Een simpele laser kan vaststellen hoeveel levende bacteriën er op het vlees in je koelkast voorkomen, ontdekten Koreaanse wetenschappers. Huidige detectiemethoden vragen veel tijd en geld. De onderzoekers zien hun simpele en goedkope lasermethode als een tool die in standaard koelkasten ingebouwd kan worden, zodat consumenten zelf kunnen controleren of hun vlees nog voedselveilig is.
Het principe van de nieuwe techniek is gebaseerd op het volgen van bewegende bacteriën. Wanneer een rode laser het oppervlak van een stuk vlees raakt, zorgt dit voor een verstrooiing van het licht. Het vlees zelf maar ook de bacteriën op het vleesoppervlak creëren een patroon in de lichtverstrooiing, dat verandert als een bacterie zich verplaatst. Een camera legt het patroon 30 keer per seconde vast. Door de verschillende plaatjes met elkaar te vergelijken, kunnen de wetenschappers berekenen hoeveel bewegende en dus levende bacteriën op een stuk vlees aanwezig zijn.
De onderzoekers testten de methode succesvol op stukken kipfilet met de ziekteverwekkers E.coli en B.cereus. De lasertool had geen moeite met een laagje doorzichtig verpakkingsplastic. De methode telt het totaal aantal levende bacteriën, maar kan geen onderscheid maken tussen verschillende soorten. Je weet dus niet welke bacteriën er precies op je stukje vlees zitten. Bovendien werkt de tool niet bij virussen; een ziekteverwekkend norovirus zal niet opgemerkt worden door deze detectielaser.
Het principe van de nieuwe techniek is gebaseerd op het volgen van bewegende bacteriën. Wanneer een rode laser het oppervlak van een stuk vlees raakt, zorgt dit voor een verstrooiing van het licht. Het vlees zelf maar ook de bacteriën op het vleesoppervlak creëren een patroon in de lichtverstrooiing, dat verandert als een bacterie zich verplaatst. Een camera legt het patroon 30 keer per seconde vast. Door de verschillende plaatjes met elkaar te vergelijken, kunnen de wetenschappers berekenen hoeveel bewegende en dus levende bacteriën op een stuk vlees aanwezig zijn.
De onderzoekers testten de methode succesvol op stukken kipfilet met de ziekteverwekkers E.coli en B.cereus. De lasertool had geen moeite met een laagje doorzichtig verpakkingsplastic. De methode telt het totaal aantal levende bacteriën, maar kan geen onderscheid maken tussen verschillende soorten. Je weet dus niet welke bacteriën er precies op je stukje vlees zitten. Bovendien werkt de tool niet bij virussen; een ziekteverwekkend norovirus zal niet opgemerkt worden door deze detectielaser.