Moet Nederland soja gaan verbouwen?

Omdat het antwoord op mijn vraag over algen en wieren als veevoer niet beantwoord is, ben ik zelf maar wat gaan zoeken. Over mixen met wieren zie Nieuwe oogst: 'Via Oceanfeed en Merla Agribusiness wordt het zeewier ook afgemeten in 70 gramsporties. De kosten komen op 54 euro per koe per jaar. Bij honderd koeien betekent dat een bedrag van 5.400 euro.
Oceanfeed komt op basis van het onderzoek uit 2015 op een voordeel van 7.000 euro door een hogere melkopbrengst en 11.000 euro door minder kosten aan gezondheidsproblemen. Dat resulteert in een voordeel van 12.600 euro op de veestapel van honderd koeien.'
Over algen zie de WUR, die eveneens grote toegevoegde gezondheidskundige waarden leveren, en in eiwitgehalte zelfs beter presteren dan soja. Grootste uitdaging hierbij is kostprijsverlaging (ook bij wieren - maar de al eerder vermelde wierenteelt in off shore windmolenparken zou daar wel eens belangrijk bij kunnen zijn), en hogere opbrengsten plus betere gezondheid (en nutriënt rijker eindproduct) staan daar tegenover. En lagere methaanemissies...

De totaalvergelijking van de veldboonteelt hier in vergelijking met sojateelt (hogere oogstopbrengst en hogere gezondheidswaarde versus iets lager eiwitgehalte) - die vraag van Jeroen - is hier nog niet beantwoord....

Veldbonenmix met algen en wieren (kuilgras)?

Toch verder over koeien ;-). De kleine deler geheel groot maakt soja aandeel dus groot van de Melkveehouderij.

Frans, het blijft goed om alle kanten van de medaille te belichten en zo juist mogelijk onder woorden te brengen, duim.

@Wouter,
8% weidegang qua uren, is de verkeerde eenheid in deze discussie. Het gaat niet om uren maar om kg voeropname. Ik meen veel "weidende koeien" buiten te zien lopen op (zeer) recent gemaaide graslanden. Hoeveel kg vers gras dan opgenomen wordt... ? Haalt dat de 8%?
(Dit laat ook zien hoe'n lachertje weidegang keurmerk eigenlijk ook is in NL......)
Ik haal hem nogmaals maar is aan dat Nederlandse koeien alleen buiten lunchen .

En dan nog de papieren waarheid versus praktijk. Leuk tijdens weiden mais op stal bij voeren, eiwitarm voer. Maar gaat het dan wel in balans door de pens heen? Of krijg je juist eiwit pieken en dalen in de pens van de koe met alle gevolgen van dien ? In mijn studietijd, 2000 - 2004 was hier vooral aandacht voor.
En met Frans eens dat boeren veranderen veel moeite kost. Als ik zie terugkijk op 15 jaar studieclub bestuur kwamen we qua onderwerpen en gespreksonderwerpen maar weinig vooruit. Mest daar werd het meeste van opgepakt. Maar de jaarlijkse openingsavond van het winterseizoen met de kuiluitslagen in de hand per deelnemend bedrijf bevatte weinig progressie in 15 jaar.... Degene die ik me meest herinner is folie onderzeil op de graskuil voor betere bewaring tijdens uitkuilen kuil in de winter / zomer.

Goede actuele kennis van bijvoeren is een key factor. Daarnaast komt nog hoe je daarop kunt sturen vooraf, s'ochtends vroeg, na welk 'ontbijt' stuur je de koe de weide in. Dat verschilt sterk tussen (na) een regendag en een zonnige dag. Wel gezegd, wederom bied Agrifirm hulp: grasmonitor .
Het stuurmiddel wat wij gebruikte was bijvoeren van gras uit ronde balen** waarvan we bij oogst van het gras een inschatting maakte van %ruw eiwit en structuurrijk of niet. Per partij een onderzoek laten uitvoeren in laboratorium was gewoon te duur. ( en niet meer echt nodig na vele jaren ervaring). Een grasbaal voerde we in 3 dagen op en konden dus per 3 dagen sturen. Krachtvoer al dan niet energierijk of eiwitrijker of armer werd ingekocht voor 8 weken. Je moest wel een volle bulk bestellen om niet teveel voor transport te betalen. #bulkkorting #quantumkorting. . Daar kon je hooguit per dag per koe qua krachtvoer gift in de melkstal in bijsturen. Dat vergde wel veel concentratie van je tijdens melken, je was soort van uit je ritme aan het werk, mentalearbeidsbelasting, met daarmee weer kans op foutjes....

Praktijk is best weerbarstig, dat is wat ik vooral wil proberen duidelijk te maken. #theorie # praktijk
Ook hier vind blijvend leren plaats: Nieuw Nederlands Weiden .

**maïs aankopen was voor ons niet te doen.
- te klein volume nodig > dure aankoop
- te kleine kuil, (te) lage voersnelheid in de zomer > veel bewaringsverliezen
- hoe te voeren?: hadden daar niet echt mechanisatie voor. #tijd #duur #dieselverbruik
- aankoop van ruwvoer wil je niet voor je KLW > je wilt je eigen grondstoffen benutten
- zelf telen van maïs is not done, financieel en natuur technisch in klei op veen polders. #oogstrisico, #bodemdaling #blijvend(kruidenrijk)grasland.

Frits #75. Natuurlijk niet, omdat dit de vraag niet was. Maar in het rapport staan de gegevens om ook je vraag naar voerefficientie te kunnen beantwoorden. En dat heb ik hier gedaan.

Frans Aarts, ik begrijp dat je je gelijk wilt halen. Maar (het antwoord op) de onderzoeksvraag ‘Zijn bemesting, opbrengst en meststofbenutting gerelateerd aan grondsoort, bedrijfsintensiteit (melkproductie per ha) of beweiding?’, zegt niets over voerefficiëntie.

Case closed (wat mij betreft).

Wouter #73, tot slot. Om te overleven streeft een ondernemer, zeker bij krappe marges en niet te beïnvloeden afzetprijzen zoals voor de meeste landbouwbedrijven, naar verhoging van de efficiëntie van het gebruik van grondstoffen. Het is aan bestuurders om maatschappelijk ongewenste ontwikkelingen te onderkennen en te voorkomen. Dat mag je niet aan de individuele boer overlaten.

De door de jouw berekende minimale duur van de weidegang, slechts 8 % op jaarbasis, komt aardig overeen met de door mij op jaarbasis berekende 7 % grotere eiwitverbruik per kg melk van de weiders ten opzichte van de opstallers.