Voor straf zonder eten naar bed. Dat was andere koek. En wat vonden we het fijn, eind jaren 50. Koolraap bijvoorbeeld, verschrikkelijk!
"Eerst naar oma, dan gaan we op de terugweg naar de McDonald's", gejuich vanaf de achterbank. Herkenbaar? Maar heel fout, zegt de Franse voedingskundige Béatrice de Reynal, die een 'autopsie van alle fastfoodproducten' uitvoerde. Eten mag nooit een beloning zijn. Bij een fastfoodketen al helemaal niet, want zelfs een kindermenu blijkt al een caloriebom te zijn waarmee een kind evenveel calorieën binnenkrijgt als met een normaal ontbijt, lunch en tussendoortje samen (in Frankrijk het goûter, het vier-uur-hapje). En dat in een maaltijd die 'erg klein' is en niet de indruk wekt veel calorieën te bevatten.
De Franse consumentenbond CLCV maakt zich dan ook zorgen. Van de Franse kinderen gaat 50% minstens één keer per maand naar een fastfoodketen, van de tieners is dat 60%. Eén op de 5 zit er iedere week, een verdubbeling ten opzichte van 10 jaar geleden. En dan kiezen ze niet voor een kindermenu met snoeptomaatjes en water - waarvan de voedingswaarde de afgelopen 10 jaar gedaald is, en de caloriewaarde gestegen - maar voor friet en frisdrank.
Voor straf zonder eten naar bed. Dat was andere koek. En wat vonden we het fijn, eind jaren 50. Koolraap bijvoorbeeld, verschrikkelijk!
Belonen is sowieso niet handig bij opvoeden, of in veel andere situaties waar het normaal is, volgens psycholoog/onderzoeker Alfie Kohns 'Punished by Rewards'.
1. Rewards punish: Rewards are manipulative, “Do this, and you will get that” is not much different to “Do this, else here is what will happen to you.”
2. Rewards rupture relations: Excellence depends on teamwork. Rewards destroy cooperation.
3. Rewards ignore reasons: To solve problems, people need to understand the causes. Rewards ignore the complexities of the issues.
4. Rewards deter risk-taking: People are less likely to take risks; explore possibilities; to play hunches.
5. Rewards undermine interest: Rewards are controlling! If people focus on getting a reward, they tend to feel their work is not freely chosen and directed by them.
Nee, totaal niet herkenbaar. Wij, iig ik, mijn broer weet ik het niet zo van, ging juist heel graag naar oma, ik wou dat ik dat nog steeds kon. Maar mijn ouders hoefden mij echt niet om te kopen met snoep oid als ik iets moest doen, mijn moeder was huisvrouw, die deed het allemaal al en ze kon HEEL goed koken, het was altijd lekker, dus we aten het gewoon, dat zou misschien ook een probleem kunnen zijn, dat moeders(vaders) niet meer lekker kunnen koken??? En had ze groente die 1 van ons niet lustte? Dan had ze voor diegene gewoon iets wat die wel lustte, deed ze echt niet moeilijk over.
Wat wat opvoeden toen nog normaal, vergeleken met nu hoe verwend de kids zijn en de ouders niet meer weten hoe het moet, bah.
Wij hoefden ook echt niet omgekocht te worden om naar de grootouders te gaan.
En eten als beloning? Daar deed mijn moeder niet aan.
Tegenwoordig krijgen kinderen veel te veel hun zin.
Maar zou dat niet kunnen liggen aan het feit dat kinderen tegenwoordig veel meer door anderen worden opgevoed dan enkel door de ouders?
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
