Prof. Dr. Frans Kok is hoofd van de afdeling Humane Voeding van de universiteit van Wageningen. Hij doet onderzoek, zonder patiënten. Dr. Frank van Berkum behandelt patiënten en ziet er dagelijks die tien of tientallen kilo's te dik zijn. Honderden per jaar. Dr. Frans deed één onderzoekje. Met zichzelf en zijn twee kilootjes teveel. Toch schreef hij er een boek over waarin, zegt hij, de volledige waarheid staat.
We belden Dr. Frank gisteravond, na de opnamen van zijn - volgens Dr. Frans - van alle goden en die ene ware God verlaten televisieshow op de TV. Of hij een weerwoord had. Dat had hij: "Dr. Frans moet oppassen dat hij door zijn wetenschappelijke collegae niet wordt gezien als de trots kakelende kip die een windei legt" Wablief?, vroegen we. Dr. Frank: "Blijkbaar heeft hij het Geheime Wapen ontdekt. Eén schot, altijd raak. Tijd voor een Nobelprijs, zou ik zeggen. Ik buig met diep respect voor de wetenschapper die de oplossing heeft voor het immense probleem dat obesitas heet. O ja, een uitnodiging aan dr. Frans: een beetje hulp op mijn obesitasspreekuur kan ik wel gebruiken." Kok doet of mensen gaan bewegen en anders gaan eten omdat hij het zegt. Volgens Dr. Frank moeten dikke mensen eerst afvallen. Wat Dr. Frans betreft is dat niet nodig. Mensen mogen gewoon niet dik worden en moeten gezond leven. Get real en kijk naar de werkelijkheid, zegt Dr. Frank met zoveel woorden. Ze worden vet tot moddervet en moeten eerst de nodige ballast kwijt om daarna gezonder te kunnen leren leven.
Dr. Frans at voor zijn nieuwe boek een maandlang 'zoals heel veel Nederlanders' - 'fout' dus. Daardoor kreeg hij er twee kilootjes bij. Die kreeg hij er weer af door gewoon te bewegen en niet meer te eten 'zoals heel veel Nederlanders'. Hij liet het allemaal vastleggen en het bleek nog te werken ook. Zo bewees hij zichzelf dat hij kan afvallen omdat hij het wil en dat hij niet is 'zoals heel veel Nederlanders'. Is dat een bewijs?
Nee, natuurlijk niet. Juist niet zelfs. Professor Dr. Frans schreef uit naam van zijn universiteit een boek, maar weet natuurlijk als geen ander dat steekproeven met 2 kilo's van 1 proefpersoon geen academische overtuigend bewijs vormen. En al helemaal niet omdat hij deed wat 'heel veel Nederlanders' nou juist niet doen. De uitzondering bevestigt de regel nu eenmaal niet. De kernvraag is dan ook waarom 'heel veel Nederlanders' doen wat ze niet moeten doen.
Juist die vraag werd onlangs opgepakt door obesitas-kenner Prof Dr. Jaap Seidell (van de Amsterdamse Vrije Universiteit), maar daarvan is Dr. Frans kennelijk niet op de hoogte.
Wat 'goede voeding' mag heten en waarom, daarover weet de wetenschap vrijwel niets. Dat had Dr. Martijn (prof. Katan van de VU) al eens duidelijk gemaakt; hij herhaalde het nog eens in zijn aanbeveling bij het boek van Dr. Jaap. Over hoe lastig het is wetenschappelijk te zijn over voeding verscheen op foodlog.nl onlangs een wetenschapsfilosofisch artikel. Geen wonder dat de uiterst scherpe wetenschapper Dr. Martijn de kant van Dr. Jaap kiest: je moet je afvragen waarom mensen zich niet gedragen zoals het hoort.
Dr. Frans heeft zichzelf dan ook een taak opgelegd. Hij doet een uitspraak die een groot publiek aangaat, maar loopt op dun ijs:
a. waar is zijn bewijs dat dr. Frank een onzinnig dieet propageert?
b. wat is zijn bewijs voor zijn eigen methode 'volgens de wetenschap'?
Dr. Frank noemt in zijn 2 dieetboeken tientallen serieuze wetenschappelijke studies. Dr. Frans verwijst ze naar de prullenbak en zegt bewijzen te hebben voor een betere methode. Het publiek heeft er recht op te weten wat deze kift tussen de professor en een populaire dieetdokter nu werkelijk om het lijf heeft, behalve een makkelijk haakje om het zoveelste dieetboek even een extra omzetlift te geven.
Eerst een vraag aan Dr. Frans: moeten we u geloven omdat u professor bent of omdat u gelijk hebt?
Dan een vraag aan Dr. Frank: moeten we u geloven omdat u in uw boeken een paar studies van andere professoren dan dr. Frans citeert?
Het moet maar eens afgelopen zijn met dit soort gekift. Mensen willen weten waar ze aan toe zijn.
Het wetenschappelijk debat over Dr. Frank en alle andere diëten vs. nooit meer diëten, zoals Dr. Frans propageert, is geopend.
The floor is aan Frans en Frank. Assistenten, ook hooggeleerde, zijn van harte welkom.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Beide heren hebben wat mij betreft gelijk.
Afvallen is heel makkelijk, minder eten, meer sporten!
Op gewicht blijven is echter de kunst.
Dit vergt doorzettingsvermogen en discipline, deze karaktereigenschap ontbreekt helaas bij veel mensen. En die leer je ook niet van een dieet of uit een boekje.
Een langdurige begeleiding zoals bij alcohol, tabak of drugsverslaving zou wellicht kunnen helpen.
Als het zo makkelijk was om 'gewoon gezond'te gaan eten, dan waren niet zoveel mensen te dik. Beide heren beschikken niet over een quick fix om een maatschappelijk probleem als overgewicht op te lossen. Het is de prijs die we betalen voor de toegenomen welvaart. Hopelijk kan deze tendens ooit worden gestopt door een goede samenwerking tussen overheid, industrie en voedingsvoorlichters/wetenschappers.
Dit soort publiekelijk gerollebol door mannen met een titel voor hun naam ('die zullen er wel verstand van hebben') maakt het er voor de consument niet makkelijker op.
Het advies van Prof. Frans is gelukkig niet het resultaat van slechts 1 steekproef waarbij een "slecht" eetpatroon leidde tot gewichtstoename en een "goed" eetpatroon leidde tot gewichtsafname.
Citaat van foodholland.nl:
Kok en Scholtens beschrijven hoe wereldwijd onderzoek met grote groepen mensen voedingsadviezen opleveren. De nadruk ligt niet op het verliezen van kilo's maar op het gezond op gewicht houden van het lichaam. Er wordt besproken hoeveel er gegeten moet worden, welke eetkeuzes de voorkeur hebben en waarom die gezond zijn.
Maar het onderzoekje waar Frans zichzelf aan heeft onderworpen moet volgens mij vooral gezien worden als journalistiek truukje om aandacht voor je boek te vragen.
Hiermee bewijst hij (op statistisch niet representatieve manier) dat het standaard voedingsadvies wel degelijk werkt om op gezond gewicht te blijven.
Het doet me een beetje denken aan het onderzoekje dat Morgan Spurlock deed in de film "supersize me".
Ik ben voor het eerst actief op deze site maar volg zo nu en dan de discussies. Maurice Boonman heeft gelijk: afvallen kan op ieder dieet maar op gewicht blijven vergt een levenslang vol te houden nieuwe leefstijl. In Tegenwicht pleiten Jutka Halberstadt en ik voor juist de begeleiding die daarop gericht is. De wetenschap laat zien dat dat alleen kan als mensen weerbaar gemaakt worden tegen verleidingen (lekker, goedkoop en veel eten dat overal en altijd beschikbaar is) en de samenleving ze minder blootstelt aan verleidingen.
De psycholoog heeft daarin meer te bieden dan de voedingsexpert.
Overgewicht is eerder een kwestie van 'teveel' eten dan van 'verkeerd' eten.
Het beste voedingsadvies om overgewicht te voorkomen is dus 'minder' eten. Daar heb je dus geen dieet voor nodig.
De definitie van 'minder' eten in het geval van overgewicht is dus minder energie innemen dan je verbruikt. Dit zal in de meeste gevallen samengaan met meer bewegen.
Dit gezegd zal afvallen en een gezond gewicht behouden voor mensen met overgewicht betekenen dat zij een gedragsverandering moeten ondergaan.
Zoals de spreker voor mij al betoogt zal een psycholoog daarin meer te bieden hebben dan een voedingsexpert en/of een dieetgoeroe.