Dieren waren individuen, hadden namen, eigenschappen en een eigen karakter. Als kind ging ik bij de buren helpen met (hand)melken. De enige koe die die onhandige kinderhanden tolereerde was Maartje, een koe van een jaar of 15. Een keer per jaar mocht ik Maartje aan een touw naar de zeedijk brengen.

Landbouwhuisdieren zijn nu produktiemiddelen. In de fokkerij ligt de focus bijna volledig op productie. In dit document worden fokkerijdoelen voor zeugen in België benoemd. In de lijst met doelen staan bijv. wel "verliesdagen", het aantal dagen tussen twee cycli waarin een zeug níet drachtig is, geen enkel fokdoel is gerelateerd aan dierenwelzijn. Het grootste drama vind ik persoonlijk de fokkerij bij kippen waar van gedrag van het oorspronkelijke dier vrijwel niets meer over is en die volledig is gereduceerd tot een soort levend kweekvlees.

Daarbij is ook de schaal volledig veranderd. Melkveehouders kennen hun koeien nog, maar een varkensmester kan onmogelijk de 5000 varkens kennen die een maand of drie in de stal zitten, laat staan de kippenmester die 6 weken 50.000 kippen huisvest. Waar zulke aantallen gehouden worden is er altijd elke dag iets aan de hand, in zo'n kippenstal zullen elke dag dode kippen liggen. En bij de 50.000 varkens die dagelijks geslacht worden zal beslist elke dag het nodige misgaan, laat staan bij de ruim 1 miljoen kippen. De wet van de grote getallen.

Fokkers creëren geen gedrochten omdat ze dat leuk vinden, en een veehouder ziet het liefst een stal vol kerngezonde dieren. De meeste veehouders zouden ook niet perse ongelukkig worden als ze met een kwart of een tiende van hun dieren een inkomen konden verdienen. Het huidige economische systeem dwingt iedereen om hier aan mee te doen. De consument is ongeïnteresseerd in hoe iets geproduceerd wordt, of dat nu om kleding, grondstoffen voor mobieltjes of vlees gaat. Als het maar goedkoop is, dat is én blijft het doorslaggevende koopargument.

Met bovenstaande wil ik overigens op geen enkele manier misstanden goedpraten. Het is en blijft beschamend dat kalversterfte in een hoog ontwikkeld land als Nederland met een geweldige veterinaire infrastructuur gemiddeld nog steeds vergelijkbaar is met kindersterfte in een ontwikkelingsland in oorlogssituatie. Yuval Harari Industrial farming is one of the worst crimes in history. Mijn hoop is dat er zo snel mogelijk kweekvlees ontwikkeld wordt.